DUNGEON ZERO [Complete]

D ZERO (10)

Chapter 10 - Garden of Roses

ZIRO

MARIIN akong napapikit nang maramdaman ang sakit ng ulo ko. Kinapa ko pa ito buti na lamang at walang sugat. Ano bang problema ng misteryosong babaeng 'yon? Bigla bigla na lang sinunog yung tulay.

"Kuya Ziru, Ate Riku, gising na gising!" Nakahawak pa rin ako sa ulo bago bumangon at si Riku ay ganoon din. "Tingnan niyo ang paligid!" 

Dahan-dahan kong nabitawan ang ulo ko at nanlalaki ang mata habang inilinga sa buong paligid ang tingin. Nasa isang gubat na naman kami, tumingin ako sa taas pero wala na akong matanaw kundi hamok nalamang.

"Nasaan ba tayo? Anong klaseng lugar 'to?" Kinakabahang tanong ko muli kong inilibot ang tingin at napagtantong Tatlo lang kami. "T-teka nasaan ang mga kasam natin?"

"Hala oo nga! Nasaan na sila? Ate Sora? kuya Sandro? Ate Freya! Hello? Nandiyan ba kayo?" Pero umalingawngaw lang ang boses niya sa buong gubat.

"Hanapin natin sila." Saka pa lang nagsalita si Riku. Tinignan ko siya at hindi ko naman inasahan na titingnan din niya ako. "Tara na." 

Nakaka-kaba talaga ang tingin niya. Nauna na siyang naglakad sa amin na parang nagmamadali. Si Miya naman ang kasunod at ako ang nasa huli. Sobrang lawak ng gubat hindi ko inasahan na mapapadpad kami dito "Paano natin mahahanap sila kung ganito kalawak ang gubat ate Riku? Paano kaya nangyari nawala sila eh, sabay sabay pa nga tayong nahulog sa tulay." 

Iyon din ang nasa isip ko. Nakakapagtakang pagkahulog namin ay biglang kami na lang tatlo ang magkakasama. Kahit maganda ang paligid ay hindi ko pa rin mapigilan ang kabahan. Paano na lang kung hindi namin sila mahanap? Paano na ang misyon naming mahanap ang ama ko?

"Riku, nasa iyo pa ba ang mapa?" Huminto siya at sandali akong tiningnan at maya-maya'y tumango, nagpatuloy naman ulit ito sa paglalakad. "Pwede kayang tayo na lang ang maghanap sa ama ko?" 

Huminto na naman siya at batid kong nainis siya sa sinabi ko. "Hindi ako ginawang pinuno sa Arc knight para maging makasarili, Ziro. Sana ganoon ka rin.Hindi lang sa iyo umiikot ang mga atensiyon namin. Mahalaga ang bawat isa Ziro sana maintindihan mo." Napalunok ako. Nainis siya sa suhestiyon ko. Sinulyapan ko si Miya at mukhang hindi niya rin nagustuhan ang sinabi ko. 

"R-riku..."

Hindi na siya huminto pa, 'ni hindi na siya lumingon pa saakin. Naku naman! Bakit ko pa kasi 'yon natanong. Badtrip! "Riku pasensiya na talaga... Miya, pansinin niyo naman ako. Hindi ko sinasadyang tanungin 'yon. Pasensiya na talaga."

Sinabayan ko ang paglalakad niya. Seryoso na naman ulit ang mukha niya kaya kinabahan na naman ako. "R-riku? Galit ka ba?" 

Nilingon niya ako at hindi ko naman inasahang tumango siya. Galit nga. "Ideya ko lang naman 'yon. N-naisip ko lang, sana 'wag na kayong magalit dalawa." 

"Tinatanggap ko ang paghingi mo ng tawad" Nilingon ko si Miya at nakangiti na ulit siya kaya napahinga ako ng maluwag. "Basta 'wag mo na iyon gawin ulit, kuya Ziro. Uy ate Riku, sige na humingi na ngBBC tawad  'yung tao eh."

"Riku?"

"Manahimik ka muna sandali okay?" Naiinis niyang saad. Napapahiya akong napakamot ng ulo. Bahagya akong umusod ng konti upang hindi siya mainis. Maingay ba ako?

"Okay pasensiya ulit." 

Sumabay na lang ulit ako kay Miya na napahagikhik sa sinabi sa akin ni Riku. "Ngayon ko na lang ulit siya nakikitang ganyan ka-highblood pero cute. Diba kuya?"