Friends? Ft. Samuel

Goede keuze?

De volgende de ochtend word ik met barstende koppijn wakker. Ik kon gisteren niet slapen want ik zat te piekeren hoe mijn klasgenoten reageren. Maar in ieder geval ga ik iedereen missen. Mijn moeder wil morgen al gaan verhuizen. Ik wist niet dat je al zo vroeg kon verhuizen. Dus ik moet vandaag van iedereen afscheid nemen. Het moeilijkst vind ik om afscheid te nemen van Samuel en Anne. Dan hoor ik opeens de stem van mijn moeder onder aan de trap. ‘MAARTJE WAAR BLIJF JE?’ roept ze. Oeps, volgens mij was ik weer in slaap gevallen. Ik pak snel wat leuke kleren uit me kast en loop naar de badkamer en doe wat make-up. Dan kijk naar mijn armen en ik zie de sneeën zitten van het snijden. Misschien is het handig dat ik een trui aan ga doen ook al is het super lekker weer. Ik wil hier geen gezeik over krijgen. Het is een geheim van me zelf en die mag niemand te weten komen. Als ik iets anders heb aan gedaan loop ik naar beneden en eet een broodje met kaas. Ik krijg het moeilijk weg want ik ben super zenuwachtig. Als ik het na een kwartiertje eindelijk op heb loop ik naar mijn fiets en fiets naar school. Ik fiets in één keer door naar school. Ik was helemaal vergeten dat ik altijd met Anne afspreek om samen te fietsen. Ik vind het echt niet leuk dat dit mij moet over komen. Als ik op school ben loop ik naar mijn kluis en dump mijn jas erin. Ik loop naar het lokaal waar ik heb en ga voor de deur zitten. Ik zie dat ik de eerste ben. Ik pak me mobiel en ga een beetje op twitter kijken. In mijn tl gebeurd nou ook niet echt veel. Na tien minuutjes gaat de bel eindelijk en ik loop na als eerste naar binnen. Meestal ben ik met Anne altijd maar net op tijd. Ik ga op mijn plaats zitten en kijk een beetje naar buiten. Dan komen Samuel en Anne lachend binnen. Ik kan hun niet uitstaan. Ik had wel van Samuel verwacht dat hij me een beetje ging steunen maar dat doet hij helemaal niet. Ik denk dat ik het vandaag maar ga uitmaken. Hij verdient veel beter dan zo’n lelijke snijend meisje. Ik voel dat er een traan over mijn wang glijd. Snel veeg ik hem weg en probeer aan iets anders te denken maar dat lukt niet. Het eerste hebben we ook gelijk mentorles dus ik moet gelijk mijn verhaal vertellen. Als de leraar alles heeft geïnstalleerd roept hij mij naar voren. Ik voel alle ogen van mijn klasgenoten in mijn rug prikken. Eerst zegt de leraar dat ik wat vervelends moet vertellen. Als ik voor in de klas zit, zie ik dat Samuel en Anne nog steeds zitten te lachen. Aardig dat ze ook interesse in me hebben ook al weet Samuel het verhaal al. Dan wordt mijn mentor een beetje boos op hun en zet ze uitelkaar. Ik vond het al raar dat ze niet naast me kwam zitten. Als het eindelijk stil is haal ik nog een keer diep adem en begin mijn verhaal. Afgelopen weekend is mijn lievelings oma overleden en hebben mijn ouders besloten om te gaan scheiden. Omdat mijn ouders gaan scheiden ga ik met mijn moeder verhuizen naar Amsterdam en dat is al morgen. Dan zie ik dat Samuel en Anne me geschrokken aan kijken. Dan zeg ik nog tegen Samuel dat ik hem nog even moet spreken en loop de les uit. Als ik alles verteld heb voel ik wel dat er een hele last van me af is gevallen. Dan kijk ik achterom omdat ik een deur open hoor gaan en ik zie dat het Samuel is. Hij komt op me afgerend. ‘Wat moet je me eigenlijk nog vertellen?’ vraagt Samuel. Ik voel dat ik moeilijk krijg maar ik denk dat dat het beste is. ´Eeuuhh Sam, niet boos worden maar ik denk dat dat het beste is! Ik denk dat het het beste is om het uit te maken. ´ zeg ik. Ik voel tranen over mijn wangen glijden. Eigenlijk wil ik dit helemaal niet maar dit is beter voor ons allebei. ´Maar waarom?´ snikt Samuel. ´Ik ga naar Amsterdam en jij blijft hier in Badhoevedorp wonen. En ik kom hier niet vaak meer! Dus ik denk dat we ons eigen leven moeten gaan lijden!´ zeg ik en wacht niet meer op het antwoord van Samuel. Ik ren zo hard als ik kan naar mijn kluis en pak me jas en ren weer naar mijn fiets. Me moeder kijkt me raar aan als ik zo vroeg al weer thuis ben. Ik smoes dat alle lessen zijn uitgevallen. Ik loop naar boven en pak mijn laatste spulletjes in. Mijn vader is er al niet meer. Hij moest van mijn moeder in een hotel gaan overnachten en mag weer thuis komen als wij weer weg zijn. Mijn broertje en ik mochten kiezen bij wie we gaan wonen. Mijn broertje blijft hier wonen bij mijn vader maar ik ga met mijn moeder mee niet omdat ik het zielig vond dat ze anders alleen is maar ik heb gewoon meer met mijn moeder dan met mijn vader. Mijn vader vond het niet erg maar we hebben wel afgesproken dat ik om het weekend hierheen kom. Eigenlijk zou ik nu al willen dat het morgen is omdat ik hier toch niemand meer heb. Ik vond het echt raar dat Anne niet meer achter me aan kwam. Als ik alles heb ingepakt valt mijn ogen nog op mijn bureau waar mijn mes ligt. Ik pak hem en ik begin nu ook op mijn buik te snijden. Het voelt zo fijn. Het gevoel is eigenlijk niet te beschrijven maar als ik dit doe voel ik me weer fijn. Als ik klaar ben doe ik snel mijn mes in mijn schooltas. Dan loop ik naar beneden om te zeggen dat ik klaar ben. ´Nu al?´ vraagt mijn moeder. ´Jaa is dat zo raar dan?´ zeg ik terug. ´Ik had met jou rekening gehouden omdat je nog naar school moest dus ik heb zelf nog niet alles ingepakt. Maar als ik alles ook heb ingepakt zullen we dan gaan in plaats van morgen?´ vraagt mijn moeder. Ik vind het een goed idee. Rond een uur of twee rijden mijn moeder en ik richting Amsterdam. Ik had nog voor mijn vader een briefje achtergelaten dat ik heb wel ga missen en al dat soort dingetjes.