Hello Stupid, November

0: Prologue

PRESENT
5 years later

"Hey Nobi, bago ka umuwi dito sa pinas I bought a gift for you kaso kulay Red nga lang yung nabili ko, ayus lang ba sayo?"

cedrick said in video call habang nakahawak siya sa batok niya saka niya pinakita sakin yung bag na kulay red. while me busy sa kakaayus ng gamit ko because babalik na ulit ako sa Pinas.

I chuckled. seriously? kahit kailan talaga to di maka move on sa Red na yan. nakailang beses na ba ako nagsabi sa kaniya ng "i've already moved on with him?" siguro mga 10x na HAHAHA!

at tska ako yung galing bansa bakit ako yung reregaluhan niya? HAHAHAHA.

"You know I don't like the color Red, diba?" i joked.

pagkatapos ko sabihin yun wala akong narinig natawa o boses manlang niya kaya naman napahinto ako sa kakaayus ng gamit ko at humarap ako sa camera. seryoso yung mukha niya habang tinitignan yung bag na ibibigay niya sakin.

i smiled at him, minsan napapaisip nalang ako parang siya yung hindi pa nakakamove on don.

"Hey i was joking, masyado mo naman sineryoso. of course it's alright for me na kulay red ang nabili mo para sakin and naka 10x na ako kakasabi sayo na naka move on na ako."

It's  been 5 years ng lumisan ako sa pilipinas at pumunta ako ng America at paris para don ipagpatuloy ang pagaaral ko bilang chef but i did it naman, nakapag graduate na rin ako and sawakas hindi na kami maghihirap ng mama ko hindi katulad dati..

"I know November kaya i'm happy for you na naka move on ka na, pero ginugulo kasi ako ng isip ko at lalo na si alex yung manliligaw mo since 5 years pa?" i nodded habang nakikinig ako sa sinasabi niya. and yes si alex na naghintay sakin at nangligaw sakin ng limang taon.

"ano ba kasi gumugulo sa isipan niyo?" pagtatanong ko at tska ko kinuha yung unan ko para humiga dahil mamayang 3am pa naman ang flight ko.

"you know.. baka magpakita siya ulit sayo i mean kaya mo na ba siyang harapin?"

bigla ako natawa dahil sa sinabi niya, kaya nga uuwi ng pilipinas para maayus na lahat.

"kaya ko na, don't worry to much cedrick. at least ngayun nakamit ko na lahat ng dreams ko pati na rin kay mama." i smiled. lahat ng pag hihirap namin dati nasuklian naman ng biyaya.

"siguro maiiyak nalang ako kapag nagkita na tayo. subrang miss na miss na kita" bigla niyang sabi tska nag pout. akala mo talaga cute niya sa ganyan HAHAHA.

"don't me. you just want my pasalubong e" sabi ko tska nagkunyaring nagtatampo.

napatawa ko naman siya. "bakit kasi saglit kalang dito sa pilipinas hindi ba puwedeng dito ka nalang?" bigla nanaman siya na lungkot.

"kukunin ko lang si mama and may client kasi ako jan sa pinas kaya saglit lang ako jan."

we ended the call pagkatapos namin mag usap para makapag pahinga ako ng kaunti bago ako umalis.

tinignan ko ang condo ko dito sa paris at mamimiss ko rin naman to dahil ang dami ko ring memories na maiiwan dito. pero babalik naman ako dito dahil sayang ang bayad ko sa condo na to. dadalhin ko rin dito si mama.

napangiti nalang ako, gusto ko pag-uwi ko sa pilipinas wala ng gulo...

-

nang nakahanda na lahat tska ako sumakay sa pinara kong taxi and wala pa namang 3am dahil 1am palang ayuko rin kasi malate sa flight ko dahil nakasanayan ko na yun simula ng maging professional chef ako.

i travel many countries pinupuntahan ko pa ang mga clients ko dahil the best daw ako magluto well kaya nga naging professional chef diba?

pero gusto ko sana kasama ko si mama sa pag travel kaso tumatanda na rin siya.

nang nasa airport na ako nag bayad na agad ako sa taxi driver at tska ako pinagpatuloy pumasok sa loob ng airport.

nang makapasok na ako agad may sumalubong sakin na babae. nagtataka akong nakatingin sakanya habang nakangiti naman siya sakin.

"ikaw ba si November Miranda diba?" oh so filipina pala to? bigla ako ngumiti pabalik sakan'ya at tska nakipag shakehands.

"yes. ako nga" nakangiti lang kami at nakita ko sa suot niya na isa s'yang flight attendant.

nagusap lang kami hanggang sa nagpacheck na ako ng passport ko at tska dumiretso. kasabay ko parin siya dahil ang flight din nila ay papuntang pilipinas.

"magpapalit ka ng seat mo." bigla ako napalingon sakan'ya.

"what? bakit may naka upo naba don?" nagtataka ako nakatingin sakanya.

"no. wala naman may nagutos lang sakin na sa private seat ka makakaupo." lalo akong nagtaka dahil sa sinabi niya.

"sino naman nagutos sayo?" di ko alam pero napataas nalang ako ng kilay.

"sorry" yun lang sinabi niya habang nakangiti tska siya umalis at iniwan ako sa private seat.

which means malapit ako sa upuan ng pilot. hinayaan ko nalang baka nabayad ako ng private seat kaya tinignan ko ang schedule at date ng pagkaalis ko. wala naman nakalagay na sa private seat ako makakaupo.

napatingin ako sa harap ko ng makita ko na may nakatayo na lalaki malapit sakin.

nakangiti to sakin habang titig na titig. naka pilot suit ito.

nagtataka akong napatingin to dahl hindi ko masyado mamukahan ang mukha dahil naka suot ito ng shades.

inalis niya ang shades na suot niya...no...bakit nasa harapan ko siya!?

"Hello Ms. Nobi, we meet again."

started:
December 2019
Ended: - - - -

©kylezasdf