The King Of The Undead

Chapter 9

King Of The Undead

Copyright: April 2020

......

Someone's pov

"Please!.. , I hope you won't forget me! , I don't blame you for hating me! , you will always in my heart! ,My love! , My king!"

.....

"Nasaan ako? , bakit ang dilim?"
Lumingon ako ngunit wala akong makita , kahit konting liwanag.
Pero kakatuwang Hindi ako natatakot sa kabila ng lahat.
Pakiramdam ko niyayakap ako nito , inihehele! , ayoko nang umalis pa! Gusto ko na dito.

"I will fuvking kill you WOMAN!!"

Napalingon ako sa nag salita.
Isang binatang nagwawala mula sa kan'yang pag kakatali.
Kaawa awa siya sa kanyang itsura , puno siya ng pasa at dugo sa buong katawan! , bakit kaya siya nakatali? ,at tila ba galit na galit siya sa akin?...

"Remember this!!.." He said while gritted his teeth."NO ONE WILL FUVKING KILL YOU EXCEPT ME!"
napahawak ako sa aking bibig , at nagsimula lumuha ang aking mga mata, bakit?.. , bakit ang sakit?.., I btought my hands to my chest , where my heart belong. No! , my heart wasn't mine anymore! , may nag mamay ari na nito. I look at him. I remembered now! , humakbang ako palapit sa kanya , I tried to reached his face , gusto ko siyang mahawakan. I want to feel his skin into mine. Alam Kong galit na galit siya sa akin , pero hindi ko kayang isipin na hindi ko na makikita pa ang mukhang ito.
Siya ang dahilan kung bakit ako
Nabubuhay. I know I'm already dead , and this is my punishment
for hurting him. Ang pa ulit ulit na galit n'ya sa akin ay masakit para sa akin , his words is like a knife to my heart , and I'm bleeding helplessly.

Lumuhod ako sa harap niya.
My eyes are swollen because of nonstop crying , my head hurts dahil sa tindi ng emosyon.
"Please don't hate me! , please look at me! , please love me! , please don't forget me!!.." I sobbed as I was being selfish.

I want him to love me even if I was the one who hurt and abandoning him. Wala na akong pag asa. Sa magulong mundong ito , hindi lahat nakukuha mo! , hindi lahat nakakaligtas , marami nang nawalang mga buhay , pamilya , minamahal at tirahan ang mga tao.
Pero ngayon isa lang ang gusto ko! Ang makamit ang pag mamahal ng taong galit sa akin.

Bigla akong napatigil sa pag luha nung may liwanag na dumungaw sa aking harapan. Nagulat ako ng may humawak sa aking mga balikat. I turned my head up to face him. Parang nag diwang ang puso ko ng masilayaan ko ang kanyang ngiti , that smile! , the same smile when he first arrived at paradox! , that cheerful and innocent smile.

"Live!.." Buka ng labi niya.
Nangunot ang noo ko ng marinig ang isang salitang iyon.

Naka tulala lang ako sa kanya
He felt my face and put a gentle touch to my hair. Nang dahil sa ginawa niya , I didn't notice that my hair changed color.

"Live! , just for me will you?!"

.....

Samantala....

"Dr Theo! , the subject is getting her consciousness back!" The nurse who assisting the girl on the bed informed the old man across the office table via Dialled phone.

"Did the experimental procedures works?" Masusing tanong nito. To be failed is long gone in their dictionary. kailangan nila ang babae para sa susunod na misyon. Her mission would be tailing something inside of Armageddon.

Ang mga tauhan na pinadala nila sa loob ng Armageddon ay walang inuwing impormasyon tungkol sa binatang iyon.
Masyadong maingat ang bata.
At hindi nila ma traced , what could they'd expected from something who's not even a human.