''YASAK AŞK'' ( AZKAR )

''SON''

Sevdiği kadın,kaybolmuştu.

Nerede,nasıl bilmiyordu?

Günler geçmişti,aylar geçmişti.

Onu bulmak için her şey yapmıştı,her şeyinden vazgeçmişti.

Uyuşturucuya başlamıştı,kim derdi ki koskoca Azer Kurtuluş sevdiği kadının yasından uyuşturucuya başlayacak diye.

Delirmişti,yıkılmıştı.

Aylardır girmediği delik kalmamıştı.

Ne ses ne seda yok.

Merak ediyordu,Karaca şu an yaşıyor muydu?

Yaşıyorsa ne yapıyordu? Ne haldeydi?

Korkuyor muydu Karaca?

Yoksa kızgın mıydı Azer onu bulamadı diye?

Düşünceler içini yiyip bitiriyordu.

..........................

Karaca,aylardır nolduğunu nasıl olduğunu anlamadan burada yaşıyordu.

Allah'ın her günü dua ediyordu,Azer geldin onu bulsun diye.

Son kez sarılsın,son kez öpsün diye.

Babası,abisi,amcaları.

Hiçbiri gelmedi,bulamadı.

Korkuyordu.

Aylardır istemediği biriyle yaşıyordu,başka bir adamla evliydi ve kalbi Azer'e aitti.

Midesini bulandırıyordu.

Bunları hak edecek ne yapmıştı ki?

Peki Azer,o ne yapmıştı?

Sıkılmıştı,tükenmişti defalarca kaçmaya çalışmıştı.

Her seferinde yakalanmıştı.

Yine kaçacaktı,sıkılmadan.

Hala umudu vardı.

''Karacaaa kalk su getir kal!''

''Getiriyorum.''

Adama uzun uzun baktı.

Adamda ona yaklaştı ve yanağından makas alıp ''Tamam,defolup gidebilirsin.''

dedi.

Karaca:Tamam.

der ve yukarı çıkar.

Odaya gidip pencereyi açar.

Yorganı aşağıdan sarkıtıp yavaşça inmeye çalışıyor.

Ve nolacağını,nasıl olacağını düşünmeden arkasına bile bakmadan koşuyor.

Azer'i düşünüyordu,gülüşünü,bakışını,ona olan sevgisini.

Ağlaya ağlaya koşuyordu.

Bu sefer başarmıştı,evet bu sefer o şerefsizin adamları görmemişti.

Tüm korku,endişe ve özlemiyle nereye gideceğini bilmeden var gücüyle koşuyor.