Friends? Ft. Samuel

Foutje?!

Dan kijk ik achter me en ik zie mooie bruine puppy ogen. OMG dat is Cassius. Nu denk ik gelijk weer dat Samuel veel geluk hebt met mij. Ik voel mijn ogen alweer prikken. Waarom moet ik altijd gaan huilen als ik aan Samuel denk? ‘Heeii Cassius!’ zeg ik zo normaal mogelijk. Ik hoop dat hij niet ziet dat ik ieder moment kan gaan huilen. ‘Hoooooiii Maartjee!’ roept Cassius heel enthousiast. ‘Wat kom jij hier eigenlijk doen? Je woont toch in Badhoevedorp?’ vraagt Cassius. ‘Neee, niet meer maar heel af en toe! Maar ik leg het nog wel een keer uit hoe het allemaal gegaan is.’ Zeg ik tegen hem. ‘Je mag ook even met mij mee. Ik ben toch uit!’ zegt hij. Cassius pakt snel zijn fiets en daarna fietsen we samen naar zijn huis. Het is best een groot huis maar hij woont net buiten het centrum. Ik hoop maar dat ik straks maar de weg weer terug weet. We zetten onze fietsen in de voortuin en lopen naar binnen. ‘Wil je wat drinken?’ vraagt Cassius. ‘Ja is goed. Doe maar water!’ zeg ik. Cassius loopt naar de keuken en ik ga alvast op de bank zitten. Na een tijdje komt Cassius met twee glazen drinken aan zetten. Hij zet ze op tafel en komt dan heel dicht tegen mij aan zitten. ‘Wat is er nou allemaal gebeurd waarom je hier bent?’ vraagt Cassius. Ik haal diep adem en begin dan mijn verhaal. ‘Eerst dat mijn lievelings oma is overleden maar dat is niet waarom ik hier ben. Mijn ouders hebben al een tijdje vaak ruzie dus ze hadden afgelopen weekend besloten om te gaan scheiden. Ik ging met mijn moeder hierheen en mijn broertje bleef bij mijn vader in Badhoevedorp. Alleen omdat ik hierheen ging heb ik het uitgemaakt met Samuel. Zelf vind ik het ook heel erg maar ik denk dat het zo maar beter is.’ Eindig ik mijn verhaal. ‘Wooww, heftig!’ zegt Cassius en hij geeft me een knuffel. Daarna gaan we een film kijken. We gaan Verliefd Op Ibiza kijken. Als die afgelopen is ga ik naar huis. ‘Cassius, volgens mij weet ik de weg niet meer terug naar huis!’ zeg ik blozend. ‘Oohh hahaha, ik breng je wel naar huis! Waar woon je?’ vraagt hij. ‘Op de Herengracht 115.’ Zeg ik. Ik pak mijn jas en we lopen samen naar de fietsen toe. We fietsen samen naar mijn huis. Als we in de straat zijn val ik van mijn fiets. Gelukkig kan Cassius me net nog opvangen! Dan komen onze hoofden dichter naar elkaar toe en dan zoenen we. Eigenlijk kan ik dit niet maken dus ik duw Cassius zachtjes van mij af. ‘Sorry maar dit kan ik niet. Het is net uit met Samuel!’ zeg ik. Stiekem voel ik bij mezelf dat ik Samuel nog steeds leuk vind en dat ik er toch wel spijt van heb dat ik het heb uitgemaakt. Ik zie dat Cassius het niet leuk vind. Dan zeg ik doei en fiets naar mijn huis. Als ik bijna binnen ben hoor ik opeens kei hard geschreeuw. Het geluid komt uit de buurt waar ik afscheid van Cassius heb genomen. Zou er wat met Cassius zijn gebeurd?