Love is in the Air

LIITA(7)

ရႊီ ရႊီ!

ဝီစီသံၾကားတာနဲ႔ အျပာေရာင္လဲ့ေနတဲ့ေရထဲကို ဒိုင္ဗင္ထိုးဆင္းလိုက္သည္။ ေရကာမ်က္မွန္တပ္ထားေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြက်ိန္းစပ္ခ်င္ေနသည္။ လက္ေမာင္းသားတို႔နဲ႔ ေျခသလံုးႂကြက္သားတို႔ကလည္းတင္းေနၿပီျဖစ္၏။ ေရကူးကန္ထဲဆင္းလိုက္ ေသာင္ျပင္အတုေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ျပလိုက္နဲ႔ ဒီေလးပတ္အတြင္း ခႏၶာကိုယ္က ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခ်င္ေနခဲ့သည္။ တစ္ဖက္ေရကန္စပ္ကိုအေရာက္မွာေတာ့ ကန္ေဘာင္ကိုလက္ေထာက္ၿပီး ေရမ်က္ႏွာျပင္ထဲကတိုးထြက္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚကေရေတြကိုသပ္ခ်ၿပီးမွ အသက္ဝဝရႈလို႔ရသည္။ မ်က္မွန္ကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ အျဖဴေရာင္ဖိနပ္ထိပ္ဦးတစ္ခုကိုေတြ႕သည္။

"ဆယ္ဟြန္း!"

"ႏႈတ္ခမ္းေတြျပာေနၿပီ ေရေသခ်ာသုတ္"

Bathrobe ကိုဆြဲစိၿပီးမွ ဆံပင္ေတြကိုပဝါနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္တိုက္ပစ္လိုက္သည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ခြင့္ယူတာ မင္းလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ survival သင္တန္းကုိ ဘာလို႔လာခိုင္းရတာလဲ"

ႏွာေခါင္းဝမွာစိုစြတ္လာတဲ့ႏွာရည္ေတြကို လက္ခံုနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သုတ္ၿပီး ဘတ္ဟြ်န္းေခါင္းခါလိုက္သည္။

"မသိပါဘူး။ လာလိုက္ေတာ့လည္း လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားတာေပါ့။ အားကစားမလုပ္ရတာလည္း ၾကာၿပီေလ"

"လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္တာလား။ ပင္ပန္းေအာင္တမင္ညႇင္းဆဲခံေနတာလား။ survival ဆိုတာ တာဝန္မေက်တဲ့ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ အျပစ္ေပးတဲ့သင္တန္းသပ္သပ္ပဲေလ။ မင္းတာဝန္မေက်တာဘာရွိလို႔လဲ။ ဒီေကာင္ တမင္လုပ္တာငါသိတယ္"

ဘတ္ဟြ်န္းျပံဳးမိသည္။ တမင္လုပ္တာဆုိရင္ေတာင္ ခ်န္းေယာလ္စိတ္က ဘတ္ဟြ်န္းအေပၚတည္မွီေနခဲ့လို႔ပဲမလား။

"ဘတ္ဟြ်န္း"

"ဟင္"

ဘတ္ဟြ်န္းကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ဝန္းတို႔ကေလးနက္ေနခဲ့သည္။ ဆယ္ဟြန္းလက္ထဲက အညိဳေရာင္စာအိတ္ကို ဘတ္ဟြ်န္းအခုမွသတိထားမိတာျဖစ္၏။