The Devil's Angel

FIRST NIGHT

Chapter 11

I am so nervous as I enter the bedroom. This is our first night and I don't know what to do. Do we have to do this now? Walang tao sa loob pagpasok ko. But I heard the shower, I guess andun sya. Inikot ko ang paningin ko da kabuang kwarto. I see a mixed of black and white. Minimalist style lang bukod sa pinto ng walk-in closet, and the door to the bathroom may isang king size bed sa right side with a black comforter and white pillows. A mini sala set with a round center table. Malaki ang kwarto halos dalawang kwarto na ng apartment namin. I can also smell the manly scent all over.

I felt the shiver parang ngayon ko lang narealized kung anong pinasok ko. I stand in the middle of the room. Pakiramdam ko nawawala ako sa apat na sulok ng kwarto maski tanaw naman ang bawat sulok. When suddenly the bathroom door opens and a half naked man with only towel covering it's lower part. Muntik na akong mapatili.

"You can shower now". Yun lang at nilampasan nya na ako patungo sa walk-in closet. Mabilis naman akong pumasok ng bathroom. I make sure that the door is securely lock. I take off my clothes and ran the shower. I see na wala man lang pambabaeng toiletries. So, I have no choice but to use his shampoo and even his body wash. I smell like him. Thinking of that stir something inside me. The feeling is foriegn, hindi pa nga ako nagka boyfriend, may asawa na ako agad.

I took a clean white towel, and then I realized. Wala pala akong damit na dala. "Shit, ano ba naman yan Cassie".

I look around the spacious bathroom. Bakit wala man lang maski isang bathrobe. I have no choice. Wala din hair blower man lang. After thinking for a while. I slowly open the door. Napabuntong hininga ako ng di ko nakita si Rage. Dahan-dahan ako lumabas ng pinto. Nakaramdam ako ng lamig dahil sa todong buga ng aircon. And my long hair is dripping wet. Tumutulo din ito sa tiled floor. Dapat pala kumuha pa ako ng isang twalya para ibalot ang basa kong buhok. Nasaan kaya ang mga damit ko. Nanlumo ako naalala ko andun pala mga maleta ko sa sala.

Dahan-dahan ako dumungaw sa hallway ng makita si Rage na pabalik na, sa pagkataranta ko, huli na ng mabawi ko ang aking panimbang. Nadulas ako sa basang sahig na dulot ng tumutulo kong buhok. Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ng aking pang upo at kirot sa aking balakang at sabay ng pagbukas ng dahon ng pinto.

"What the fuck! Rinig niya ang mahinang mura nito. At ang may pagmamadaling hakbang.

"Wait, don't come near me." Hindi niya malaman kung paano tatakpan ang katawan sa karampot na tuwalya. At ang bawat pag galaw nya ay sumisigid na sakit sa balakang at kaliwang paa ko mukhang masama ang bagsak nya.

"I, i.." hindi nya na matapos ang sinasabi ng binuhat sya ni Rage, pahiga sa kama. Dun ko lang naramdaman na hindi na pala ako humihinga. Our eyes met and I can feel the piercing eyes. I shiver and hold tight of the towel. I am almost naked.

"I am sorry, nagmamadali kasi ako." Halos pabulong kong sabi. Naramdaman ko ang pag luwag ng pagkakahawak nya sa aking bewang at tuluyan na akong napahiga sa kama. Mariin itong pumikit at bumuntong hininga. "Next time your naked and whritting under me" at walang lingon likod na lumabas ng silid.

"Ang bastos mo" nasigaw na lang nya at dali-daling tumayo para magbihis.
Hindi ako mapakali habang nakahiga. Halos hating gabi na pero wala pa din si Rage. Mabuti naman na hindi din sya dito matutulog.

Maaga akong nagising kinabukasan kahit puyat dahil maaga ang pasok ko. Walang Rage na nagpakita hanggang makatulugan ko na ang pag iisip. Baka sa library ito nagpalipas ng gabi dahil wala naman ng ibang kwarto dito.

Naabutan ko syang nagkakape at nakaharap sa laptop. He is wearing his black Armani suit. I can smell his expensive perfume.

"I don't have a cook. You have to cook for yourself." Sabi nito na di man lang tumitingin sa kanya.

"Don't worry, I can feed myself." Sagot na lang nya.

"Good. The unit will be cleaned every other day." Yun lang at tumayo na bitbit ang laptop. Bago makalabas ng kusina. Lumingon pa ito."Carl will send and pick you up." Tuloy-tuloy itong lumabas at huli na bago nya mahabol pa.

"Ibig bang sabihin nun hindi na ako papasok sa cafe?" Pero di pwede ayokong umasa lang sa kanya.

"Good morning Ma'am Cassidy." Bati ni Carl sa kanya pagbaba ng lobby. "Pwede bang Cassidy na lang or Cassie?" Naiilang talaga sya sa Ma'am parang teacher.

"I am sorry, but we are just following orders." Parang robot na kausap. Pinagbuksan na sya nito ng pinto ng sasakyan.

Maaga pa syang nakarating ng unibersidad. Iba talaga ang may sasakyan hindi sya naghahabol at di sya haggard. Minsan nakakasabay sya kay Harry pero madalas nag co-commute lang.

"Cassie!!!" pasalubong na sigaw ni Mara. Halos lahat ng estudyante ay napapatingin. Gusto ko na lang nyang lumubog sa kahihiyan.

"Ano ka ba, Mara." kahit kailan ka napakaingay mo.

"So, kamusta nag first night? pabulong na sabi nito at tatawa-tawa pa.

"Huwag madumi ang isip, wala akong iku-kuwento dahil walang nangyari at kung meron man di ko pa din sasabihin sayo." paismid nyang sabi. 

"What? I google the man. There are limited pictures but he is hot as, mmmppphhh." hindi na nito naituloy ang sasabihin dahil tinakpan na nya ang bibig nito.

Tahimik na kaming pumasok sa klase magkaklase kami sa lahat ng subject at parehong graduating sa kursong Hotel and Restaurant Management. Natapos ang buong maghapon. Huli ko nang naalala na susunduin pala ako ng alagad ng batong gawa sa yelo. Pero pano ang trabaho ko? Habang palabas ng gate, palingon-lingon ako para makita kung nakaparadang BMW na black na ginagamit ni Carl. Iba ang oras ng pasok ni Harry, pang closing ang shift nya, samantalang ako ay simula alas tres ng hapon hanggang alas syete ng gabi. Apat na oras ng trabaho tuwing may pasok at 8 oras kung holiday at weekends. 

Dali-daling kung hinila sa Mara ng makita ko ang itim na sasakyan sa kabilang panig ng kalsada. Pilit kaming sumiksik sa mga estudyante at nakipag unahang sumakay sa jeep. 

"Hoy! bakit parang may humahabol sa sa atin." singhal ni Mara, eto na naman at pinagtitinginan na naman kami ng mga kasabayang pasahero karaniwan ay mga estudyante.

"Hinaan mo nga yang boses mo, nagmamadali lang baka mahuli ako sa trabaho." bulong ko.

"Huh? eh 2:30 pa lang sampung minuto lang ang byahe papuntang cafe." nagtatakang tanong nito.

"Ahh basta, ayaw kong mahuli." nagtataka man di na lang sya umimik.

Nararamdaman ko ang pag vibrate ng phone ko. Tama ako ng hinala, numero nga ito ni Carl. Hindi ko na lang sinagot. Magsasawa din yun at uuwi.