"Mame! Look! May uwi si ate Kat na sapatos, di kasya sa akin e sabi namin sayo nalang hehe." Napatingin si mame sa box ng sapatos at napangiti. Binuksan ko ito at itinaas ang sapatos na mayroong kilalang brand.
"Tadaa! Ganda diba?" Wika ko kay mame habang naka tingin sa kanya. Lumapit ito sa akin at tiningnan ang sapatos.
"Bat binigay?" Tanong nito na may pagtataka
"E binigay po e hahaha" ang klaseng tanong ba yun.
Kagigising lang ni neddy mula sa pagkakatulog. Pupungas pungas paito habang papalapit sa amin.
Nakita niya ang sapatos at kinuha mula sa akin.
"Patingin nga kung kasya sa akin" isusukat na niya dapat ang sapatos ngunit di na niya ito itinuloy dahil sa sinabi ko
"Kay mame yan ha, kay mame" pagpapa ala kong sabi. Tumingin ito sa akin at ibinalik bigla ang sapatos at tumingin sa tv.
"Sige na bunso, isukat mo na" panunuyo ni mame dito at biglang sinipa ang paa ko.
Inayudahan ko ang sinabi ni mame at sinabi kay neddy na isukat na niya ito ngunit tumanggi na isukat na ang sapatos.
Nainis ako sa naging reaksyon ni neddy, nanggigilid pa ang luha nito habang sinusuyo nila ate.
May masama ba akong nasabi? Masyado ba akong naging harsh sa pananalita?
Umalis na si neddy sa kanyang kinauupuan at pumasok na sa kwarto. Pagka alis nito, siniko ako ni mame, at pinagsabihan ako na maging sensitive sa aking mga sinasabi at mga kilos. Sinabihan din ako nitong insensitive.
Insensitive ka kasi.
I..
I felt hurt.Nasasaktan ako kasi lagi nalang ako yung walang ka alam alam sa mga ginagawa ko.
Di ko naman alam na ganon na pala ako kasama.
Ganon na pala ako kasakit magsalita.----
I went to our room to think. With myself. I dont have anybody to talk with.
I saw my older sister sitting on the floor while scrolling on her newsfeed.
I did not intend to look what she was doing but suddenly a chat head pop-up on her screen.
I saw the picture of the man.
The beat of my heart went fast as i saw the his name. He's my ex acquaintance..I closed my eyes and remembered my last word to him when we had a talk.
"Ayaw mo ba sakin?"tanong sa akin nito sa akin.
"Hindi naman sa ganon, uhm kasi ano.." di pa kasi talaga ako ready. Gusto ko mang kumalap ng magandang salita upang di makasakit ay di ko magawa.
One time noon nahuli ako ni mame sa past ko. She had a talk to tell him that im still young and we are just carried away with the feelings in having a relationship.
Nagpatuloy pa din kami ni jeff noon kaya lang itinigil na din namin kasi ang toxic na masyado. We both agreed kaya no issue with that. After several months, nagkita kami para mag usap. I think it was our closure? Yeah, it is.
After a month, i saw him with another girl. I dont have any issue with that kasi we had a clear end. Unlike this one. The one who's talking with my sister. He knows that Raphie is my sister but he keep on talking with her. At first, he told me that he just want to know my family then i let him do that even tho i dont like it. Im an introvert person. When i have a problem, i always solved it with myself. Di din ako palakwento sa mga nangyayati sa buhay ko unlike sa mga kapatid ko na kahit may nag dm lang ikukwento. Im not like that. Iba ako sa kanila. Di ko lang kasi feel mag kwento. Di ko feel mag sabi ng mga nangyayari sa buhay ko kasi feeling ko di naman ganon kaimportante. Even with my friends, di ako masyado nakakapag sabi sa kanila. Kaya pag may problema ako lagi ko lang sinasarili.
Months have past, nawawala n na ako bg gana kausap sya. He wants to court me but i refused him kasi sinabi ko na di pa ko ready. Then sabi niya, it is fine with him to wait. Kasi im a worth. That's what he said before. Pero sa nakikita ko ngayon habang kausap nya yung ate ko, i think he can't wait that long for me.
I don't have any proof that he's with my sister but it still hurt to see that he's talking with her until now. Dati kasi iniinform nya pa ko pag kakausapin nya si ate, pero ngayon hindi na.
I went to our comfort room to cry. I opened the shower while looking at myself at the mirror.
Wala naman ako karapatang magalit kasi di namna sya sakin e.
Wala naman akong karapatang magalit kasi dii naman kami e
Wala naman akong karapatang magalit kasi ako naman yung unang lumayo.
Habang naliligo ako di ko mapigilang humikbi. Napaisip ako bigla.. na baka ako nga yung mali. Na baka ako nga yung mga sinasabi ko di ko iniisip bago lumabas sa bibig ko.
Should I change myself para matanggap ako ng mundo?
Should I change myself for the sake of the people around me?
Ang sakit kasi isipin na parang wala akong kakampi. Parang laging di naka ayon yung mundo ko sa mundo nila.
Everytime that we had a talked, ngingiti nalang ako sabay yuko. Kasi alam ko na ako nanaman yung talo. Ako nanaman yung mali. They want me to say sorry even tho i didnt do something wrong. Kailangan ko magpakumbaba kasi mas bata ako.
Require ba na mang hingi ng tawad sa mas matanda kahit di naman ikaw yung mali?
I finished my bath and hugged a towel to my body.
Nagbihis na ako sa kwarto habang malalim ang iniisip. Umuuulit ulit sa utak ko yung sinabi nila sa akin.
Insensitive ka.
Magsorry ka, mas matanda yon sayo
Isipin mo kasi yung sinasabi mo, nakakasakit ka na ng kapwa
Baka nga ayaw sa akin ng tao kasi iba ako.
Baka kaya ako iniiwan kasi prangka ako.
Baka kaya madami akong nasasaktan kasi di ko iniisip yung mararamdaman nila.
Di nila 'ko naiintindihan
Kung di nila ako naiintindihan, why would i change myself for them.
Alam ko na balang araw mahahanap ko rin ang katapat ko.
Alam ko na balang araw, there's someone who will not give up to my insensitivity. If someone really loves you, they will endure the pain even if it hurts.
Alam ko balang araw mahahanap ko din ang sagot sa mga tanong ko kung bakit insensitive ako.
--------------
A.N.
Pasensya na mga honey ko, gusto ko lang mag rant kaya lang wala talaga ako masabihan.
Happy Dreaming! :))
BINABASA MO ANG
What If It's Real?
Non-FictionShort Story. Mabilis lang. Kasisimula pa lang, natapos na agad. Sa sobrang ikli di mo namalayan yung sandali, yoon na yung huli.