Güven bana| Yarı texting (Ara Verildi)

23.bölüm

Ağlamaktan şişen gözlerimi zorlukla açtım Emirhan'la kavga etmek cidden çok ama çok kötü

Akşam olmuştu evde ses yoktu pek umrumda olduğu söylenemez ya hadi neyse

Tamam onun kalbini kırdım ama affettirebilirim kendimi yani sonuçta kardeşler kavga da edebilir

Yatağımdan fişek hızıyla kalktım pijamalarımdan kurtulup üzerime kırmızı saten bir elbise giydim

Şimdi diyeceksiniz ki ne alâka elbise? Bende diyeceğim ki canım öyle istedi sjjdjdj

Şaka bee kendimi affettirebilmek için dışari çıkarız belki dizlerime kadar gelen elbisem belime tam oturmuştu

Acaba abartı mı oldu sanki sevgilisiyle buluşmaya gidecek kız gibi oldum sanki

Kırmızı elbiseyi çıkardım ve onun yerine dizlerimin bir karış üstünde biten beyaz tül elbisemi giydim

Makyaj masama oyurup siyah tüy küpelerimi taktım hafif bir makyajla kombinimi tamamladım siyah spor ayakkabılarımı da giyerek evden ayrıldım

Bu arada evde neden kimse yok koluma taktığım kuçük siyah çantamdan telefonumu çıkardım

Rehberime girip Aydan sultan yazısına tıkladım telefonu kulağıma götürdüm bu arada da Emirhanların evine doğru ilerliyordum

"Efendim kızım"

"Anne siz nerdesiniz ya Araf'da ortalarda yok"

"Kızım biz teyzenlerdeyiz Araf arkadaşına gitti ders çalışacakmış"

" tamam anne ben Emirhanlara gidiyorum haberiniz olsun"

"Tamam kızım git Naz ablana selam söyle"

"Söylerim Derya sultan  hadi dakkam bitecek" diyerek telefonu kapattım

Dakikam bitecek dediğime bakmayın ya kullanmıyorum bile djjdjcjx

Emirhanların  kapısının önüne gelince  hemen zili çaldım evet özür dileyemem belki ama gönlünü alabilirim

Ikinci kez basacağım sıra Naz abla kapıyı açtı

"Merhaba Naz abla Emirhan evde mi"

"Evde Kızım gel ama biraz morali bozuk odasından şimdi çıktı" dedi beni içeri alarak

Gözlerim gene doldu iki damla yaşı tutamadım gözlerimde sakinleşmek için derin bir nefes aldım ve salona girdim

gördüğüm şeyle gözlerim kocaman açıldı

"SÜPRİİİİİZZZZ"

Herkes buraya toplanmıştı annem, babam, Araf, kızlar, kavgaya giderken cağırdım arkadaşlarımın hepsi!

"Ne oluyor ya" dedim şaşkınca

"Bugün senin doğum günüünnn IYIKİ DOĞDUN  bebeğim" diyerek annem boynuma sarıldı

Ben orda vidcan azabından öleyim bunlar bana parti mi hazırlasın hem ne ara 7 Eylül oldu lan

Gözlerim Emirhan'la buluştu ve lanet olsun ki benim çeşmeler akmaya başladı

"Hey! Hey! Hey! Ağlama abla" diyerek bana sarıldı bu benim daha çok ağlamam neden oldu

"Ben seni kırdım" diyebildim boğuk sesimle kelimlere boğazımda düğümlenmiş doğum günü umrumda bile değildi

"Abla ağlama kurbanın olayım"

"Ama.. ama ben seni kırdım"

"Abla senin şu göz yaşlarına dışarı çıkma yasağı getiriyorum bir daha görmek istemiyorum ağladığını tamam mı"

Hâlâ onun göğsüne yasladığım başımı hafifce salladım kafamı yavaşca geri çektim ve Emirhan'a baktım

"Ayy biz bir daha kavga etmeyelim olurmu Emirhan?"

"Olur. Ama bugün doğum günün diye bir şey demiyorum haberin olsun hâlâ affetmiş değilim. Hadi gel pastanı üfle" diyerek beni masada duran kocaman pastaya doğru götürdü

"İyiki doğdun güzeller güzeli" bu sesi nerde olsa tanırım hızla arkama döndüm ve konuştum

"Azer güzeliiii" koşarak Yağmur'un boynuna atladım

"Kanka sen ne zaman geldiiin"

"Dün geldimm" diyerek oda bana sıkıca sarıldı ne çok özlemişim ben bu manyak kızı

Yaptıkları şakanın ardından güzel bir telafi partisi olmuştu bu ama tabikii ben bunun hesabını soracağım

Ve Emirhan beni hâlâ affetmemişti yani doğum günüm diye bir şey demiyordu bana ve bu da üzüdü

Beni kandırmak neymiş hepsi görecek...