Love is in the Air

LIITA(14)

"ဘြားကိုကန္ေတာ့ပါတယ္"

"အင္း...ေျဖႏိုင္ပါေစ ငါ့ေျမး။ ေျဖလည္းေျဖႏိုင္မွာပါ ဘြားယံုတယ္။ ဆိုးလ္ကိုေရာက္ရင္ အစားအစာေတြၾကည့္စားေနာ္။ အစပ္ေတြေရွာင္"

"ဘတ္ဟြ်န္းနီးကို အာလူးေတြ ထပ္မစိုက္ေစနဲ႔ဦးေနာ္ ဘြား။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမွ ေနာက္တစ္ခင္းပ်ိဳးပါ့မယ္။ မက္ေကာလီေတြလည္း အလံုအေလာက္ပို႔ေပးခဲ့ေတာ့ ဒီၾကားထဲလိုအပ္ရင္ အိမ္မွာပဲလာယူလိမ့္မယ္ေနာ္။ မနက္ေက်ာင္းသြားဖို႔ ဆယ္ဟြန္းကိုလာေခၚခိုင္းထားတယ္။ ဘတ္ဟြ်န္းနီးကို စက္ဘီးမစီးခိုင္းနဲ႔ေနာ္။ စီးရင္လည္း ရိုက္ေတာ့မရိုက္ပါနဲ႔"

"ဘြားေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ခ်န္းေယာလ္ကိုရိုက္ခ်င္ေနၿပီ"

ခ်န္းေယာလ္မခ်ိဳမခ်ဥ္သြားျဖဲျပရသည္။ ဘြားေဘးနားထိုင္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြ်န္းနီးကလည္း ရယ္က်ဲက်ဲ။

"ခ်န္းေယာလ္..."

ဘြားက ခ်န္းေယာလ္ေရွ႕တိုးလာၿပီး လက္ထဲကိုစာအိတ္ထည့္ေပးသည္။ ခ်န္းေယာလ္ျငင္းလိုက္ဖို႔ျပင္ေပမယ့္ ဘြားကေခါင္းခါသည္။

"ဒါ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိုက္ခင္းကရတဲ့ပိုက္ဆံ။ ဘြားနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ေခၽြတာမေနဘဲ သံုးစရာရွိတာသံုး။ ဆိုးလ္မွာႏွစ္ပတ္ေတာင္ေနရမွာ ဒီေလာက္ေတာ့အိတ္ထဲေဆာင္သြားရမယ္ေလ။ မျငင္းနဲ႔ သား။ သားလက္မခံရင္ ဘြားလည္းသားကို ေျမးလို႔မသတ္မွတ္ေတာ့ဘူး"

"ဘြား..."

ခ်န္းေယာလ္ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားကိုဖိႀကိတ္ကိုက္ထားလိုက္ရသည္။ ဘတ္ဟြ်န္းနီးျပံဳးေနေပမယ့္ မ်က္ဝန္းေတြလဲ့ခနဲျဖစ္သြားတာကိုသိသည္။ ဒီေမတၱာေတြ ခ်န္းေယာလ္ ဒီတစ္သက္ဆပ္လို႔ေက်ႏိုင္ပါဦးမလား။

×××××××××××××××××××××××××××××××××

ေဆာင္းအေအးဓာတ္ကဲလာၿပီ။ ႏွာဖ်ားနီနီေလးကရႈထုတ္လိုက္တဲ့ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေငြ႕တို႔ကို ျခံထဲကမီးေရာင္နဲ႔ျမင္ေနရသည္။ ျခံေရွ႕မွာပဲ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ထားၿပီး ခ်န္းေယလ္မျပန္ႏိုင္ေသး။ မနက္ျဖန္ဆို သခ်ၤာအိုလံပစ္အတြက္ ဆိုးလ္ကိုသြားရေတာ့မည္။ ႏွစ္ပတ္မဆိုထားနဲ႔ တစ္ရက္ေတာင္မခြဲဖူးတဲ့ ဘတ္ဟြ်န္းနီးကို ခ်န္းေယာလ္ဘယ္လိုထားခဲ့ရမလဲ။ လက္ဖ်ားေလးေတြကိုေထြးဆုပ္နယ္လိုက္၊ နဖူးျပင္ေပၚဝဲေနတဲ့ ဆံပင္ညိဳညိဳေလးေတြကို သပ္တင္ေပးလိုက္နဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ရင္ေတြလစ္ဟာေနရသည္။