When a playboy fall inlove

Chapter 34

Amanda's POV

"T-Tita..." I said while I'm still shock. I automatically get out in my car with my phone. Tita is still in the other line.

I saw many people who's talking while watching the car crash just happened today. Nandito narin ang mga ambulansya. Nakita ko ang driver ata ng Van na may kaonting galos lang sa binti at kamay. I did not see the person who's driving this BMW right here but because of the people talking around me, I already know.

'Diba, siya yung kabit ng isang business tycoon sa Canada?'

'Ha? Siya ba yun? Mukhang hindi naman.'

'Siya yan! Tignan mo.'

'Ang bilis nga naman ng karma.'

'Ayan, mang-aagaw kasi'

Biglang sumilab ang galit na kinikimkim ko kanina palang. Sabi ko na nga ba't may mangyaring hindi masama dito sa kaibigan, malilintikan talaga kayo sakin ngayon. Lintek, lang ang walang ganti. Punyeta!

Hindi ko parin pinatay ang tawag nina Tito. I'll let him hear what's happening here, Alam kung paparating narin sila. Binangga ko ang mga taong naki-usyoso at narinig ko naman ang reklamo nila at hindi ko na pinansin. Mga bwesit!

I cross the yellow line that they put, there's a sign-age that's written 'don't cross the line' lintek na sign-age yan, wala akong pakialam ang importante makita ko si Sam. Kingina! Pagbabayaran niyo talaga kapag may nangyaring masama sa kaibigan ko. Hinarang pa ako ng dalawang pulis.

"Where's the driver of this car?" Turo ko sa sasakyan ni Sam.

"Po?" Sabi ng pulis.

"I said, where's the driver of this car?! Damn it!" I said. I'm frustrated at the same time worried.

"Anong nangyayari dito?" Tiningnan ko ang isang pulis. I know him, classmate namin siya ni Samantha sa highschool.

"Leo? Where's Sam?" Nag-alalang tanong ko. I need an answer right now! Fuck it.

"Dinala na siya sa hospital, malala ang lagay niya Amanda." What the fuck? Para akong nabingi sa sinabi niya. No! This can't be happening.

Mabilis akong umalis sa lugar na yun at sumakay sa kotse ko. I need to go there, right now. Pinaharurot ko na ang sasakyan ko sa MEDICAL HOSPITAL at mabilis na nagpark sa parking lot. Ni lock ko muna bago ako nagmadaling pumasok sa loob. Pumunta muna ako sa loob at nagtanong.

"Excuse me? Where's the room of Miss Martinez?" Sabi ko habang hindi mapakali. Kinakabahan ako.

"Ka ano-ano ka po?" Tanong ng isang nurse.

"I'm her bestfriend..." atat na atat na akong malaman kung nasan siya. Hinanap muna nila sa computer nila.

"Ah! Nasa ICU po si Miss Martinez, Ma'am." Sabi niya at nagmadali na akong pumuntang elevator. Hindi na ako nakapag thank you. Bahala na! Hindi na muna importante ang manners sa ngayon. Nag-alala na ako sa kaibigan ko, Putangina naman oh!

Pinress ko ang 3rd floor papunta sa ICU. Mabuti nalang at hindi masyadong maraming tao.

*tiiiing*

Nagmadali akong lumabas at hinanap ang ICU mabuti nalang at hindi mahirap hanapin. Pagdating ko dun ay may isang lalaking hindi mapakali na paroo't-parito. Hanggang sa makita niya ako, Si Lucas...

Anong ginagawa niya dito? Narinig kung nabanggit ni Ashton sakin na may Conference meeting siya abroad, bakit nandito na siya? 1week pa ata yun ah?

"What are you doing here?" I know that was rude but I can't help it to ask.

He look so worried...

"I saw her car, I was already go to the AIRPORT but I saw her crashing to A Van... I cancelled my meeting because of what happened. I called the Emergency when I noticed that, that's her car crashing to a Van. That's why I'm here." Paliwanag niya. Medyo napayapa ako sa sagot niya, alam kung nagalit ako noon dahil nag cheat siya kay Sam but knowing the truth days ago take away the anger for him. I know that, he's not his fault.

Flashback...

Nasa opisina ako habang bored na bored dito. Wala na akong ibang ginagawa kundi tumunganga nalang. Wala pa naman akong naka schedule na meeting. I was scrolling to my phone when a idea came up to my mind.

Kahapon, nag meeting si Sam at Lucas para sa beach resort na pinapagawa ng magulang niya. At siya ang nautusan na makipag meeting kay Lucas. Matawagan nga't mabwesit naman ang isang to.

HAHAHAHAHAHA!

*riiiiing*

"Hello?" Sagot niya sa kabilang linya. Hmm... mukhang naka kunot na naman ang noo nito ah?

"Hi! How are you?" Inosente kung tanong sa kaniya. Para mukhang convincing naman na hindi lang ako tumawag para maki balita. Hekhek.

(Insert: *Evil laugh*)

"I'm fine.. why?" She said, with a tiring voice. Sunod-sunod ba naman kasi ang pinapagawa.

"Nothing... pagod ka na ba?" Tanong ko sa kaniya habang kinakalikot ang kuko ko.

"A bit." Maikling sagot niya. Pagod na nga pero bubwesitin muna natin HAHAHAHAHA lagot ka ngayon!

"Kamusta naman ang meeting niyo ni, Lucas? Okay ba?" I said with a grin.

"Yeah... he already tell me the truth." Ako ata nagulat sa sinabi niya dahil napatuwid ako ng upo. Akala ko hindi siya magkukuwento eh.

"What truth?..." i said a bit curious now.

"About, what happened years ago..."

"Spill." I said losing my patience. Pa trail pa kasi ang bruhang to. Ba't hindi nalang diritsohin.

She sighed. "Sabi niya hindi daw niya kasalanan yung nangyari years ago, totoo naman daw yung sinabi niya na may kukunin lang sa kotse niya, and he was finding his SD Card when Astrid get inside his car... pagkatapos daw nun, nang nasa tapat na ako ng pinto sa driver seat, hindi daw niya inakala na hahalikan siya ni Astrid.. and that's when I opened the door." Sabi niya at napabuntong hininga. Mukhang malalim ang iniisip nito ah?

Nang college kami niligawan na siya ni Lucas. At first, hindi ako boto kasi talamak ang pambabae niya. Hindi ata nagtatagal ng isang linggo ang mga babae sa kaniya e. Not until... she found Sam, hindi rin kumbinsido si Sam pero pinakita ni Lucas na nagbago na siya. Nakita ko rin yun, pero pinatagal muna ni Sam ng isang buwan ang panliligaw niya.

Sinagot rin siya ni Sam at habang tumatagal ay nagugustohan ko narin siya para sa kaibigan ko. At masaya ako para sa kanila, hanggang sa nangyari nga ang aksidenteng yun. Hindi niya rin pala ginusto yun.

I smiled of the memories they shared together before...

I hope I can still see the smile that Sam always wear when she's with him...

I hope, One day...

End of Flashback...