My One And Only

Λίγο Πιο Κοντά

Φρανσίσκο POV

Πήγα να τη φιλήσω και το σημαντικότερο απ'όλα, δεν αντιστάθηκε. Περίμενε με κλειστά τα μάτια για να ενωθούν τα χείλη μας, μέχρι τη στιγμή που άκουσα τη φωνή του Τζον να με φωνάζει , την είδα να κοκκινίζει και κοιτάζοντας με φευγαλέα, να φεύγει απ'τη κουζίνα...

Είμαι έτοιμος να τον δολοφονήσω, ήμασταν τόσο κοντά. Ένιωσα για μια στιγμή ότι ίσως εν τέλη μείνει μαζί μου και αρχίσει να έρχεται πιο κοντά μου. Ο λύκος μου άρχισε να ουρλιάζει από τον εκνευρισμό που αισθανόταν και μαζί με εμένα ήταν έτοιμος να δολοφονήσει τον Τζον.

Βγήκα από την κουζίνα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου, κάνοντας ταυτόχρονα νόημα στον Τζον να με ακολουθήσει. Μόλις τον είδα να μπαίνει στο γραφείο και να κλείνει την πόρτα, του έκανα νόημα να καθίσει και είπα...

"Λέγε" 

Με κοίταξε περίεργα, καθώς συνήθως ήμουν πιο ευδιάθετος και μου απάντησε..

"Έμαθα όσα μου ζήτησες και τολμώ να σου πω πως σοκαρίστηκα" 

"Τι έμαθες;" Τον ρώτησα, όντας πολύ κοντά στο να χάσω την υπομονή μου

"Ο πατέρας της ήταν ο Alpha Μπράντον, ήταν ο κολλητός του πατέρα σου που πέθανε πριν δεκαεννιά χρόνια. Η μητέρα της ήταν η Μέριλυν Μπρουκς. Την μεγάλωσε μόνη της, καθώς παράτησε τον Alpha και λίγο αργότερα εκείνος πέθανε από την έλλειψη του άλλου του μισού. Μετά από λίγα χρόνια πέθανε και η μητέρα της εξαιτίας του ίδιου πράγματος" Μου είπε με μία ανάσα

Όμως εγώ είχα πολλές απορίες ακόμα...

"Και; Η μητέρα της ήταν άνθρωπος; Λογικά ναι για να είναι και η Βικτώρια" 

"Η αλήθεια είναι πως αυτό μου φάνηκε και εμένα περίεργο. Όχι, η μητέρα της ήταν η τελευταία delta που είχε επιβιώσει, το έμαθε και η ίδια σε μεγάλη ηλικία απ' ότι μου είπαν μερικοί άνθρωποι από εκεί. Την είχαν μεγαλώσει λύκοι, σαν εμάς, η μητέρα της όμως ήταν άνθρωπος και έτσι το κληρονόμησε και η  βικτώρια"

Προσπαθούσα να επεξεργαστώ όσα μου έλεγε, ήταν πολλά και μόνο που τα σκεφτόμουν με έπιανε πονοκέφαλος...

"Σε ευχαριστώ πολύ Τζον, ό,τι άλλο χρειαστώ θα σε ειδοποιήσω" Του είπα και τον είδα να ανοίγει την πόρτα και αφού μου έκανε ένα νεύμα, έφυγε.

Έχει περάσει πολλά τελικά, γι αυτό δεν θέλει να μείνει εδώ. Θέλει να φύγει από τον κόσμο μας, όμως δεν μπορώ να της το επιτρέψω αυτό.

Χωρίς να χάσω περαιτέρω χρόνο, πήγα γρήγορα στον πάνω όροφο και συγκεκριμένα στο δωμάτιο της. Ήμουν έτοιμος να μιλήσουμε,όμως όταν έφτασα μπροστά από την πόρτα της κόμπλαρα. Δεν ήξερα τι να κάνω, τι να της πω. Έπρεπε να της πω ότι λυπάμαι για το χαμό των γονιών της; Ή μήπως καλύτερα να της ζητήσω να μου μιλήσει , από μόνη της, για το παρελθόν της;

Παίρνοντας μία βαθιά ανάσα, χτύπησα την πόρτα και ήμουν έτοιμος να δεχτώ όλες τις αστραπές που μπορεί να έρχονταν από εδώ και πέρα. 

Περίμενα και αμέσως ξαναχτύπησα την πόρτα, μέχρι που την τρίτη φορά που πήγα να χτυπήσω, η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου εμφανίστηκε η Βικτώρια με μία πετσέτα γύρω από το σώμα της. 

Δεν ξέρω τι έπαθα αλλά όταν την είδα, ειδικά σε αυτήν την κατάσταση, δεν ήξερα τι να πω και πως να αντιδράσω, το στόμα μου είχε στεγνώσει. Την κοίταξα έντονα και την παρατήρησα πως και η ίδια είχε σοκαριστεί που είδε εμένα, σαν να είχε ξεχάσει ότι βρισκόμουν σε αυτό το σπίτι...

Κοιτάζοντας αλλού για να ηρεμήσει, μου είπε...

"Με ήθελες κάτι;" Ο τόνος της ήταν γλυκός, όπως πάντα βέβαια

Έκανα ένα βήμα μπροστά και την είδα να κάνει ένα πίσω. Με κοίταζε με βλέμμα που έλεγε τα πάντα, όπως και εμένα το ίδιο...

"Ναι, ήρθα να κάνω αυτό" Της είπα και κάνοντας δύο μεγάλα βήματα, έφτασα μπροστά της σε απόσταση αναπνοής, την έπιασα από την μέση και την έφερα ασφυκτικά κοντά μου.

Ήταν κολλημένη πάνω μου και χωρίς να το σκεφτώ, έφερα το κεφάλι μου μπροστά και σφράγισα το στόμα μου με το δικό της.

Εκείνη στην αρχή ξαφνιάστηκε, όμως αμέσως άρχισε να ανταποκρίνεται...

Το ήξερα μέρες τώρα, όμως τώρα μπορώ να το φωνάξω παντού.

ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ...

Χευυ λυκάκια ❤

Καινούργιο κεφάλαιοο

Ξέρω ξέρω, δεν ανέβασα περίπου δύο μήνες. Οπότε ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο και να ήταν άξιο του χρόνου σας❤

Πείτε μου πως σας φάνηκαν οι νέες αποκαλύψεις 

Θα τα πούμε 🥰🔜