THE SUMMER

Bölüm 7. Kill Me Please 18+ Cinsellik

Uyarı!
Bu bölümde cinsellik içeren ve mide bulandırıcı olaylar olacak. Lütfen midenizin hassas olduğunu düşünüyorsanız okumayın!

6.Bölüm Devam

Andrea'nın gözünden

Nefes giderek yaklaşıyor adım sesleri kulağımı dolduruyordu. Ölü balık gibi kokan nefesini enseme üfledi. İğrenerek yüzümü buruşturdum. Konuşmaya cesaretim yoktu. Yeterince korkuyordum. Sanki bunu hissetmiş gibi konuşmaya başladı.

-:Merhaba bebeğim. Adın ne?

Andrea: Bunu bildiğini sanıyordum.

Gülümsediğini anlamıştım.

-:Hayır. Sadece gördüm. Ve takip ettim.

Andrea:Hmm. Nesin? Satanist bir katil felan mısın?

-:Satanist ve sapık bir katilim.

Andrea:Adın ne?

Luke:Adım ne... Unutmuş olmalıyım. Uzun zamandır bu soruyu sormuyorlar. Neydi... Hatırladım. Luke.

Andrea:Hiçde satanist ve sapık katil adına benzemiyor.

İkimizde gülmüştük sanırım. Bu aptalcaydı. Kurban ve katil...

Luke:Kurbanlarıma göre çok farklı bir yaklaşımın var...

Bunu derken etrafımda dönüyordu. Kelimesinin sonuna doğru yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Yüzünü inceledim. Uyuşturucu kullandığı her halinden belliydi. Kumral saçları kirlenmiş,ama bakımlı görünüyordu. Bir katil görünümünden çok yakışıklı kötü çocuk görünümü veriyordu.

Tısladım.

Andrea:Bana ne yapacaksın seni lanet olası erkek orospusu?

Gülümsemesi dahada belirgin hale geldi. Benim yüzüm ciddileşmişti. Birden onunda gülümsemesi ciddileşti. Dudakları çizgi halini aldı. Kaşları çatıldı.

Luke:Bilmiyorum, belki seni öldürmem. Sadece biraz eğleniriz. Ama ölmek istersende zorla tutmam.

Andrea: Benden uzak dur pislik. Ölmeyeceğim. Sen öleceksin.

Luke:Peki.

Ardından alaycı ifade yine yüzüne yerleşti, duygularını anlayamıyordum. Ben ,sadece korkuyordum. Bunu anlamış olmalı ki her geçen saniye daha çok gülümsüyor,psikolat gülümsemesini yüzüne daha fazla seriyordu. Ağlamak üzereydim ama farkettirmemeye çalışıyordum. Küçüklüğümden beri hiç aglamamıştım. Ailem ölmüştü, arkamdan bıçaklanmıştım. Aldatilmıştım. Güveneceğim kimsem yoktu ve intikam duygusu yaşamımda en çok hissettiğim duyguydu. Tanrıya inanmıyordum. Bana hiç yardım etmemişti. Olsaydi dualarımı duyardı. Kafamı düşüncelerden kurtardım. Hayla yüzümü inceliyordu. Sedyedeki iğneyi aldı ve eldivenleri giydi, iğneyi alarak birazını fışkırttı. Sonra hiç beklemediğim bir anda koluma sapladı. Ardından makası aldı. Üzerimdeki gömleği açmak yerine kesiyordu. Ardından pantalonumuda kesti. Aynı anda ayaklarımdaki ipide kesti. Tam ayağa kalkacaktımki hareket edemiyordum. Kasılmıştım.

Andrea:Bana ne yaptın seni piç kurusu!

Luke:Kasları geçici olarak donduran bir mikrop enjekte ettimp, eğer burdan kurtulursan,ondanda kurtulman gerekecek.

Andrea:Nefes alamıyorum.

Luke:Üst kısımları etkilemez. Sadece kollar ve bacaklar. Kendini kasıyorsun.

Andrea: Seni pislik orospu çocuğu!

