The Told Secret

TTS 3

TTS 3
(March 10, 2015 9:40 PM)

Nang naramdaman ko ang isang masakit na contraction ay nakumpirma kong manganganak na nga talaga ako.

Kinalma ko ang sarili ko at dahan dahang tinungo ang kwarto namin para kunin ang baby bag. Kinuha ko rin ang susi ng isang kotse ni TOP para maidrive ko ang sarili ko sa hospital.

Nag mamaneho ako sa binibilang ko ang intervals ng contractions ko. Patuloy ding binibigyan ako ng ring ng telepono ko na nag iindika na hindi sumasagot ang asawa ko sa tawag ko.

Malapit lang ang hospital at ng dumating ako ay hindi ko na naipark ng mabuti ang sasakyan. Gusto kong maging kalmado kahit na masakit na. Walang magagawa ang pag papanic kung ano man.

Nag text na rin ako sa lahat ng pwedeng katabi ni TOP para makasunod na siya dito. Alam kong masasabon talaga ako nun mamaya.

TOP's POV

"So we were talking about having that song as the first single." Sabi ni Sajangnim sa harap. Pinipilit kong makinig pero wala talaga. May iba talaga akong nararamdaman. Okay lang kaya ang asawa ko? Kababa ko lang ng telepono sa kanya at alam kong mapapagalitan talaga ako pag tatawag ako ulit kaya pinatay ko ang phone ko.

"Should we make a music video for the 3rd song? May maganda kasi akong concept for the music video na naiisip." Sambit ni GD na ngayo'y medyo pagod at problemado matapos nila mag away ni Sandara.

"Okay present to me the concept as soon at possible." Sabi ni Sajanim. Alam kong magiging maganda naman na yun.

"Shit!" Rinig kong sigaw ni Teddy na ngayo'y papalapit na saakin na mukhang nag aalala. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

"Hyung you should go. Nasa hospital na si Lara ngayon. Manganganak na daw siya. Di ka daw niya macontact." Nanlaki ang mata ko at impulse reaction na siguro talaga yun. Napatayo na ako at tiningnan ang mga tao sa board.

"Asawa ko yun Sajangnim. Mauna na po ako." Nag bow muna ako at nilandas na ang daan ko papunta sa parking lot. Nanlalamig ako at kinakabahan. Mag-isa niya lang sa bahay. Wala siyang kasama. Hindi ko alam ang magagawa ko sa sarili ko pag may mangyari sa mag-ina ko.

Mabilisan kong tinahak ang sasakyan ko habang nakasunod saakin ang manager ko. Pumasok kaming pareho sa kotse at sinimulan ko nang paandarin ang sasakyan.

"Hyung tawagan mo naman sakin yung Mama ni Lara at sabihin mong papunta na tayong ospital. And kung kaya paki tawagan na ang ospital kung sakaling dumating na si Lara dun." Natataranta kong saad habang nag mamaneho. Okay lang kaya siya. Bat ko kasi di nasagot tawag niya.

"Huminahon ka lang. Tatawagan ko na siya. Mag ingat ka lang sa pag mamaneho para makarating tayo sa ospital ng mabuti." Sabi nito saakin. Hindi na ako umimik.

Abala sa pagtawag ang kasama ko habang ako ay pinipilit na irelax ang isipan ko at isiping okay lang ang asawa at anak ko.

"Seunghyun nasa ospital na daw si Lara. On labor na daw pero konting centimeters pa daw. Nakausap ko yung nurse niya." Sabi niya, tumango na lamang ako at ipinapatuloy ang pagpapatakbo ng sasakyan.

"Try to call her cell, baka pwede pa nating makausap. I want to talk to her." I badly need her voice to ring my ears para makampante ako. Ilang ring lang ang narinig ko sa naka loudspeaker ba telepono ng narinig ko ang boses niya.

"Shit, Honeybaby! Baby are you alright? Masakit ba? Baby you'll be okay? Baby malapit na kami hang in there. Baby I'm so sorry baby I'm so sorry."

"I'm okay Talalabs. Drive safely wag kang mag madali masyado. Urgh, Talalabs." I heard her groan. This is not right. I need to be there.

"Just hang in there baby I'm coming. Baby I'm coming please baby I'm sorry. Malapit na kami." I heard her groan once more. Her agony is ten times mine and that means I need to hurry my ass out and make sure I'll arrive safe.