Dominant Lover

Kabanata 11

Padabog niyang isinara ang pinto ng sasakyan at mabilis itong pinaharurot. Mura siya ng mura sa loob ng sasakyan.

I'm scared now. Is Wallace okay? Kasalanan ko to. I hope he's okay. Nag-aalala din ako sa kaniya kasi kaibigan ko siya.

Hindi ko alam kung nasaan kami pero maraming puno sa paligid. Rinig na rinig ko ang huni ng ibon. Parang sasabog na din ang puso ko sa sobrang kaba.

He's looking at me with those sharp and deep eyes. He has this intimidating look that makes me tremble. Pinag-awayan nanamin dati si Wallace. Galit na galit siya nun kahit wala pang kasiguraduhan ang relasyon namin but now that he labeled our relationship mas lalo ang galit niya kaya mas takot ako this time.

Heto yung iniiwasan ko sanang mangyari kaya sana as long as na magkausap kami ni Wallace kanina ay sasabihan ko siya at papakiusapan na sana yun na ang huli naming pagkikita. I know it's a selfish decision but I think it's the best para wala ng gulo.

Kaibigan ko rin si Wallace and I care about him kaya ayoko ding masaktan siya at kung mapapano lalo na at may away sila ni Morgan.

Mas makabubuti na yun para iwas sa gulo at issue. Nakakatakot ang pamilya niya sa totoo lang at ayokong madamay sina Morgan if ever na magkagulo. Makapangyarihan ang mga Felix.

Nakatalikod siya sa akin at napapahilamos sa mukha niya. I know how frustrated and angry he was kaya I remained silent.

"Damn it Addie! Nagkikita ba kayo ng patago huh? Tell me!" Kitang kita ang mga ugat niya sa leeg sa pagsigaw niya. Naiiyak na ako pero pinigilan ko.

"N-no Morgaan mali ka ng iniisip. Kaibigan ko la----" But he cut me off immediately.

"Kaibigan? Now tell me kaibigan nga lang ba o siya talaga ang laman ng puso mo?" Nabigla ako sa binitiwan niyang mga salita. Wala ba siyang tiwala sa akin. Hindi ba siya kuntento sa mga pinapakita ko? Kulang pa ba?

Unti-unti ng kumawala ang mga luha kong pilit kong pinipigilan.

"Gusto kita Morgaan! Kaibigan ko lang siya. Sasabihin ko lang naman sana kanina na hindi na ako sasali sa fashion week na iyon! That should be the last. Hindi ko sinabi sa'yo dahil alam kong magagalit k-ka kapag sinabi ko." I burst into tears. Agad umamo ang mga mata niya at agad niyang binagtas ang pagitan namin.

He brushed away the tears and kissed them. He murmured something but I didn't hear it.

"I'm sorry. Stop crying." He hugged me tightly and kissed my forehead.

"Don't say sorry. It's my fault. I'm so sorry hindi na mauulit. Hindi ka na ba galit sa akin? Don't be mad please? Ayokong nag-aaway tayo." Mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kaniya.

"Addie I want it to be official. I want an assurance. You know I don't share what's mine. Will you be my girl?"

Tahip-tahip ang kaba ko sa biglang tanong niya. Of course I will why would I reject this creature?

Tumango ako at ngumiti

"Yes Morgan."

He smiled. A genuine smile.

Pinaglapit niya ang aming noo at saka ako hinalikan sa ilong. A peck on my lips then he shouted yes. Natawa kami parehas dahil mukhang nabulabog pa ang mga ibon at nagliparan ang mga ito.

"Thank you."

Binuhat niya ako saka ako inikot-ikot. It's like I'm on a fairytale. I'm so happy. I hope this will be a happy ending.

Pauwi na kami at nakahawak pa rin ang isa niyang kamay sa kaliwang kamay ko habang nagmamaneho siya.

"Baka mabagga tayo. Bitaw na."