Seductive Love

Getting Drunk with Stepbro

Ion

"Do you really have to make pakialam of me?" Masungit na sagot ni JM sa akin. Tinuturuan ko lang naman siya sa assignment niya.

"At bakit naman hindi? JM, tinutulungan lang—"

"Then i don't care!" Asik niya sa mukha ko. Tumalikod siya bitbit ang notebook pati laptop. Nakasuot siya ng nighties niya. Hindi naman na bago sa akin 'yon. Nakita ko siyang umakyat ng kwarto 'namin'. Napailing na lamang ako at napahilot sa sentido.

"May problema ba, 'nak?" Napaangat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Mama. Nasa likod nito si Papa.

Ngumiti ako, "Wala Ma." Pagsisinungaling ko dito.

"I heard you and JM are having a fight again. Aba, sumusobra na yata 'yan. Pagsasa—"

"Pa, huwag. Hayaan nalang po natin yung kapatid ko." Putol ko agad sa sasabihin ni Papa. Ayokong mapagalitan na naman siya.

"Oo nga naman, Sebastian. Hayaan mo na si JM. Huwag mo na siya pagalitan, baka isipin niyang masiyado mo kaming pinapaboran ni Ion dito eh." Nakangiting saad ni Mama kay Papa. Ever since lumipat kami dito, puro na lang pagsusungit at pagiging malamig ang ugaling pinapakita sa amin ni JM. Alam ko namang may dahilan lahat ng galit niya at naiintindihan ko 'yon. Mahirap mawalan ng kakampi.

"Ma, Pa. Akyat lang po ako." Paalam ko sa kanila. Agad akong pumanhik sa taas. Pagpihit ko ng pintuan ng kwarto, tumambad sa akin si JM, nakatuwad. Bigla akong napalunok.

Nang makita niya ako, awtomatiko itong napatigil at inirapan ako saka umayos ng pagkakahiga sa kama.

"Anong ginagawa mo?" Bungad ko dito.

"None of your business." Malamig na sagot nito. Naupo lang ako gilid at inayos ang nagkalat na gamit.

"Where's Papa?" Tanong niya.

"Nasa baba." Sagot ko. Maya-maya lang ay biglang bumukas ang pinto, si Papa at si Mama ang nakita ko.

"May pupuntahan kami ni Bret. Please take care of your brother, Ion." Paalala ni Papa.

"I will." Nakangiting sagot ko. I heard JM mumbled something pero hindi ko ito naintindihan.

Nakita kong binaling ni Papa ang tingin niya kay JM, "Jose Marie." Hindi sumagot si JM.

"Be good to I—"

"Okay." Yun lang ang naging sagot niya. Ngumiti lang si Mama sa akin, pati kay JM. Nagpaalam na sila at isinara ang pinto ng kwarto.

Tahimik ang buong kwarto, tanging tunog lang ng aircon at music sa cellphone ni JM ang maririnig mo sa sobrang tahimik. Napatingin ako sa gawi niya, he looks so bored na hindi ko alam. Nakakunot ang noo at ang kilay ay nakasalubong.

"Why are you looking at me?" Nabigla ako sa tanong niya. Nakatingin pa rin siya sa cellphone.

Napatikhim ako, "Uhm, wala naman. Ang ganda mo kasi." Sagot ko.

I saw him smirked, "Bolero." Napairap niyang sabi. Minsan ko lang nakikitang tumatawa si JM, most of the time, puro kaibigan niya ang dahilan ng pagtawa niya pero kadalasan, ako. Ako ang dahilan no'n. Nakita ko aiyang sumulyap sa akin at ibinalik ang mata sa laptop nito.

"Why is your face like that again, Kuya?" He asked in a bored tone. I sighed.

I like seeing him laughing, smiling and everything because all this time, he's broken. He lost his mun because of me, he lost his own warrior because of me, he lost the woman he first loved because of me. Masaya akong nakikita siyang masaya at masaya akong nakikita siyang tumatawa na minsan ako ang dahilan.