Hiçbir kış üşütmez seni yalnızlığın kadar
Ve hiçbir şey mutlu edemez seni, düşen yaprak kadar
Özgür ve kırık...
Ne kadar canlı olsa da renkleri
İçin kadar çürümüş farkında değilsin.
Görünce mutlu etse de renkleri seni
Düşen yaprak bile soluk görür bedenini.
Yapraktaki çizgiler birer birer alnıma dizilmiş sanki
Benim kalbimin kırıklığı da yaprağın özgürlüğü gibi.
Dokunsan kırılır benim kalbim,
Ağaçtan ayrıldı, savruldu gönlüm.
Esen rüzgarda gidecek yer arıyorum şimdi,
Unutmak istiyorum seninle olan geçmişimi.
Hatırlayınca kanatıyor kalbimi
Beynimi abluka altına almış,
Sarıyor her köşesini.
Kaçış yolu arıyor gözlerim yağmurun her damlasında
Bulutların arasından süzülüp geliyor sonunda
Şimşekler çakıyor gözlerimin ardında
Sağanağım başlıyor her böyle olduğunda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DUMANLI KALBİM
Poesíaİçimden kopan öfke, özlem ve nefretin yaşattığı kelime oyunları...
