My One And Only

Απόρριψη

Βικτώριας POV

"Συγγνώμη κάποιο λάθος κάνεις μάλλον" Του είπα και έστριψα για να φύγω όσο πιο γρήγορα μακρυά του, πριν προλάβω όμως με γύρισε και έβαλε το κεφάλι του στο λαιμό μου, εισπνέοντας τη μυρωδιά μου.

"Δικιά μου" Άρχισε να μουρμουρίζει, όμως δεν άντεχα να τον ακούω. Δεν γίνεται όλα αυτά να συμβαίνουν σε εμένα, θυμάμαι πως και η μαμά μου πέρασε την ίδια ιστορία, αλλά εκείνη εν τέλη ήταν λύκος ενώ εγώ σίγουρα όχι. Απλώς δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει...

Διακριτικά προσπάθησα να φύγω μακριά του, όμως με κρατούσε σφιχτά. Εφόσον δεν άντεχα άλλο, τον έσπρωξα δυνατά, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από κοντά μου. 

Τα μάτια του αμέσως έγιναν κίτρινα, με τρόμαξε, όμως δεν θα του το έδειχνα.Δεν έχει κανένα δικαίωμα να με κρατάει εδώ χωρίς την θέληση μου.

"Δεν γίνεται να είμαι το ταίρι σου, είμαι άνθρωπος" Του είπα κάνοντας τον να γρυλίσει δυνατά και αμέσως να μου απαντήσει...

"Ούτε εγώ ξέρω πως γίνεται αλλά είσαι και θα μείνεις εδώ"

Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω εδώ μαζί του. Έχω όνειρα, φιλοδοξίες. Είχα σκοπό σε λίγους μήνες , αφού θα έχω φύγει πρώτα από την πόλη, να πάω να σπουδάσω. Πάντα με συνάρπαζε η ιατρική και οι βαθμοί μου στο σχολείο του ορφανοτροφείου ήταν αρκετά καλοί, με αποτέλεσμα να μην είναι δύσκολο να περάσω. Θα δώσω τις εξετάσεις για τις οποίες είμαι καλά προετοιμασμένη και θα μπω με υποτροφία. Όμως τώρα έχω μπροστά μου έναν λύκο που θέλει να με κρατήσει μακριά από τα όνειρα μου και ό,τι αγαπώ...

"Άκου, έχω όνειρο να σπουδάσω και δεν θα με εμποδίσεις εσύ" Του είπα κάπως μεγαλόφωνα 

Το έβλεπα πως προσπαθούσε να συγκρατήσει τον λύκο του, όμως αν όντως είμαι το ταίρι του όπως λέει, δεν θα μου κάνει κακό.

Περνάνε δύο λεπτά και βλέπω τα μάτια του να αρχίζουν να λάμπουν.Ξαφνικά τον βλέπω να πηγαίνει από πίσω μου και να κλειδώνει την εξώπορτα, ύστερα έστριψε κι αφού με κοίταξε με το ψυχρό του βλέμμα για μία τελευταία φορά, μπήκε σε ένα από τα μέσα δωμάτια...

"Πού πας;" Του φώναξα "Πρέπει να φύγω" Συνέχισα αλλά καμία απάντηση

Άμα όντως ήθελε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι, μπορούσα να το κάνω καλύτερα από τον καθένα.

Ξαφνικά είδα από την κουζίνα να έρχεται η Έλλη,με τα σγουρά μαλλιά της να ανεμίζουν, μα τι κάνει εκείνη εδώ; Άρχισε να με πλησιάζει, όμως μόλις είδε το πρόσωπο μου σταμάτησε και με κοίταξε παράξενα...