Who was the Mastermind?
"We need to catch the culprit." Jaxon said.
"Ano?! Are you crazy?! What if tayo ang isunod niya?! Ayoko pang mamatay!" Naiiyak na Ani ni Maine. Takot ay kitang kita sa mga mata ng mga kasama ko.
"Maine's right, let's go home. Tumawag na lang tayo ng pulis." Christopher calmly said. His two hands was in his pockets.
"No! Pinatay si Giyo! Boyfriend ko iyon! gusto kong mahuli ang gumawa nito sa kanya! Wala siyang awa!" Nag wawalang ani ni ate Kathleen, my sister.
We're here in Christopher's ancestral house. We had a vication here but it turns to be a nightmare vication.
"But wait! Nasaan si precious? Ba't wala siya dito?!" Jaxon asked.
"Hindi ba kasama mo siya Kendra?". Tanong ni rose. Tumingin silang lahat sa akin.
"Kanina kasama ko siya pero umalis muna ako para mag cr at naiwan siya doon sa may kubo. Pag balik ko wala na siya, hahanapin ko na sana siya kaso narinig ko iyong sigaw ni ate Kathleen kaya umakyat na rin ako." Naiiyak kong sabi.
"Fuck!" Napasabunot ng buhok si Jaxon. Alalang-alala sa kapatid.
Takot at pangamba ang nararamdaman namin ngayon. Hindi namin alam kong anong nangyayari. Kanina ay natagpuan ni ate Kathleen si Giyo sa kwarto ni Christopher. Duguan at wala ng malay. Maraming saksak.
Hapon na ng dumating kami dito. Pag dating nami'y nag hiwalay kami at namasyal sa lugar. Gabi na at kung uuwi pa kami'y baka maaksidente pa kami sa daan.
"I got a bad feeling about this guys." I said. My hands are shaking.
Hindi kami nag hiwalay. Sama-sama kaming nag imbistiga. Sa may abandonadong kwarto na kami ng biglang namatay ang mga ilaw. Napakamalas ng wala kaming dalang flashlight.
"Guys, kapit kayo sa akin. Babalik tayo sa kwarto natin. Sumigaw kayo kapag may nang--" nataranta kami ng biglang sumigaw si Maine.
"Maine!" Sigaw naming lahat pero wala ng Maine na sumagot. Mas lalo kaming natakot dahil sa nangyari. Dali dali kaming tumakbo sa kung saan. Hindi ko na alam kong nasaan ako o kung sino ang kasama ko.
"Guys?! Where are you?! I'm here!" I heard the voice of Rose.
"Ro---"
"Kendra? Hey wake up!" Namulat ako ng marahang tinapik ni ate Kathleen ang pisngi ko. May dala na silang flashlight pero isa lang ito at si Christopher ang may hawak.
"Ate!" Dali dali kong niyakap si ate at umiyak.
"Ate, I was so scared. I thought mamamatay na ako." Parang batang sumbong ko dito.
"Hush, I'm here. Don't be scared. What happened? Tell me."
"S-i R-ose, I heard her! I was about to call her when someone hit my head and I don't know what happened next." Humagulhol ako sa balikat ni ate.
"Damn it! Una si Giyo! Sunod si precious, si Maine, tapos ngayon si Rose?! Sinong sunod ha?!" Galit na Ani ni Jaxon. "Lahat sila nawawala na!" Dagdag nito. Nalilito ko siyang tinignan.
"What do you mean lahat? Nawawala rin si Giyo?" I asked.
Tumingin ako Kay ate at umiiyak na siya.
"Pag balik namin doon ay wala na si Giyo. Hindi namin alam Kung nasaan siya." Kalmado paring sagot ni Christopher.
"Ano ba tong nangyayari! Kung hindi sana tayo pumunta dito sa lintik niyong ancestral house! Hindi sana mangyayari to! Kasalanan mo ito!" Galit na sigaw ni Jaxon kay Christopher.
