Sıkıldım dünyanın karmaşasından kuşların cıvıldaması bi sokak köpeğinin havlaması kadar boş bu şehirden kendimden.
Sıkıldım baba acıyla kavrulan ruhumdan çalınmış çocukluğumun arkasından hiçbirşey yapamadan kafamın içinde defalarca öldürülüşünden.
Gülümsemekten sıkıldım asılı kalmış sanki dudaklarıma bir intihar ipinin ucunda gözlerinde fer yokken dudaklarının kıvrılışının dünyaya ağır gelmesi.
14 sene oldu baba olacak bedenim büyürken çocuk kalmışım hep ben hiç büyüyememişim öldürülüşümden gömülüşümden sessiz sedasız sonra.
Tam 14 sene olmuş gözlerim yanıyor ilk günkü gibi canımın acısına dayanamayıp çığlıklarımı ruhuma vura vura tam 14 sene geçmiş şimdi karşımda çocukluğum 8 yaşında kırgın gözleriyle bakıyor bana sarılsam kucağıma alıp sallasam bi masal anlatıp sallasam geçecek desem inanır mı bana baba.
İçtiğim haplara bakıp kızarmı bana omuzlarıma kollarıma bakıp kızarmısın gel çok özledim o kokunu portakal çiçeği kokan tenini...
《HAMUŞ》
