KARDEŞTEN SEVGİLİYE-JİKOOK

-7-

JİMİN:
Uyandığımda yataktaydım. Adamın vurduğu yerler hala acıyordu çünkü acımasızca vurmuştu.

Kollarımda bir his hissettim. Baktığımda Jungkook kolumda uyumuştu.

Onun yüzünü inceliyordum.

Çok tatlıydı. Şimdi farkettim bunu. Kalbimde birşey oluyor. Ama ne olduğunu bilmiyorum.

Yavaş yavaş gözlerini açıyordu. Tam uyandığında beni soru yağmuruna tuttu.

Jk: " jimin iyimisin?"

Jm: " Hay-"

Jk: " Ateşin var mı? "

Jm: "Yo-"

Jk: "Emin misin?"

Jm: "Ya Jungkook bi dur."

Jk: "Ahh pardon. Çok korktum."

Jm: "Neden?"

Jk: "Daha öncedende söyledim. Seni seviyorum. Lütfen beni sevmeye çalış Jimin."

Jm: "Ama biz üvey-"

Jk: "Aramızda bir kan bağı yok ve istediğimizi yapabiliriz. Lütfen..."

Dedi ve odadan çıktı. Kendimi nedensizce kötü hissettim. Belki onu sevebilirdim. Ama bu kadar kolaya olamazdı.

Bir tane şans versem sorun olmaz sanırım. Olur mu? Olmaz mı? Hrp bu soruları aklımdan geçirdim.

Gece uyumadım. Bu soruyu düşündüm.

Olur mu? Olmaz mı?

SABAH

Artık karar vermiştim. Ama tek korktuğum şey beni bırakıp gitmesiydi. Bu zamana kadar çok terkedildim, aldatıldım.

Çok üzüldüm. Jungkook'un beni bırakabiliceğini düşünebiliyorum. Sonucta o bir mafya istediği zaman vurur.

Serumu önemsemeden hemen Jungkook'un odasına gittim.

Jm: "Jungkook uyuyormusun?"

Jk: "Jimin! Neden ayağa kalktın?"

Hemen yanıma geldi ve beni yatağıne oturttu.

Jm: "Hani sen beni seviyordun ya!"

Jk: "E-Evet."

Jm: "Bende sanırım sana karşı bir şeyler hissediyorum."

Jk: "NE!?"

Jungkook donmuştu. Lan gitti gül gibi çocuk.

Jm:"Jk....Jungkook......Kookie......Aşkım."

Jk: "NE DEDİN SEN!"

Jm: "Aşkım."

Hemen bana sarıldı.

Jk: "Hayatımda hiç bu kadar sevinmemiştim. Seni seviyorum bebeğim."