"I wish I had an off
button for my feelings."
SABI nila, one of the feeling in this world is to get married with the people you love. Sino ba naman ngang hindi sasaya no'n? That's why I am so happy with my friend. She's saying her vows to her soon to be husband and I am now crying in tears.
Kahit naman ako, pinangarap kong mapakasalan ang taong mahal ko. I'm in my right age. Kuntento na ako sa kung anong meron ako ngayon. I was ready... before he left me.
I frowned when someone gave me a handkerchief. Inilahad niya iyon sa harap ko.
Tumingin ako sa tabi ko and I saw him staring coldly at me.
"Ang pangit mo umiyak. Takpan mo ang mukha mo."
Ready na akong ma-touch pero ang lalaking 'to, wala talagang modo. Akala ko pa naman binibigyan niya ako ng panyo para pahirin ang luha ko, hindi pala.
"Mind your own business."
"Yeah, mind your own business. Stop crying in the middle of your friend's wedding. Nagmumukha kang sisigaw ng itigil ang kasal."
Sinamaan ko siya ng tingin. This guy... is getting in my nerves. Ewan ko ba kung bakit ang init ng dugo niya sa akin.
"Excuse me? Baka ikaw pa ang gumawa no'n. You like my friend, right?" Sarcastic kong sabi.
"I like her so much that I can be happy to see her happy." Seryoso niyang sagot. "And why do I fucking talking to you, damn it. Takpan mo 'yang mukha mo."
Seryoso? Dinaig pa niya ang babaeng may mood swings! Nag-walk out na siya. Sinundan ko siya ng tingin. He walked towards his cousins and looked at me again.
Pinandilatan ko siya ng mga mata but then he rolled his eyes at me. Aba, aba! Makairap! Bakla ka ghorl?!
"By the power vested in me, I pronounce you husband and wife. You may kiss the bride."
Itinuon ko ang pansin sa unahan. I can see how happy they are. Wala akong ibang masabi kundi sana all. Ilang taon nalang sana, ikakasal na rin ako. Everything is planned but he ruined it. He purposedly hurt me when everything is settled.
Sana noong una palang, sana hindi nalang niya ako hinayaang bumuo ng pangarap kasama siya kung iiwan lang din pala niya ako. Napaka gago niya.
Nagpalakpakan ang mga tao sa loob ng simbahan. Finally, my friend is married with the guy she loves.
Natapos ang kasal at kanya kanyang lapitan ang mga tao sa unahan para i-congratulate ang bagong kasal. Para akong timang na nanatiling nakatayo, tinitingnan sila na mayroong ngiti sa mga labi.
Kailan kaya ako?
"Maleha, let's go! Picture taking daw." Hindi ko na napansing nakalapit sa akin si Kelly─isa rin sa mga kaibigan ko. Sa bandang unahan kasi siya nakaupo kanina dahil siya ang maid of honor ng kaibigan naming ikinasal.
Tumango ako saka sumunod sa kaniya papunta sa unahan. We posed for a picture. Magkabila ang mga girls sa boys. Tumabi ako kay Catherine─ang kaibigan naming ikinasal.
Nang matapos ang picture taking at humarap ako sa kaniya. I held her hands.
"Congrats, Cath."
Malapad ang ngiti niya sa akin. "Don't worry, Maleha, matatagpuin mo rin ang lalaking para sa 'yo. Stop thinking about him. Move on, okay? Ang ganda ganda mo e. Malay mo nasa tabi tabi lang ang lalaking para sa 'yo."
Thankful ako sa kaibigan kong 'to. Nagkaroon man kami ng hindi pagkakaunawaan, nanatiling matatag ang frienship namin.
"You're over exposure. Alis."
