My One And Only

Συμφωνία

Βικτώριας POV

"Ωραία τότε, θα το κάνω πιο εύκολο για όλους μας" Είπα και συνέχισα "Εγώ, η Βικτώρια Μπρουκς, απορρίπτω τον Alpha Φρανσίσκο από ταίρι μου" 

Η καρδιά μου πόνεσε ξεστομίζοντας αυτά τα λόγια,όμως έπρεπε. Ο Φρανσίσκο βρισκόταν μπροστά μου σε κατάσταση σοκ, λογικά δεν θα περίμενε να γνωρίζω καν για την απόρριψη. Όμως ευτυχώς έμαθα πολλά από τη μητέρα μου. 

Τον είδα να παίρνει μια βαθιά ανάσα και αφού κατάφερε να πάρει θάρρος, μου απάντησε...

"Εγώ ,ο Alpha Φρανσίσκο, δεν δέχομαι την απόρριψη σου" Δεν ήξερα ότι γινόταν αυτό, αλλά δεν με ενδιαφέρει

"Δεν με ενδιαφέρει. Σε απέρριψα, ΔΕΝ σε θέλω" Του είπα φανερώνοντας του το έντονο πείσμα μου...

Είδα το βλέμμα του να μαλακώνει και ήξερα ότι δεν άντεχε όλο αυτό που συνέβαινε όμως δεν σκόπευε να με αφήσει εύκολα. Ενώ τον παρατηρούσα, ξαφνικά άκουσα την φωνή του...

"Ας κάνουμε μία συμφωνία" Είπε και συνέχισε "Μείνε εδώ για ένα μήνα και άμα συνεχίζεις να θέλεις να φύγεις, είσαι ελεύθερη.Δεν έχω σκοπό να σε κρατήσω χωρίς τη θέληση σου"

Η αλήθεια είναι πως η πρόταση του μου ακούστηκε δελεαστική, όμως γνωρίζω πολύ καλά τον εαυτό μου, άμα μείνω εδώ δεν θα αντέξω να φύγω. Γενικώς δένομαι πολύ εύκολα με το κόσμο γύρω μου και μου είναι πάντα πολύ δύσκολος ο αποχωρισμός. Βεβαίως, η συμφωνία είναι αρκετά καλή και δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο παρά να συμφωνήσω...

"Σύμφωνοι. Αλλά έχω μία ερώτηση καθώς όπως γνωρίζεις θέλω να σπουδάσω. Άμα μείνω εδώ πώς θα το καταφέρω αυτό;" Τον ρώτησα

Το σκέφτηκε για λίγο και εν τέλη μου απάντησε...

"Τι θέλεις να σπουδάσεις;" 

"Ιατρική" Απάντησα και εγώ με τη σειρά μου

"Πολύ απλό, έχουμε σχολή ιατρικής στην αγέλη. Και αμέσως τώρα να τηλεφωνήσω, μπορείς να πας εκεί. Βεβαίως, δεν γίνεσαι γιατρός για ανθρώπους από εκεί, αλλά για λυκανθρώπους" Η σκέψη του δεν θα μπορούσα να πω πως με άφησε ασυγκίνητη. Με σκέφτηκε και αυτό είναι που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Το να γίνω γιατρός για λυκανθρώπους θα είναι σαν να είμαι και κτηνίατρος ταυτόχρονα, οπότε είναι δύο σε ένα. 

"Μ αρέσει η πρόταση σου, μόνο που θα ήθελα να δώσω εξετάσεις για να μπω. Αλλά η συζήτηση αυτή γίνεται μόνο για την έσχατη περίπτωση, της παραμονής μου εδώ" Το χαμόγελο από το πρόσωπο του έπεσε, όμως προσπάθησε να μη φανεί...

"Δεκτό" Μου απάντησε

Ξαφνικά, ανάμεσα μας έπεσε νεκρική σιγή. Όχι όμως η άβολη ησυχία,αλλά μία πολύ γνωστή και οικεία. Ένιωθα σαν να μην ήταν ένας άγνωστος που είδα για πρώτη φορά σήμερα, αλλά σαν ήταν ένας φίλος που γνωριζόμαστε από παιδιά. 

Την ησυχία θέλησε να σπάσει ο Φρανσίσκο...

"Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου δείξω το δωμάτιο σου" είπε και άρχισε να προχωράει προς τις σκάλες, ενώ εγώ τον ακολουθούσα από πίσω.

Τελικά το σπίτι του είναι πολύ μεγάλο, οι τοίχοι μοιάζουν φτιαγμένοι από πέτρα και τα έπιπλα είναι ξύλινα, κάνοντας το να μοιάζει με παλιό αρχοντικό, σε πολύ μεγαλύτερη έκδοση. Περπατάμε περίπου δέκα λεπτά , αν και μου φάνηκαν αιώνας , και μόλις τώρα σταμάτησε μπροστά από μία πόρτα. Ολόκληρη η διαδρομή μας, με έκανε να ανακαλύψω το πόσο μεγάλο σπίτι έχει και πως σίγουρα πρέπει να προσέχω πολύ για να μη χαθώ.

Έδειξε την πόρτα και μου είπε...

"Αυτό θα είναι το δωμάτιο σου. Το δωμάτιο μου είναι ακριβώς απέναντι, οπότε ό,τι θελήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις την πόρτα μου" Είπε και με κοίταξε έντονα μέσα στα μάτια "Πάντα θα είμαι διαθέσιμος για εσένα" 

Δεν ξέρω άμα θα έπρεπε να το πω αυτό, όμως ένιωσα κάτι να κουνιέται μέσα στο στομάχι μου και ο εγκέφαλος μου ελπίζει να μην είναι πεταλούδες...

Χευυ λυκάκια ❤❤

Δεύτερο κεφάλαιο για σήμεραα

Πώς σας φάνηκε η συμφωνία;

Εν το μεταξύ μόλις συνειδητοποίησα ότι έκλεισαν τα σχολεία πριν από τρεις μέρες 😂

Τι τάξη θα πάτε του χρόνου;

Εμείς θα τα πούμε αύριο, μέχρι τότε να είστε καλά❤