Friends? Ft. Samuel

Kut gevoel

Ik pak me mobiel en ga opzoek naar het nummer van Samuel. Na een tijdje heb ik heb gevonden en ik klik op bellen. 'Heeeii met Samuel' hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'Hoooii met Maartje. Kan je vanavond even afspreken? Het is heel belangrijk!' Bij het idee moet ik weer huilen. 'Jaa, is goed. Bij wie?' Zegt hij. 'Kan het bij jou want hier is het een beetje een puinhoop. Zal ik dan iets van acht uur bij je zijn?' Vraag ik. 'Tuurlijk. Dan zie ik je om acht uur. Doei' zegt hij. 'Doei tot vanavond' zeg ik en de verbinding wordt afgesloten. Dan laat ik me op bed vallen en begin weer te huilen. Na een tijdje als ik uitgehuild ben kijk ik op mijn mobiel. Shit het is al tien over half acht. Ik doe snel andere kleren aan want ik zit nog in me pyjama en ren daarna naar de badkamer voor me make-up. Als ik klaar ben ren ik snel naar beneden en trek me schoenen aan. Zonder me ouders gedag te zeggen fiets ik razend snel naar Samuel. Hij woont aan de andere kant van Badhoevedorp. Als ik daar ben ben ik gelukkig nog op tijd. Samuel laat me binnen en we gaan meteen naar zijn kamer. Ik laat me op zijn bed neerploffen. Dan komt Samuel naast me zitten en slaat zijn armen om mij heen. 'Lieverd wat is er allemaal aan de hand?' Vraagt hij dan. Ik probeer nu al niet te huilen maar het lukt niet meer. Weer stromen er duizenden tranen over mijn wangen. Samuel probeert ze weg te halen maar dat lukt niet. Het zijn er zoveel. Als ik een beetje ben uitgehuild schraap ik me keel en probeer het hele verhaal van vanmiddag te vertellen. 'Samuel het zijn drie dingen wat ik heel erg vind.' Dan is het even stil. 'Nou dan begin ik maar. Het is eerste is dat mijn lievelings oma is overleden.' Opnieuw begin ik kei hard te huilen maar een stem in mijn hoofd zegt dat ik me niet moet aanstellen. 'Het tweede is dat mijn ouders gaan scheiden maar omdat ze gaan scheiden gaan we ook verhuizen.' 'Waar naar toe?' Vraagt Samuel. 'Mijn moeder had het over om naar Amsterdam te gaan verhuizen.' Zeg ik zonder Samuel aan te kijken. Maar na een tijdje kijk ik opzij en dan zie ik dat Samuel ook moet huilen. Ik schuif naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Dan kijken we elkaar aan en dan zoenen we heel lang. Het lijkt net op zo'n afscheidskus in een romantische film. Als we klaar zijn hoor ik Samuel in zichzelf mompelen. 'Klotezooi heb ik net de liefde van mijn leven gevonden en nu gaat ze verhuizen.' Ik voel weer dat ik moet huilen maar ik hou me groot. 'Maar Sam, als ik dan ga verhuizen gaan we dan ieder weekend afspreken?' Vraag ik. 'Tuurlijk altijd!' Zegt hij. Dan kijk ik op mijn horloge en dan zie ik dat het al half elf is. 'Samuel, ik denk dat naar huis moet want anders krijg ik echt een mega preek.' Zeg ik. We lopen samen naar beneden. Ik doe me schoenen en jas aan en geef Samuel nog een kusje op zijn neus. Ik wil net weg lopen maar dan houd Samuel me tegen. 'Lieverd, ik zal altijd van je blijven houden waar je ook woont' Fluistert Samuel in mijn oor. 'Aaawwgh schatje ik ook van jou.' Zeg ik en loop naar me fiets toe. Als ik thuis ben krijg ik weer een preek zoals altijd. Die preken slaan echt nergens op. Maar dan zegt me moeder opeens. 'Als het zo door blijft gaan, mag je je vriendje nooit meer zien!' Schreewt ze naar me. Ik ga me maar niet verdedigen want anders kan ik mijn lieve Samuel niet meer zien. Dan loop ik naar boven en loop naar mijn kamer. Dan vallen mijn ogen op het mes die ik vanmiddag gebruikt heb. Zal ik het weer doen? Weer die stem. De stem zegt ja en ik pak het mes en snij een beetje in me zelf. Het is zo'n fijn gevoel. Ik denk dat ik niet meer zonder kan. Dan loop ik naar de badkamer op het bloed weg te vegen en ga daarna weer naar mijn kamer toe. Morgen moeten we weer naar school... Dan moet ik het zeker heel de klas vertellen...