THIRD PERSON'S
Napangiti si Reign nang sumalubong sa kanya ang malamig na simoy ng hangin. Nagdesisyon siyang maagang pumasok para hindi niya na rin maabutang magising ang step-father niya.
It's been 3 days. Iniiwasan niya na si Sejun and it feels satisfying for her to see na maayos ang buhay ni Sejun kahit pa wala siya to talk to him
"Sana ganito na lang ka-kalma ang lahat" nakangiting sabi niya habang naglalakad at ninamnam ang malamig na simoy ng hangin.
Although it's also hard for her not to talk to him pero eto lang ang naiisip niyang paraan para maging maayos ulit si Sejun.
Napabalik siya sa realidad when she realizes na tumulo na pala ang luha niya. Mahal na mahal niya ang binata, walang oras na hindi niya inisip ito noon.
Napangiti na lang ito at saka pinunasan ang luha niya bago pumasok sa school niya.
She looked at her wrist watch ang checked the time. 6:00 am. Ngumiti siya at nagdesisyon munang tumambay sa Music Room dahil 7:00 pa naman ang klase niya.
Kinuha niya ang isang medyo lumang gitara at saglit na nag-warm up ng chords na alam niya bago pumili ng kantang tutugtugin. 8 years old siya nang turuan siya ng papa niya na tumugtog ng gitara. Ngunit dahil sa maagang namayapa ang papa niya ay ito na lang ang alaala na natira sa kanya.
Pagkatapos mag-warm up ay nagsimula na siyang tugtugin ang napili niyang kanta
“O kay sarap sa ilalim ng kalawakan
Kapag kapiling kang tumitig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan
nating dalawa (nating dalawa)”
“Tanaw parin kita sinta, kay layo ma'y nangniningning mistula kang tala
Sa tuwing nakakasama ka, lumiliwanag ang daan sa kislap ng 'yong mga mata”
“Pag ikaw ang kasabay, puso'y napapalagay
Gabi'y tumatamis t'wing hawak ko ang iyong kamay”
Bawat salita sa kanta ay ramdam na ramdam niya. Pakiramdam niya ay nailalabas niya ang sarili sa pamamagitan ng pagkanta
“O kay sarap sa ilalim ng kalawakan
Kapag kapiling kang tumitig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan
nating dalawa (nating dalawa)”
“Simoy ng hangin na kay lamig sa katawan
Daig parin ang liyab na aking nararamdaman
Sa tuwing tayo ay magkabilang mundo
Isang tingin ko lang sa buwan, napalapit na rin sayo”
“Langit ay nakangiti, nag-aabang sa sandali
Buong paligid ay nasasabik sa'ting halik”
Bukod sa magaling siya sa pag-tugtog ng gitara, maraming nagsasabi na maganda ang boses niya kaya't kahit na kinulang siya sa ibang bagay ay maaasahan siya lagi sa pagkanta
“O kay sarap sa ilalim ng kalawakan
Kapag kapiling kang tumitig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan
nating dalawa (nating dalawa)”
Ngumiti siya nang matapos niya ang pagkanta. She felt so satisfied and refreshed. Inilapag niya ang gitara at kinuha ang bag niya.
Akma na itong lalabas nang makita niya ang isang tao na nakatayo malapit sa entrance ng Music Room.
"S-sejun" gulat na tanong nito.
"K-kanina ka p-pa ba dyan?" Nauutal na tanong niya kay Sejun. She saw him smiled and nod.
"A-ahh, alis na ko hehe" nagmamadali itong lumabas ng music room at sumadal sa labas ng dingding habang nakalagay ang dalawang kamay sa dibdib niya, feeling her heart beats fast.
Did he just smiled? O baka naman guni-guni niya lang iyon?
Bakit naman siya ngingitian nun? Eh ayaw nga siyang makita nun diba? She just shrugged her thoughts at saka tumakbo sa room ng first class niya.
TO BE CONTINUED...
BINABASA MO ANG
❛Deny❜ ┇SB19's Sejun✔️
Fanfiction[𝗖𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘁𝗲𝗱✔️] ❝Why are you still denying that you need her?❞ ➳ In which John Paulo Nase keeps on denying that he still loves her ex-girlfriend ➤ John Paulo Nase x Reader ♡𝐞𝐬𝐛𝐢𝐧𝐢𝐧𝐞𝐭𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐞𝐫𝐢𝐞𝐬 #5♡ [𝚜𝚘𝚌𝚒𝚊𝚕 𝚖𝚎𝚍𝚒𝚊...
