Güven bana| Yarı texting (Ara Verildi)

9.bölüm

Bölüme başlama tarihi: 08.06.2020

Onunla konuşmayalı dört gün oldu. O mesajına cevap veremedim. Ne diyebilirdim ki? 'Sana güvenmiyorum ama muhabbetin sardı' mı?

Kendimi kötü hissediyordum ve yatağımdan çıkmak istemiyordum. Zaten hafta sonu bugün.

Bu dört gün boyunca yüzüm hep asıktı, moralim çok bozuktu. Ki hâlâ moralim bozuk.

Onu kullandığımı filan düşünmüyordur herhalde. Acaba öyle mi düşünüyor? Özür dilemem gerek ama ben özür dilemem ki. Haksız olasam bile dilemiyorum.

Dayanamayıp elime telefonu aldım. 'Bay ukalâ' yazan sohbete girdim.

Mahşer: bay ukalâ?

Off mesaj atmıştım. İnşallah bana kızgın değildir. Gönül almayı bilirim ama özür dileyemem ki.

Bay ukalâ: ne oldu Mahşer canın mı sıkıldı?

Mahşer: ya ben o an ne yazacağımı bilemedim, insanlara güvenmiyorum ve sen bana anonim olarak yazıyorsun, senle sohbet etmem hataydı ama kalbini kırdım.

Bay ukalâ: dileyemediğin özrün kabahatinden büyük Mahşer!

Mahşer: ya bak tamam haklısın kendimi nasıl affettirebilirim?

Bay ukalâ: gerek yok Mahşer.

Mahşer: ya ukalâ neden böyle yapıyorsun? Güvenmiyorum kimseye. Bu benim değiştirilemez huyum.

Bay ukalâ: Mahşer insanlara körü körüne güven diyen olmadı sana. Bir nebze olsun güven bana dedim. Sadece bir nokta kadar güven bana, ufacık bir nokta!

Mahşer: güvenmek istiyorum ama sonu belli keşke güvenmeseydim diyeceğim korkuyorum anladın mı bir kez daha yıkılmaktan korkuyorum

Bay ukalâ: uzak dur benden peri kızı sen bana yaklaştıkça ben yanıyorum daha fazla yakma beni

Bay ukalâ sizi engelledi

Gözümden istemsizce akan yaşlara engel olmadım, neden canım acıyordu? Neden insanlar beni durduk yere terk ediyordu? Hata bende mi yoksa onlarda mı?

Aylar önce okuduğum mesaj tekrardan gözlerimin önünde canlandı.

"Yorgunum seni de yormak istemiyorum. Ben ayrılmak istiyorum özür dilerim." bu kadar basit miydi aşk?

Derin bir nefes aldım 'ağlamak yok Mahşer onlar seni terk ederken asla düşünmediler sende düşünme bırak onlar seni kaybettikleri için pişman olsunlar' kendime sürekli tekrar ettiğim satırları tekrar ettim.

Beni neden her defasında yıkan insanlarla konuşuyorum, ben onlara iyi gelirken benim canımı neden yakıyorlar?

Neden kalbim acıyor?

Yattığım yataktan kalktım. Yatağımı ve odamı toparladım ve odadan çıkıp mutfağa girdim.

Pasta malzemelerini çıkartıp pasta yapmaya başladım. Her zaman yaptığım gibi.

Saatlerdir mutfaktaydım ve pastam bitmişti, bende bitmiştim. Pastayı dolaba koyup tekrardan odama geçtim. Araf ve annem Naz ablada olmalıydı. Evde yoklardı. Pek umursamadan yatağıma girdim.

Kafamdan bir türlü silemiyordum. Neden hep ben üzülüyorum?