SON- Nedcer

4.Bölüm

Çaresizlik nedir bilirmisin?  Kalbin kanatlanıp gittiği yere, bedenin gidememesidir.

Şems

"Düşüncelisin"

Arasa bakıp tekrar boş bakışlarla etrafa baktım.

" Düşünmüyorum sanki beynim durdu düşünemiyorum nasıl yaptım?"

"Ne yaptın?"

"Öptüm"

Aras kahkahasını tutamadı.

"Oha!
Kızım sen de vur deyince öldürüyorsun"

Ceren ona çatık kaşlarıyla bakınca sustu.

"Peki o ne yaptı."diye sordu Aras.

Derin bir nefes alarak cevapladı genç kadın.

"Gitti..."

Yavaş adımlarla odasına çıkıp camın önüne oturdu saatler geçti ama sevdiği adam gelmiyordu.

Eşyaları burada İstanbul'a dönmemiştir heralde. Peki nerede bu adam?

Genç kadın düşündükçe yoruldu.Çalan telefonla düşüncelerinden sıyrılıp açtı.

Nedimin aramasıyla heycanla ayağa kalktı.

"Nedim neredesin?"

Genç adam onu hastaneye gelmesi için aramıştı.

Ceren Arasla beraber hastaneye gittiğinde telaşla danışmadan Nedimin yerini öğrendi.

O kadar korkmuştu ki bişey oldu diye.

Hızla odaya girdi.

Nedimin elini tutan ablasıyla durup baktı,  yine olmuştu işte yine kalbi olmadık zamanda kırılmıştı, gözlerim zamansız şekilde dolmuştu.

Ama bu sefer çekip gitmiycem.

"Hayırdır abla bu hastanede çalışmaya başladın heralde yoksa benim kocamın elini tutmanın başka bir açıklaması olamaz."

"Ben...-"

Birde karşısında mahçup insan rolü yapmıyormuydu genç kadın daha da sinirleniyordu.

" Sen şimdi bu odadan çıkıyorsun, biliyorsunki hasta ziyaretinin kısası makbuldür.
Bende kocamla ilgileniyorum. "

Cemre Nedimden bir destek beklesede Nedim acı içinde yatıyordu.

Sessizce odadan çıktı.

Ceren Nedime kızgın olsada şuan için geri plana atıp yanına gitti.

"İyi misin?"

" Kusura bakma Cemrenin geliceğini bilmiyordum."

"Buraya onunla mı geldiniz?"

"Hayır"