"Gago ka pala eh!" Sigaw pabalik ni Christopher at sinuntok si Jaxon.
"That's enough! Stop! Ano ba?!" Inawat namin ni ate ang dalawang lalaki. Hinawakan ko si Christopher sa kamay at si ate naman kay Jaxon.
"Hindi ko alam na mangyayari to! Kung alam ko lang sana edi hindi na tayo tumuloy! Putangina mo! Iyong kapatid mo nga bigla bigla na lang nawawala!" Sigaw ni Christopher.
"Anong gusto mong palabasin ha?! Na si precious ang may gawa nito sa kanya?! Fuck you!" Galit na galit na sabi ni Jaxon.
"Hindi talaga kayo titigil?! Ha?! Apat na lang tayo tapos mag--- OMAYGAD!" nagulantang kami ng biglang bumagsak sa lupa si Christopher. Nang ituon namin ang ilaw sa flashlight ay bumulantang sa amin ang isang kagimbal-gimbal na larawan. May kutsilyong nakatarak sa liig nito. Agad kaming luminga sa paligid at hinanap Kung saan nanggaling ang kutsilyo.
"OMAYGAD!!" Agad akong niyakap ni ate at tinakpan Ang mga mata ko gamit ang palad nito.
Agad kaming napatakbo dahil sa nangyari buti na lang bitbit na ni Ate ang flashlight na hawak ni Christopher kanina.
"Tara na! Bilisan niyo na! Umalis na tayo dito!" Sigaw ni Jaxon at hinatak kami ni ate pero nag pumiglas si Ate. Itinago niya ako sa likuran niya.
"Shut up! Don't come near us! You freak! Bakit kami sasama sa iyo? Malay ba namin kasabwat ka ni precious o hindi kaya ikaw ang may gawa nito!" Sigaw ni ate. Hindi makapaniwalang tinitigan ni Jaxon si ate.
"What are you talking about? Wala akong ginagawang masama! At kung makapagbintang ka parang wala tayong pinagsamahan ah?!" Sigaw ring pabalik ni Jaxon.
"Shut the fuck up! Wala akong pakialam sa pinagsamahan na iyan! Dahil sa ngayon wala ng dapat na pag katiwalaan kundi ang sarili ko! Kaya umalis ka na!" Umiiyak na ani ni ate.
"Sige, Mag ingat ka. At huwag ka sanang magtiwala sa kahit na sino kahit na kadugo mo pa." Wika nito at sinulyapan ako. Agad akong tinago ni ate sa likuran niya.
"Shut up! Umalis ka na!" Nagdadalawang isip pa si Jaxon pero sa huli ay umalis rin ito. Humagulhol si ate Kathleen at napaupo sa lupa.
"Ate, Tama na. Umalis na tayo dito." Sabi ko habang hinahagod siya likod.
Tinulungan ko siyang makatayo at nag simula na kaming maglakad ng may biglang tumawag Kay ate Kathleen.
"Boses iyon ni Giyo! Giyo!" Nanggaling ang boses sa abandonadong kwarto na dinaanan namin kanina. Agad kaming tumakbo doon at pag pasok namin sa kwarto ay biglang bumalik ang ilaw ng buong bahay at doon namin nakita lahat ng mga kasama namin.
Si Giyo na sunog ang mukha at halos hindi na makilala Kung hindi sa mga gamit nito. Si Maine na may nakatarak na matulis na bakal sa bibig nito. Si Rose na wala ng mga mata. Si Christopher na may nakatarak na kutsilyo sa liig nito. Si Jaxon na basag na ang ulo na tingin ko'y pinukpok ng bato. Nasisiguro kong kung sino man ang may gawa nito sa kanya ay may malaking galit sa kanya. At si
"Precious!" Sigaw ni ate. Agad niyang nilapitan ang mga kaibigan.
"Sino ba kasi ang may----"
"Hi girls!"
"Giyo?!" Gulat naming sabi ni ate.
