Diğer bölüm için sınır 30 vote 45 yorum.✨
Sessiz hatıraların ruhumdaki çığlıkları bedenimi sağır ediyor.
monarosa_00
...
Genç adam elindeki viskiyi masanın üzerine bırakıp ağır hareketlerle cama yaklaştı. Yağmur altında zar zor seçilen insanların yüzündeki kin zifiri karanlıkta bile belli olabilecek kadar keskindi.
Etrafta göz gezdirdi bir süre. İçimdeki anlamsız huzursuzluk bedenini darladı , dikkat etmesi gerektiğini hissediyordu. Daha dikkatli baktı insanlara ve yüzlerindeki anlamsız kine...
Derin bir iç çekişin ardından kuzeninin kolunu kavradığı kıza kaydı gözleri.
Kendi sorumsuzlukları yüzünden can veren bir kızın ölümünü başka birisine yüklüyorlardı.
Kızın yüzündeki pişmanlık ve korkuyu izledi kaşları istemsiz çatılırken bu sahne hafızasında kötü anıların yer almasına neden oldu.
Masanın üzerindeki bardağı tekrar eline alıp bir yudum daha aldı. Cenazeleri sevmezdi. Ölüm onu bulana kadar hiç bir cenazeye katılmamak için and içmişti.
Çaresizce aşağılanan bedene baktı bir süre. Yengesi ona tokat atmış ama istemsiz bir şekilde adamın kaşları tekrar çatılmıştı. Elinde parçalanan bardaktan gelen ses ve yere damlayan kan damlaları gözlerinin odağından o kızın çıkmasını sağladı.
Bir küfür savurup eline bir peçete aldı ve kanayan yerin üzerine bastırdı. İçerideki siyah ağırlıklı mobilyaların ve kapalı havanın kasveti nefesinin daralmasına neden olurken tekrar camdan dışarı bakma ihtiyacı hissetti. Kolundan tutulmuş sürüklenen kızı gördü ve sinirlendiğini hissetti.
Ona yardım etmeliydi. Çünkü onun kaderi de kendisiniki gibiydi.
Kapının yanındaki çekmecenin üzerinden arabasının anahtarını aldığı gibi dışarı çıktı. Uzaktan belli olan koyu mavi arabanın ardına takıldı.
Neden yaptığını bilmiyordu veya nereye gittiğini ama kalbinde hala biraz şefkat vardı. Yok olan umutların götürdüğü iyi hisleri vardı hala ruhunda
Dakikalar sonra geldiği yer kalbinde bir yerlerde kötü duyguların dolmasına neden oldu kapıyı açtı ve sağ tarafa giden iki kişiye aldanmayıp sola doğru yürüdü. Metreler sonra geldiği mezarlığın üzerindeki yazıyı okudu. Yağmur tüm şiddeti ile yağıyor fakat adamın kalbindeki yangın gün yüzüne çıkamıyordu.
Karanlıkta yanan bir kalbi vardı. İçindeki boşluğa bir kibrit çakmış tüm anıları ile orada sonsuz bir ateş yakmıştı.
Yavaşça soğuk mermerin kenarına oturdu.
Bir kaç anlamsız kelimeden sonra konuşmaya başladı.
"Özledin mi biricik oğlunu?"
Zifiri karanlık gözleri etrafta dolanmayı bırakmış sanki karşısında gerçek birisi varmışçasına mezar taşına yönelmişti.
"Ne o? Hala bir piç olduğumu mu düşünüyorsun?"
İçindeki acı dolu nefretin canlandığını düşündü. Bir an o can bulan duyguların boğazına yapıştığını hissetti.
Ruhundaki yaradan sızan kan onu yeterince boğuyorken geçmişi ve lanetli anıları da kendisine nefes alma şansı vermiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığımdaki Işık
Romance"Ben çok umutsuzdum, ışık görmemiş bir boşlıktaydım, en dipteyim, kendi ışığını oluşturamamış birisiydim ben hep başka parıltılara muhtaçtım... ta ki o gelene dek. Sihirli değneğinden bir kaç parıltı ile etrafımı sarıp beni aydınlatana kadar...." Bu...
