Kardesim icin

Ilk Karsilasma

­­Ömer

„Sükür kavusturana " dedi Vedat kollarini acarak. Gülümsedim.

"Sükür Vedat, nasilsin?"dedim sirtina vururken.

„Nasil oluyim abi. Yolunu gözledik yillardir."

„Sanki ilk bekleyisin. Sonda olmaz biliyorsun."Derin bir nefes verdim. Yillar gecmisti ama hic birsey degismemisti ne bende ne Vedatta. Ayni Vedat ayni mekän ayni ben.

„Bus on olsun artik abi birdaha gitme."

„Geldik iste." Vedatin bir isaretiyle yanimiza celimsiz esmer genc bir oglan geldi. Gözümün icine bakmadan „Hosgeldin abi"dedi kisa anlik gözgöze gelisimizde gözündeki hayranligi gördüm.

„Donat oglum masayi. Özlemissindir" Vallahi ne yalan söyliyim cok özlemistim. Basimi olumlu anlamda salladim.

"Ailenin durumu nasil." Vedat basini bardagina cevirdi. Durgun bir sesle cevap verdi.

"Iyi abi. Amcanin isleri cok iyi gidiyor. Kizi akil hatanesinden ciktikdan sonra isin basina gecti. Zehir gibi kiz valla. Isi kontrolü altina aldi. Babanin saglik durumu ayni ne iyi ne kötü." Ömer duyduklarindan memnun basini salladi.

„Gözünüz kulaginiz onlarda olsun. Tirnaklarina zarar gelirse sizden bilirim" Ömer daha önce görmedigi tanismadigi bu aileye öyle bir borcu vardiki ne yapsa ne etse ödiyemezdi. Ancak ödemeye calisabilirdi.

„Emir nerde?"diye sordum sertce. 5 yil icinde bir kere dahi ziyaretime gelmemisti. Bir gün bile Gönül koymamistim gelmemesine ama suan yanimda olmasi gerekirdi.

Vedat bakislarini kacirdi.

„Yok ortaliklarda."

„Nasil yok Vedat? Ben sana emanet etmedim mi bu cocugu nasil yok" diye „ elimi masaya vurdum.

Vedat aliskindi bu halime. "Hele bir otur. Senden sonra Emir kendini pek toparlayamadi. Ciktigini biliyor. Birak o gelsin geri."

„Nasil gelicek lan nasil gelicek? O it saniyor ki bana vefa borcu var bilmiyorki onun icin dünyayi önüme alirim,." dedim yerime oturup. Aptal cocuk iste.

"Abi senin onun icin yaptigini babasi yapmaz"

"Onun babasi benim Vedat.Babasiyim abisiyim, ha bes yil ha on yil ne fark eder". Vedat birsey diyemeden cocuk yardimina yetisti. Mezeleri ve Rakiyi masaya birakti. Elleri önünde el pence gözleri mahcup

"Baska bir isteyin var mi abi?" diye Vedata sordu.

„Yok kocum sende cik" basini salladi gitmeden önce bana hizli bir bakis atip hizla mutfaga gitti.

Vedat önce benim bardagimi doldurdu sonra kendi bardagini

"Ömür gecer"

„Zaman gecer"

„Bir sen gecmezsin ey nazli güzel"

Vedatla gülerken rakidan bir yudum aldim. Vedatla ilk raki soframizda söylediigmiz bir sözdü. Bana da gecmisin tozlu sayfasindan Babam gibi gördügüm bir abim ögretmisti. Gözlerimi yumdum bir anligina. Özlemistim bu tadi bu kokuyu.

„Emir yarina kadar bulunacak Vedat. Sirkete yanima gelcek. Anlasildi mi?"

Vedat bardagini kaldirdi.

„Pasam biz hangi lafini ikilettik."

Uzun zamandir böyle derin uyumamistim. Ama geneden gün daha agirmadan uyandim. Hic bir zaman gec kalkan biri olmamistimki zaten. Gecmiste yaptigim, simdi yaptigim hersey kabus olarak geceleri beni uyutmuyordu. Her gece sirilsiklam uyanirken uykumda sadece bir kere deli gibi aglamak istemistim. Vicadanimdaki her yaranin üzerine basip gecen öyle bir yara vardiki kanadikca kaniyor diger yaralarin kaninin acinisini bile hissetirmiyordu. Yanimda yatan sarisin hatuna baktim. Yatak öyle rahattiki varligini unutmus gibiydim. Yoksa coktan onu uykusundan uyandirip gönderirdim. Koca yatakdan kalkip Banyoya ilerledim. Soguk dus bedenimi ve zihnimi acmisti. Emir aklimdan cikmiyordu bugün sirkete geldiginde saglam bir yumruk yedikten sonra belki kendine gelirdi.