Uyandığımda tam 12 cevapsız arama vardı. Çok merak ettim telefonumu elime aldım ve arayan Sanem idi. Ben onu geri aradım ve neler olduğunu neden beni 12 defa aradığını sordum.
CAN: Alo, Sanem neden beni on iki defa aradın.
SANEM: Can yardım et tam bilmiyorum ama evimizin önünde lüks bir araba var.
CAN: Sanem sakin ol annen şüphelendi mi ?
SANEM: Hayır annem daha uyanmadı.
CAN: Tamam ben seni okula gitmek için alıyorum bekle beni.
SANEM: Tamam Can dikkat et.
Bu sefer Sanem'e gerçekten acımaya başladım. Okula gitmek için onun evine doğru gitmeye başladım. Gerçekten de kapıda lüks bir araba vardı. Dedektifin dediği aklıma geldi Arslan'ın lüks bir arabası vardı artık onu biliyorduk. Sanem'in kapısını çaldım ve artık okul yolunu tuttuk. Lüks araba peşimizden gelmeye başladı. İçine gizli gizli bakmaya çalışıyordum ama camları simsiyah ve içi görünmüyordu. Sanem'e yaklaşarak gizli gizli evinizin önündeki lüks araba bizi takip ediyor diye seslendim. O da gizli gizli arkaya baktı ve gerçekten bizi takip ediyordu ama o kimdi bilmiyoruz. Okula girmeden dedektifi aradık ve bir arabanın bizi takip ettiğini söyledik.
DEDEKTİF: Sakin olun arabanın içinde ki benim korkmanıza gerek yok.
CAN: Nasıl yani şuan bizi takip eden sen misin ?
DEDEKTİF: Evet benim dedim ya sakin olun.
CAN: Peki neden bizi takip ediyorsun.
DEDEKTİF: Sizi değil ben Arslan'ı takip ediyorum yani Arslan'a bakmaya geldim buraya korkmayın.
CAN: Tamam o zaman sorun yok.
Bizde yanlış anlayıp az kalsın dedektifi suçlayacaktık. Ama sonradan Arslan için geldiğini öğrendik ve rahatladık. Okulun içine girdik yine her zaman ki gibi dersimizi işledik ve okul çıkışı yine Sanem ile beraber eve gitmeye başladık. Sanem her dakika arkasına bakıp duruyordu. Bende onu telaşlanmaması için yardım ediyordum. Sanem'i evine bıraktıktan sonra bende kendi evime gittim telefonda birisi beni aradı. Açtım arayan Arslan idi.
ARSLAN: Can aşağı inmeni istiyorum yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim.
CAN: Dediklerinden hiç birşey anlamıyorum ne aşağısı.
ARSLAN: O zaman sen bilirsin.
Ben neden beni aşağı çağırdığını çok merak ettim ve aşağı indim. İlk başta lüks bir arabaya yaslanmış beni bekliyordu. Araba kesin onundur diye düşündüm yavaş yavaş ona yaklaştım.
CAN: Senin burada ne işin var.
ARSLAN: Merak etme çok fazla durmayacağım.
CAN: Bence de yoksa seni param parça ederim.
ARSLAN: Sakin ol!! Can gidecem hemen zaten.
CAN: Peki neden buraya geldin.
ARSLAN: Sadece seninle konuşmak için burdayım.
CAN: Benim seninle konuşacak hiç bir şeyim yok.
ARSLAN: Peki sen bilirsin.
Dedi ve arabaya bindi sanırım arabayı kullanan kendi özel şoförüydü. Benden on metre falan uzaklaşınca camı açtı ve birisinin kafasını uzatmaya çalışıyordu sonradan yüzünü göstermeden geri içeri soktu ben çok endişelendim ya Sanem'e birşey yaptıysa dedim. Evime gidip hemen Sanem'i aradım telefonu açmadı. Evine gittim kapıyı da açmadı. Aklımdan çok kötü şeyler geçiyordu. Geri kendi evime gittikten sonra bir kez daha aradım ve yine açmadı. O arada da annem yemeği hazırlamıştı babam gelmişti eve. Annem beni yemeğe çağırdı. Yemek yemeye başladık o anda bir telefon çaldı. Arayan yine gizli numaraydı. Ben sofradan kalkıp telefonu açtım ve Arslan telefondaydı.
ARSLAN: Sabah kafasını uzatan kişiyi gördün mü Can hah hah hah!!
CAN: Hayır göstermedin eğer Sanem'e birşey yaptıysan işini bitiririm.
ARSLAN: Sakin ol şampiyon bu merak sana yetmez.
Diyerek telefonu suratıma kapattı. Bende hiç birşey olmamış gibi sofraya tekrar oturdum. Sakin sakin yemeğimi yedim babam sordu. Kim aradı diye bende arkadaş dersleri unutmuş ben söyledim diye cevap verdim ve bir kez daha yalan söylemiş oldum. Kendimi çok ama çok kötü hissediyordum elim kolum bağlıydı sanki. Sofradan pek karnımı doyurmadan kalktım. Odama gidip azıcık kafamı dağıtmak için şarkı dinlemeye başladım. Telefon tekrardan çaldı bu sefer arayan dedektif idi. Bende hemen açtım söylediği şeyler çok karmaşık idi.
DEDEKTİF: Merhaba Can Arslan birini kaçırmış olabilir arabadan birşey indirdi şuan onların villalarının oradayım kimi kaçırdığını bulup sana haber vereceğim.
CAN: Tamamdır sizi bekliyorum.
İnşallah Sanem değildir diye sayıklıyordum ama Sanem'den başka kimi kaçırabilirdi ki Arslan. Onun için daha da moralim bozuldu ve artık herşey dedektife kalmıştı ondan başka bu olayı çözecek bir annemiz babamız vardı ama onlara söyleyemezdik. Onlardan bu konuyu saklamamız lazımdı bende söylemek istemiyordum zaten. Ama Sanem ne olacak hiç bir fikrim yok. Ben çok tereddütlüyüm. Bazen aklımdan acaba anneme babama söylesem mi ya da Sanem'in annesine babasına söylesem mi diye aklımdan geçiriyorum Sanem yokken ben nasıl okula giderim hiç bilmiyorum. Arslan yok Sanem yok okuldaki hocalar ne diyecek bilmiyorum. Çok merak ediyorum çok artık benim herşeyim dedektife kalmıştı.
9. BÖLÜM SONU
