~12~

22 9 12
                                    

Δεν πίστευα αυτό που ζούσα. Πίστευα μέχρι και την τελευταία στιγμή πως πρόκειται για κάποιο ψέμα, ένα ψέμα εθιστικό, από τα λίγα που μου άρεσαν πραγματικά. Ανέπνευσα πάνω στην αναπνοή της. Εικόνες με τα κορμιά μας να πάλλονται στο ρυθμό του έρωτα κάτω από λευκά σεντόνια και την καρδιά μου να λιγοθυμά στα αγγίγματα της με τράνταζαν και έκαναν το σώμα μου να επιθυμεί όσο τίποτε άλλο να ορμήσει στα χείλη της, στα χέρια της, στο κορμί της. Παρόλα αυτά έμεινα ακίνητος και παρακολουθούσα τα χειλάκια της να ανοίγουν και να ξανά κλείνουν έτσι όπως ανάσαινε. 

-Πιέρι...

-Ναι.. μου είπε απαλά κοιτώντας το χώμα από κάτω μας

Το βλέμμα της δεν με άγγιζε όση ώρα ήταν κοντά μου. Δεν ήξερα αν ήθελε να την αγγίξω ή να μείνω μακριά της. 

-Τι...τι κάνουμε; τραύλισα και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο δάγκωσα τα χείλη μου από ντροπή 

Άφησα το βλέμμα μου να μπερδευτεί με τους περαστικούς και έπειτα έπεσε πάνω στο κεφαλάκι της, στα μαλλάκια της και στη μικρή μυτούλα της που ρουθούνιζε αμήχανα. 

-Τι κάνουμε; επανέλαβε τις λέξεις μου συνεχίζοντας να κοιτά κάτω 

Ξεροκατάπια και καθάρισα το λαιμό μου. Θα ήταν τόσο αδύναμη και μικροσκοπική μέσα στην αγκαλιά μου.  Μια μικρή πηγή αγάπης μέσα στα δυο μου χέρια. Κι όμως τα δάκτυλα μου παράλυαν στο θέαμα της. Η καρδιά μου πέταγε φλόγες στις νευρώσεις μου και το σώμα της εξέπεμπε μια φλόγα ερωτισμού και μυστηρίου, ένα ερωτηματικό η γεύση της και το άγγιγμα της. 

-Δεν ξέρω! ανασήκωσα τους ώμους μου και χαμογέλασα με ένα πρωτόγνωρο χαμόγελο

Τα μάτια της δεν με έβλεπαν και έτσι μπορούσα να χαμογελώ όσο ήθελα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να συγκρατήσω το γέλιο μου ενώ είχα κολλήσει τις παλάμες μου στα πόδια μου και στεκόμουν σαν ένα χλωρό κλαρί εμπρός στο δέντρο του έρωτα της. 

-Γελάς! με κοιτούσε και με κόκκινα μάγουλα χαμογελούσε στον ίδιο τόνο 

Τα μάτια της έμοιαζαν με δυο αστεράκια που με κοιτούσαν γεμάτα έρωτα, μια μητρική αγκαλιά. 

-Τι; προσπάθησα να αντιδράσω έγκαιρα

Το επόμενο δευτερόλεπτο και χωρίς να καταλάβω το πως τα χείλη της προσγειώθηκαν στα δικά μου. Η καρδιά μου άναψε και άρχισε να τρέχει σαν τρελή και τα μάτια μου ορθάνοιξαν στο άγγιγμα της. Ήταν ένα μαλακό, βιαστικό και απότομο φιλί. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω παρά μόνο δέχτηκα την πρόσκληση αγάπης της και το στολίδι των χειλιών της επάνω στο κορμί μου. Αμέσως απομακρύνθηκε με μια σπασμωδική κίνηση και το πλοίο μέσα μου πέταξε πυροτεχνήματα και φλόγες. Χάθηκα τρέχοντας μέσα στον κόσμο. Μια σκεβορία σκόρπιων σκέψεων με κατέκλυσε την στιγμή που πρόσεξα ότι πίσω της είχε αφήσει την τσάντα με τα τρόφιμα που είχε αγοράσει. 

 

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με αγάπη Σελίμ και ΠιέριWhere stories live. Discover now