The Hidden Flaws - Bicolana Series #1 (COMPLETED)

Chapter 43

Chapter 43

Apology

I am busy early at night because I'm arranging my clothes and things for the three days vacation.

Nang nagpaalam ako kay Papa, wala naman daw problema sa kaniya dahil wala naman daw siyang pasok. He said that it's not like, I'm the mother of Vane raw to take all the responsibility of the child. Alam ko naman iyon. I know that Vane is not my child, but she is my sister and I care for her just like I care for Nadine and Jarred.

Naisip ko tuloy paglaki niya at nagkaroon na ng sapat na pagkakaintindi sa mga bagay, sasabihin kaya namin ang totoo? O hindi na lang siguro? So what kung hindi si Papa ang tunay niyang tatay? She's still our family and what matters the most is we love her.

Napatigil ako. I should stop thinking about those things.

Nasagi sa isip ko na pano kung malaman kung sino ang tatay ni Vane? Kung ma-absuelto ang kaso, kunwari lang dahil alam ko namang hindi, kukunin niya kaya si Vane sa'min? Or maybe, his relatives?

Is that his right? He raped my Mom, yes, but my mother died.

Tinabi ko muna ang mga tinutupi at kinuha ang laptop. I've researched about it, because I'm curious. The spouse will be recognized as the legal parent of the child. Because of that, I heaved a sigh.

Buti naman.

"Ate, why are you searching those? Is this about what happened with Mama? Sabi ni Papa kalimutan na natin 'di ba?" Natutop ang labi ko sa nang marinig ang boses ni Nadine sa likod ko.

Isinara ko ng kaunti ang laptop ko at tinungo siya.

"Nadine, I just can't give up on Mom's justice. Hindi ko pa rin masikmura na nagyari iyon sa kaniya."

Lalo na ngayong mayroon akong hinala sa dati niyang Nurse.

Umiling si Nadine. "Ate, ako rin naman. I'm sure, si Papa rin. Pero hindi na nga mahuhuli iyon... We don't have any evidences, Ate Anna."

Ang boses namin ay mahina lang para hindi kami marinig sa baba.

"But, what if we have?"

Natahimik si Nadine at umupo sa harapan ko. Iniisip niya rin kung ano ba ang dapat naming gawin. Yes, there's no evidences yet. It's because, we're not doing anything. Pero... baka meron? Baka later on, sabihin din sa'kin ng Nurse kung anong alam niya sa nangyari kay Mama.

"Nadine, kailangang magbayad ng may kasalanan ang ginawa niya. Kailangan niyang malagot sa batas. Don't you think of that too?"

Huminga siya ng malalim.

"Ate, I know. Galit din ako. I'm her daughter too! Pero ate naman, kailan ba natin iiwan ang nakaraan? Should we always have to bring that up? Wala na ba tayong karapatang makawala sa past na 'yon?" she sighed once again.

"Si Papa, paano kapag narinig niyang ito nanaman ang pinag-uusapan natin? Paano 'yon? Ate, mahigit isang taon ring para tayong nawalan ng tatay! I saw how you suffered! Sa umaga, aalagan mo si Vane... at minsan sinasama mo pa sa trabaho mo dahil lasing lang nang lasing si Papa."

Sinarado ko ang labi ko at naalala ang mga sinabi niya.

"Can we just finally move on, Ate? Patay na si Mama. Who cares about the justice?"

Nagulantang ako sa tanong niya. Who cares about the justice? Nag-ulit-ulit iyon sa utak ko.

"Can you hear yourself, Nadine?!" Galit na tanong ko. "Nahihibang ka ba? Then, I will be her voice if you guys are too coward to fight for her justice!"