Kardesim icin

Yavru Ceylan ve Aslan

DURU

Sabah uyandigimda yorgundum. Yolculuk beni yormustu. Ömer beni dahada yormustu. Onun yaninda olmak katlanilmazdi. Hele birde o ilgili, karizmatik is adami rolü midemi bulandiriyordu. Gercek yüzünü cok gecmeden göstermisti. Adama öyle bir yumruk atmistiki adam tekrar yerden kalkamamisti. Buydu iste mafya babasi Ömer Karasan. Gözünü kirpmadan adam öldüren Ömer Karasan. Kendime hakim olmayi ögrenmeliydim. Ona karsi cikmamali aptal kiz rolüne bürünmeliydim. Ama gösterdi yakinlik ilgi kafami karistiriyordu. Özellikle kokusu dikattimi dagitiyordu. Cevresinde ki kadinlardan farkli olmaliydim. Farkinda degilmis gibi yapsada cevredeki bir cok kadin kendini ona belli etmek icin büyük caba sarfediyordu. Onlari asip ona nasil ulasacagimi bilmiyordum. Ama merdivenlerden sahte düsüsüm sayesinde aramizda kisada olsa bir baglanti olusmasini saglamistim. Kollariyla beni tuttugunda kalbim yerinden cikicak gibiydi. Bana dokunmasina o kadar tahammül edemiyordum. Onu hergün yavas yavas zehirleme yöntememimden daha etkiliydi ask acisi.Nasil olucakti daha ileriye nasil gidicektim bilmiyorum. Bir aylik deneme sürecini atlatip güvenini kazanmaliydim. Sonrasi corap sökügü gibi gelicekti. Aynadaki yansimama baktim.

"Yapabilirsin. Kimin icin yaptigini unutmadigin sürece yapabilirsin. Onun kokusunu gülüsü bakisi seni etkilemez. Hersey sahte göz boyama o bir katil. O adi bir pislik. Amacini unutma."

Aslinda amacim bütün gün evde oturup yorganin altinda kalmakti. Ama muhasebeci cocuga söz vermistim. Suan o ana dönüp sözümü geri almak istiyordum. Birlikte aksam yemegine gidicektik. Ayaklarimi sürüyerek dolabin karsisina gectim. Aynadaki yansimam bile bana yabanci gibi bakiyordu. Bu bakislara tahammül etmemek icin dolaptan sade bir beyaz gömlek altinada jeans bir pantolon sectim. Besiktasta bulusucagiz diye kararlastirdik.

Besiktasa geldigimde beni durakta bekliyordu.

"Hosgeldin" dedi ve elini uzatti gülümseyerek elini siktim.

"Hosbulduk."

"Burda cok güzel bir köfteci var gidelim mi?"

"Ya aslinda ben hic ac degilim. Birseyler icmeye gitsek sadece olur mu?" Ahmet itiraz etmedi.

"Bende biraz heycanliyim. Mideme bir sey giricek durumda degil. Cok güzel bildigim canli müsigi olan bir yer var." İlk söylediklerini duymazdan gelip basimla onaylayim onu takip ettim. Geldigimiz yer tiklim tiklimdi. Sahnede rock müzik yapan iki genc adam vardi. Müsigi duyunca gülümsedim tamamiyle benim tarsimdi ve sahnedekilerin sesi cok iyiydi. Iki kisilik bir yer bulup oturduk, ikimizde bira söyledik.

"Begendin mi?"

"Evet cok güzel bir yermis. Müzikte cok iyi."

"Haftada iki kere cikarlar. Ama fazla gürültülü seninle sakin bir yerde konusmak istiyordum." Ahmet güzel bir gülümsemeyle bana bakiyordu ama kesinlikle onun benimle konusmasini istemiyordum. Aslinda böyle bir geceyi hic söz vermemem gerekiyordu. Ahmet iyi birine benziyordu kalbini kirmak istemiyordum. Normalde Ahmet zaman gecirecegim ve tanismak istiycegim biriydi ama zamanlama yanlisti iste. Ahmet ile konusmak icin agzimi actimki iceriye hic girmemesi gereken kisi girdi. Sakaydi heralde bu. Ömer ve yaninda bir kac kisi iceri girdiginde üzerinde deri ceketi olan Ömeri baska biriyle karistirdigima emindim ama yaklastikca öyle olmadigini anladim. Ahmet benim oldugum yöne dönünce oda en az benim kadar sasirmisti.

"Ömer bey degil mi o?" basimi salladim. Karsimizdaki masaya oturdugunda bizi görmemesi imkänsiz bir hala gelmisti. Ömer garsonun gösterdigi yerine gecerken gözleri ilk beni sonra Ahmeti buldu. Bakislari bu görüntüden memnun olmadigini belli ediyordu. Ikimizde farkli nedenlerden rahatsiz bir sekilde basimizla selam verirken Ömerde hafif soguk bir gülümsemeyle selam verdi.