My One And Only

Έρευνα

Φρανσίσκο POV (δεν νομίζω να το περιμένατε) 

Αφού την άφησα  μπροστά από το δωμάτιο της, αποφάσισα να κατευθυνθώ προς το γραφείο μου. Ήθελα να μην νιώσει στιγμή πως την πιέζω για κάτι που δεν θέλει και ήθελα να της δώσω την ελευθερία της.Άμα ήταν να πάρω εγώ την απόφαση, θα την έβαζα να μείνει στο δωμάτιο μου, μαζί μου. Όμως δεν θέλω να νιώθει άβολα και ήδη το γεγονός πως δέχτηκε την συμφωνία μου με χαροποίησε.

Η αλήθεια είναι πως βαθιά μέσα μου υπάρχει ένας φόβος.Φοβάμαι πως εν τέλη θα με μισήσει και θα θελήσει να φύγει μόλις τελειώσει ο μήνας και ξέρω πολύ καλά πως ούτε εγώ ούτε ο Άνταμ, ο λύκος μου, θα το αντέξει αυτό. Μπορεί μέσα σε αυτόν τον μήνα να μην ολοκληρωθεί το δέσιμο μας, όμως οι καρδιές μας είναι ενωμένες από την μέρα που γεννηθήκαμε. Άρα άμα στο τέλος αποφασίσει να με απορρίψει οριστικά, ο λύκος μου θα τρελαθεί, με ή χωρίς ολοκληρωμένο δέσιμο, συμβαίνει...

Θυμάμαι πως όταν προσπάθησε να με απορρίψει, ανέφερε πως την λένε Βικτώρια Μπρουκς. Πρέπει να ψάξω το επίθετο της, να μάθω ποιοι είναι οι γονείς της και γενικότερα περισσότερα πράγματα για την ίδια.Κάτι άλλο όμως που με παραξένεψε ήταν το γεγονός πως όχι απλώς ήξερε τι είναι η απόρριψη, αλλά γνώριζε και πως να την πραγματοποιήσει. 

Στην πόλη μένουν κυρίως βαμπίρ, άρα δεν μπορεί να το έμαθε από αυτούς, κάτι κρύβεται πίσω απ όλα και σκοπεύω να το μάθω. 

Βγαίνοντας από τις σκέψεις μου, παίρνω τηλέφωνο τον Beta της αγέλης και κολλητό μου φίλο και του ζητάω να έρθει στο γραφείο μου. Μετά από λίγα λεπτά, χτύπησε η πόρτα...

"Φραν τι κάνεις;" Μπήκε μέσα ο Τζον χαμογελαστός και φανερά ευδιάθετος 

"Προς τι τόσες χαρές ;" Τον ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι μου. Συνήθως είναι κάπως μουντός, ιδίως μετά τον θάνατο της οικογένειας του...

"Εμ ναι βλέπεις" Δίστασε αλλά συνέχισε, ενώ εγώ παράλληλα τον κοιτούσα εξεταστικά "Μπήκα σήμερα στην πόλη μαζί με τους πολεμιστές και βρήκα το ταίρι μου" Φαινόταν ότι το γεγονός τον είχε ενθουσιάσει έντονα και η αλήθεια είναι πως τώρα μπορώ να καταλάβω τις χαρές όλων όταν βρίσκουν το άλλο τους μισό. Άμα μου ανακοίνωνε αυτά τα νέα ο Τζον χθες, που δεν θα είχα την Βικτώρια ακόμη, μπορεί να μην με ενδιέφερε καν, όμως τώρα μπορώ να τον καταλάβω.

"Χαίρομαι πολύ για σένα. Σου αξίζει κάθε ευτυχία" Του είπα και πραγματικά το εννοούσα.

Δεν άντεξα όμως απ το να του πω...

"Σε φώναξα εδώ γιατί θέλω την βοήθεια σου" Είπα και συνέχισα "Όπως λογικά θα έχεις ακούσει, βρήκα το ταίρι μου σήμερα" 

"Δεν το γνώριζα αλλά είμαι διατεθειμένος να σε βοηθήσω" Μου είπε και μπορούσα να διακρίνω την ειλικρίνεια να πηγάζει από τα λόγια του

"Χαίρομαι για αυτό. Θα ήθελα βλέπεις, να ψάξεις για το παρελθόν της Βικτώριας" Του είπα και περίμενα να με κοιτάξει περίεργα. Είναι αρκετά περίεργο από έναν Alpha να θέλει να ψάξει τι κρύβεται πίσω από το ταίρι του, όμως στην περίπτωση μου η Βικτώρια δεν μου έδωσε άλλη επιλογή...

"Αν και μου φαίνεται κάπως παράξενο, μπορώ να βρω αυτό που ψάχνεις, μόνο δώσε μου ένα όνομα" Μου είπε και αφού τον ενημέρωσα για όσα ξέρω ως προς την Βικτώρια, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Και κατέληξα πάλι μόνος σε ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους. 

Είναι στιγμές που νιώθω μοναξιά και υποτίθεται πως αυτό θα μπορούσε να το αντικαταστήσει το ταίρι μου, όμως δεν με θέλει. Νιώθω μόνος. Για 14 ολόκληρα χρόνια την έψαχνα, από τότε που έκλεισα τα 16 και τώρα που έκλεισα πλέον τα 30 και την βρήκα, δεν θέλει να βρίσκεται κοντά μου.

Πες μου θεά της σελήνης, τι σου έχω κάνει για να το αξίζω αυτό;

Χευυ λυκάκια 🥰❤

Τι κάνετε;

Καινούργιο κεφάλαιοοο

Πώς σας φάνηκε;

POV του Φρανσίσκο....Χμμμ, πώς ήταν;

Θα τα πούμε σύντομαα❤🔜