DUMANLI KALBİM

DUYGULARIM PARÇALI BULUTLU

Yalancı güneş yine bulutların koynundaydı.Ben de saçma sapan bir ruh halindeydim.Zaman geçmiyor, lastik gibi sünüyordu.Elimi çeneme yaslamış, hayaller kuruyordum. Dinlediğim şarkı tıpkı bir reçeldeki gibi tatlı bir huzurla doluydu. Biraz mutlu biraz da buruktu kalbim.Ama buruk tarafı daha fazlaydı. Güneşin bulutların ardında olmasına özeniyorum. Güneşi saklayan bulutlara da. Duygularım tıpkı hava durumu gibi. Biraz güneşli biraz bulanık.

Ruhuma yağmak isteyen yağmura güneş engel oluyordu. Ama akşama doğru yağmur yağacaktı. Bundan emindim. Düşüncelere dalacaktım, yazmaya devam edecektim -her gece olduğu gibi-. Yaşlarla dolan gözlerimi kapattığımda sağanak yağmur başlayacaktı. Kirpiklerimin arasındaki gök gürültüleri ruhumda yankılanacaktı.Düşüncelerim yıldırım gibi beynimde çakacaktı.O sırada odamda esip gürleyecektim. Kendimle kavga edecektim. Belki de annem odama gelecek ve ona bağıracaktım haksız yere.

Günlerce ruh halim böyle devam etti. Benim güneşim hep bulutların koynunda. Rüzgarın titreten soğuğu ile güneşin sıcaklığı boğuştu bedenimde. Sabahları rüzgar , geceleri rüzgar kazandı.Hep rüzgar... İçimdeki rüzgar güneşime engel olup,titreyren düşüncelerimin ısınmasına engel olunca hep üşüyor ruhum...