Title: "WHAT IF
Genre: Tragic Real Life Story
March 15 2020 when quarantine around the country started, because of the Covid19, most of the employee are restricted to work. It almost 2 months but the infected of the Covid19 continuously increase in our country so we don't have a choice but to sustain our daily needs by our savings and not from the governments help. Though, a government pay for my Job. I heard that President gave billions of Peso to provide the daily needs of those family who don't have enough money for goods. But I don't have any complaints about it because I'm a nurse in one of the hospitals here in Province, so I'm still not a non employ citizen a front liner to be exact but my partner really want me to stop from working that cause our fight everyday.
"Love! It's ok. I can still work. Kailangan nila ang tulong ko lalo na ngayon at paunti na ng paunti ang mga nurse dito sa atin" I explain
"That's my Point love. Paunti na ng Paunti, enough pa naman ang saving natin why you don't want to stop from working and dito ka nalang sa bahay kasama ako? Please naman Love, ayukong mapahamak ka."
"Makinig ka naman! Pano ako titigil sa pag tatrabaho kung yung iba nga ay nag hahanap pa? And it's almost 2 months Love at wala namang nangyari sakin diba? Pano ko masisikmurang di tumulong kung alam ko namang kaya kong tumulong. Love intindihin mo naman ako. Matatapos at matatapos din lahat ng to pag nakahanap na ng gamot para sa Virus." Mahinang paliwanag ko sa kanya. Ayoko ng pahabain pa ito dahil pagod ako sa trabaho at maaga pa ang shift ko bukas
"Makahanap? Lisly, ilang buwan pa? Ilang buwan pa at ilang buhay pa ang mawawala bago mahanap yang lintik na gamot na sinasabi mo.!" Pasigaw nitong saad sa akin na siyang nag painit ng ulo.
"JUSTINE!" Sigaw ko sa pangalan niya na nag patigil naman sa dito. "Wag na wag mong insultuhin ang trabaho ko. Oo ilang tao na ang namatay, ilang pamilya na ang naiwan, ilang buhay na ang nawala at ilang luha na ang bumuhos pero sana-- sana Justine inisip mo ang sakripisyong binigay namin para sa mga nangangailangan. Di kami mga Diyos para buhayin sila, andito kami para maibsan kahit kunti! Kahit kunti ang pag lala ng Virus na ito." Tumigil ako saglit at tinignan aiya tahimik lang na nakikinig "Sana bago mo sinabi yan ay inisip mo ang mararamdaman ko na isa sa nga taong minaliit mo" Pag katapos kung sabihin yun ay umalis na ako sa harapan ni Justin at pumasok na sa kwarto namin at doon nag kulong.
Hindi ako nawawalan ng pag-asa. Alam ko, alam ko na balang araw ay makakahanap din ng lunas para dito. Umupo ako sa kama namin at taimtim na nag dasal.
"Our God in Heaven! Alam ko! Alam ko na may plano kayo. Alam ko na mas may malala pang darating na salot sa mundo. I Pray Lord God na sana, sana di mawalan ng pag-asa ang mga pinili mo. Ipinapanalangin ko Panginoon ang buhay ng mahal ko. Siya nalang ang meron ako at sana tulad ng ibang pamilyang nakikita ko kung pano lumuha para sa mga mahal nilang nawalan ng hininga, di ko kaya, di ko kayang mawala siya. Wag ang mahal ko. Ibibigay ko sayo lahat ng papuri." Pag katapos kung mag dasal ay nag ayos na ako ng sarili para sa pag tulog. Alam kung sa sofa matutulog si Justine dahil sa nangyari kanina sa pagitan namin kanina kanina lang.
Lumipas ang ilang araw na hindi kami nag papansinan ni Justin. Umaalis ako ng hindi ng papaalam sa kanya kahit alam ko namang nakatingin lang siya sa akin.
"Love!" Tawag niya pag kaapak ko palang sa sala namin. Nakita ko siyang tumayo mula sa sofa, pumasok muna ako sa kwarto para mag bihis dahil naka uniform pa ako, nagligo muna ako bago lumabas ng kwarto at naabutan ko paring siyang nakaupo sa sofa ng nakita niya ako ay lumapit siya saakin at niyakap ako na tinugunan ko din namang ng mahigpit na yakap.
"Sorry!" Panimula niya "sorry natatakot lang ako na baka iwan mo din ako, na baka magaya ako sa mga nakikita ko sa TV ng mawala ang mahal nila. Love ikaw nalang, ikaw nalang ang meron ako, please wag mo kung iwan" patuloy siyang nag sasalita habang naka subsub sa balikat ko ang kanyang mukha.
"Magiging ok din ang lahat at hindi ako mawawala." Pagpapagaan ko ng loob sa kanya.