Aniden çenemi kavradığı gibi kafami yan büktü, sanırım boynumu kırmaya çalışıyordu. Yüzüne baktığımda beni öldürmek gibi bir planı yoktu, en azından henüz. Belimden tutarak beni kaldırdı ve sağ tarafımdaki yatağa fırlattı. Üzerime çıktı, tepki vermeye çalışıyordum fakat kollarım hareket etmiyordu, çığlıklarımı eliyle susturdu. Boynuma yapıştı. Bunu hep 18 yasında,sevdiğim çocukla yapmak istemiştim ama suan pislik bir katille tecavüz şeklinde yapıyordum. Boynumdan göğsüme doğru indi. Sütyenimin kopçasını koparırcasına açtı. Açmasıyla göğsümü sömürmesi bir oldu, zevk yerine dokundugu her yerden acı alıyordum. Hiç akmayan göz yaslarım birikmişti. Ama düşmüyordu. Göbegimden aşağı indiğinde gözlerimi yumdum. İlk çamaşırım uçup gitmişti. Ardından kadınlığımda hissettigim dil ile gözlerim zevk ve acıyla açıldı. Gülümsediğini anlayabiliyordum. Aniden kadınlığımde dil yerine sivri soğuk bir metal hissettim. İçime girdiğinde bu soğuk metalin bıçak olduğunu anladım. Bıçak kadınlığımın en derinliklerini bile kesmişti. O an o kadar yüksek seste çığlık atmıştımki eliyle kapatması işe yaramadı. Hissettiğim acı ile vucudum sonunda kipırdamıştı ama yinede o iğrenç vücudunu üzerimden çekemiyordum. Aniden yan taraftaki sedyeden neşteri aldı. Neşter çok kesici bir alettir, tek bir dokunuşla ölümcül yaralar açar. Neşteri göğsüme değdirmesiyle inlemem bir oldu. Bıçakla göğsümün derisini kaldırıp,bir kenara koydu. KOYDU. Onu saklayacakmıydı? Ağzımdan ne kadar küfür geliyorsa sayıyor,altında kıvranıyordum. Bıçağın ve neşterin açtığı yaralar durmadan kanıyordu ve sadece bir tanesinden bile kurtulmak zordu. Aniden gözlerim karardı. Sanırım bitmişti...

.....

.....

.....

.....

. UYANMIŞTIM. Ciddimisiniz? Yine sandalyeye baglıydım. Kollarıma ve vücuduma baktıgımda resim defteri gibi oldugumu gördüm. Kanlı bir resim defteri. Karşımda iğrenç yüzüyle elindeki kanları temizleyen Luke oturuyordu. Kafasını daldırmadan pürüzlü sesiyle konuştu.

Luke:Hayla ölmek istemiyorsam,devam edebiliriz.

O an hayatım gözlerimin önünden geçti. Hep dışlanmıştım. Belki kıskandıkları içindi ama hak etmemiştim. Ailem yoktu, insanlar hep güvenimi hiçe saymıştı, yaşamaya zorlanıyordum. Gözümden 2 damla yaş düştü, hayatımda ilk defa ağlıyordum. Gözyaşlarım birikmişti,ve şu son anlarımda akıyordu. Luke bana baktı. Ayağa kalktı. Yüzünde değişik bir ifade vardı. Acıyormuydu yoksa üzülüyormuydu bilmiyorum. Dizlerinin üzerine çöküp çenemden tuttu ve bakışlarımızı sabitledi. Ve güldü.

Duygusuzdu. Belki çok sey yaşamıştı, hisleri yoktu. Mutlu olmuştu. Evet, mutlu oluyordu, sinirlerim altüst olmuştu. Ağlamam artmıştı. Luke nin arkasi dönüktü. Bagirdım.

Andrea:Yeter!

Hayla arkasi donuktu ve tepki vermiyordu,sesim titriyordu. Fisildadim.

Andrea:Sana yalvaririm... Öldür beni lütfen....

Beni yavaşça yatağa yatırdı. Sanırım acı çektirecekti. Elinde tuttuğu parlayan neşterle koluma adını yazdı. Aniden karnımda derin bir acı hissettim. Kafamı kaldırıp baktım. Bağırsaklarımı görüyordum. Sonrasını göremedim. Bitmişti. İşte. Bir daha uyanmayacaktım.