ဘဝဆက္တိုင္းခ်စ္ခြင့္ေပးပါ...

ဘဝဆက္တိုင္းခ်စ္ခြင့္ေပးပါ(အပိုင္း-၁၇)

ထားခဲ့လိုက္ဟုသာဆိုေသာ္လည္း ငိုသံမပါေအာင္
ထိန္းေျပာေနတဲ့သူမအသံ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း
တစ္ခ်က္မွ လွည့္မၾကည့္ေပ။

Yeol: hello...ommaတို႔လား Baekသတိရၿပီ...။
အန္တီxiuတို႔ကိုလည္းေျပာလိုက္ပါဦးေနာ္...စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔...။သားဖုန္းေတာ့လွမ္းမဆက္ေတာ့ဘူး။ဒါဆိုဒါဘဲေနာ္...ေမေမ။ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္
ကိုေဆးထည့္လိုက္ပါ့မယ္။

တကယ္ေတာ့သူမကိုသြားေခၚ အတိုက္ခိုက္ျဖစ္ရင္း
yeolေျခေထာက္မွာ ဒဏ္ရာျဖစ္ခဲ့တာပါ (ေပါင္ေနရာမွာ
ေပါ့)ဓားနဲ႔ယွက္ျခစ္မိတာ

yeolတစ္ေယာက္သူ႔ommaကိုဖုန္းဆက္ၿပီးတယ္ဆို baekကိုျပန္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ baekေနတဲ့ အေပၚတက္အခန္းကိုျပန္တက္လာခဲ့တယ္...။

သူမဘာေတြမ်ားလုပ္ေနတာလဲ။ေနမေကာင္းေနတာကို ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ?ဘယ္မ်ားသြားမလို႔လဲ?အိတ္ထဲကိုအဝတ္ေတြထည့္ေနသည္ေၾကာင့္ ေတြးေနမိသည္။

Yeol: baek....နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ?

Baek:....

စားပြဲေပၚက စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုၾကည့္လည္း နည္းနည္း
ေလးေတာင္မေလ်ာ့ သူမ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေတာ့လည္း
အေတာ္ေလးငိုထားပံုရသည္။သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျဖတဲ့
baekကို ပုခံုးကေမဆြဲညစ္ကာ စိတ္တို၍ေအာ္လိုက္မိသည္။

Yeol: နင့္ကိုဘာလုပ္ေနတာလဲေမးေနတယ္ေလ...

Baek: အာ့...

အားနဲ႔ လက္ေမာင္းေတြကို တင္းၾကပ္စြာကိုင္ထားသည္
ေၾကာင့္နာက်င္၍ေအာ္လိုက္မိသည္။

Baek: ငါေနမေကာင္းဘူးyeol...ငါေခါင္းလည္းမူးေနတယ္။အားမရိွဘူး ငါေမေမတို႔အိမ္ခနျဖစ္ျဖစ္သြားေနခ်င္
တယ္။

Yeol: မေနရပါဘူး...မသြားနဲ႔အိမ္မွာဘဲေန...။
နင္ကအဲ့လိုသြားေတာ့ ငါကနင့္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး
လူႀကီးေတြထင္မွာေပါ့...

hkနင္ရီရတယ္yeol ဘယ္တုန္းကလည္း ငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္လို႔
လဲyeol?

Baek: ဟင့္အင္း နင္ေနာက္ေန႔အလုပ္သြားရင္ ငါကတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာ အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့ရမွာ
တစ္ပတ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္သြားေနခ်င္တယ္။ငါေနေကာင္းရင္ျပန္လာမွာပါ။