Vicissitudes | Supercorp

Are you jealous?

Kara yemeğini yerken aklından tek bir cümle geçiyordu. "Seni seviyorum." Bu olaylar kafasını gerçekten karıştırıyordu.

Akşama doğru Clark ve Lois eve döndüler. Akşam yemeğini de yedikten sonra Lois çocuklarla oyun oynamak için Clark ve Kara'yı salonda yalnız bıraktı. Clark uzaylı biralarından kendisine ve Kara'ya alıp Kara'ya uzattı.

"Kara, Jon'a kendimi yabancı hissetmem normal mi?"

"Evet. Ama.." güldü ve kuzeninin omzuna vurdu. "İki mükemmel oğlun var!"

"Evet." Clark güldü. "Sende işler nasıl? Yani daha 2. günü bitirdik ama."

"Lena ile nişanlı olmak... Bilmiyorum, J'onn'un dediğine göre aramızda hep bir elektrik varmış."

"O elektriği Lena ile röportaj yapmaya gittiğimizde bende fark ettim. Ama biliyorsun.. Burası farklı bir evren. Lex onu da kötü tarafa kolayca geçirebilir. Özellikle bu evrende kolayca yapar bunu. Çünkü Lex Dünya'nın altın çocuğu gibi duruyor."

Kara iç çekti. "Evet."

"Bu açıdan düşünmezsek?"

"Bugün yazıştığımızda ve görüntülü konuştuğumuzda her şey sorunsuz normaldi. Ama onun bildiği, ona aşık olduğum. Bu haksızlık. Biliyorsun ne demek istediğimi."

"Gerçeği bilmiyor ki?"

"J'onn ona anlatabileceğimi söyledi. Tabi inanırsa."

"Bence bu işe hiç girişme. Lena Alex'e söyler. Alex'te senin üstünde deneyler yapmaya başlar DEO'da." Clark güldü. "Normal karşılayabileceklerini sanmam."

"Haklısın. Ama.. zor geliyor anlarsın ya."

"Evet. Durumun zor. Ondan hiç mi hoşlanmıyorsun?"

"Lena çok güzel bir kadın. Baya güzel. Zeki, beni çok seviyor. Ama yıllardır en yakın arkadaşım. Bir anda böyle olması.. Şey gibi düşün, yeni tanışıp hoşlanmaya başladığın biriyle hemen evlenmezsin değil mi?" Ofladı. "Lena ile yeni tanışmadım. senelerdir tanışıyoruz ame anla işte. Değişik geliyor."

"Anladım. Haklısın. Ne yapacaksın?"

"Şu an olduğu gibi kaçıyorum. Ama ne kadar sürebilir ki? National City'e döndüğümde artık kaçamam. Zaten sorun olduğunu anlamaya başladı bile. Metropolis'e gelmek istememin sebebinini kendisinin beni sıkması olduğunu sanmış."

"Seni baya seviyor olmalı."

"İlk gün bana mesaj attı. Tabi ben kim olduğunu anlamadım mesaj atanın cevap vermedim. Mesaja cevap vermedim diye toplantılarını iptal edip eve gelmiş."

"Rao!" Clark güldü.

"Gülme." Kara güldü. "Ne yapacağım bilmiyorum."

Telefonuna gelen mesajla telefonunu eline alması bir oldu.

🧠❤️: Kar, Andrea birkaç lise arkadaşımızla bugün karşılaşmış ve akşam buluşmak için sözleşmişler şimdi beni de çağırıyorlar

🧠❤️: Gidebilir miyim?

You: Ama saat biraz geç olmadı mı?

You: Tam olarak kim kim gidiyorsunuz?

🧠❤️: Andrea ve senin tanımadığın birkaç kişi

🧠❤️: Kıskanmadın değil mi? :)

You: Yok! Niye kıskanayım. Tabii, çık arkadaşlarınla. Ama geç kalma dikkatli ol

🧠❤️: Tamam

You: Bir şey olursa beni arıyorsun

🧠❤️: Tamam

You: Eve döndüğünde de haber ver

🧠❤️: Tamam anne

You: Hey!

🧠❤️: Şaka yaptım! Lütfen gözlerinle lazer atma

You: Atmam

🧠❤️: iyi :) görüşürüz o zaman 💋

You: Görüşürüz <3

Kara telefonu kapattı. Clark boğazını temizledi.

"Bana biraz kıskandın gibi geldi?"

Kara'nın anlamsızca ona bakmasıyla Clark konuşmaya devam etti.

"Konuşmalarınızı okumuş olabilirim.."

Kara güldü. "Sorun değil." Bir anda kaşlarını çattı. "Kıskanmadım. Sadece dikkatli olmasını istedim. Hâlâ ona değer veriyorum!"

"Öyle olsa dikkatli olmasını söylerdin, kiminle gideceğini sormazdın."

Kara tebessüm ederek kuzenine baktı. Clark güldü ve boğazını temizleyip konuşmaya devam etti.

"Neyse, zorlamayayım seni." Güldü.

"Ona zarar gelmesini istemiyorum sadece. Bu kadar."

"Tamam." Clark tebessüm etti. İlerleyen saatlerde biraz daha oturdular ve sonra Kara ona ayrılan odaya girip uyudu. Gece saat 3 buçukta telefonuna gelen mesaj sesine uyandı.

🧠❤️: Eve geldim şimdi

You: Ben yazmayı unuttun sanmıştım. Anca mı girdin eve?

🧠❤️: ..

You: Neyse tamam. İyi uykular

🧠❤️: Sana da 💋

Kara telefonunu bıraktı. "Neden bu kadar geç dönüyor!"

Bir süre telefonunu boş boş izledikten sonra tekrar kafasını yastığına koydu.

🧠❤️: Kızdın mı?