{COMPLETED} HIS BRAT SERIES 1: MASON MAZZONI

Chapter 11: ALONE

AN//: Hi hope you like this

NANG makauwi siya ay pinagtawag agad siya ng tiyahin niya sa library. Baka may sasabihin na naman ito sa kanya na importante o baka naman may sasabihin naman ito sa kanya tungkol sa dinner date ng fiancee niya.

Kumatok siya ng tatlong bises bago binuksan ang pinto ng library.

"Finally, your here na Mandi." Ang mukha agad ng tiyahin niyang Grace ang sumalubong sa kanya.

"What it is?" Walang paligoy ligoy niya na tanong rito.

"Cancel ang dinner date, kasi may mahala silang inaasikaso. Sa wednesday ng gabi na lang daw ulit kasi urgent ang gagawin nila ngayon.Hindi na ako nagtanong kong ano pa 'yon. And before i forgot, sa basement ka ngayon matutulog. I know what happened to you in this whole day, brat. I'm not happy. Akala mo hindi ko alam kong ano ang nagyari ngayong araw. I will fired Hares for letting drive. At please Mandi bawas bawasan mo ang pagiging brat mo." Ani nito na hindi man lang siya tinitingnan at busy ito sa papeles na nasa harap nito.

"Ayokong matulog sa basement tita and don't you dare fire Hares." Napataas ito ng tingin ng tumaas ang boses niya rito.

"Don't dare me Mandi, you really know me. Kasalanan mo kong bakit papaalisin ko si Hares, kong hindi dapat matigas ang ulo hindi ito mangyayari."

Ohh! No!

No way!

Si Hares na lamang ang inaasahan ng pamilya nito na makaahon sa hirap ng buhay at dahil sa maling ginawa niya ay mapaparusahan ito.

And she can't bare to see someone is suffering because of her.

"Please tita wag niyo siyang paalisin. Yes, it is really my fault. I tricked him that i will be the one who will be driving. Please tita just let this one pass, this time." Nagmamakaawa na siya sa harapan ng tiyahin niya at kong pwedeng luluhod siya sa harapan nito ay gagawin niya.

"It a big no, mandi. Face your consequences for being brat this day."

"Please tita, sabihin mo kong ano ang gusto mong gawin ko at susundin ko. Please wag mo lang paalisin si Hares, kawawa naman ang pamilya ni Hares. I know it is really my fault. At nagsisi na ako sa ginawa ko kanina please tita, at isa pa kasalanan din naman ng lalaking iyon. Bigla ba namang tumigil ang sasakyan nito kaya ayon nabunggo ko ang harapan ng kotse sa likurang bahagi ng kotse nito. Siya talaga yong may kasalanan at hindi ako tita."

"Ohh! Shut up Mandi. Bakit ba kasi pinilit mo si Hares na ikaw ang magmaneho ha, hindi mo gaanong alam ang about sa traffic rules. So in the end ikaw pa din ang may kasalanan."

Hindi na siya kumuntra pa sa ideya ng tiyahin niya at hinayaan niya lang ito kong ano ang paniniwalaan nito.

"Tita please, forgive me this time." Umupo na siya upuan sa harap ng mesa ng tiyahin niya.

"Okay pero doon ka matutulog sa basement hanggang bukas ng hapon. No food. No phone." She said to her.

"But tita Grace--." She insisted.

"Gusto mo bang paalisin ko na lang si Hares ngayon din?" Hindi niya rin minsan naintindihan kong bakit pa iba iba ang takbo ng isip nito. "Now, go to the basement. Live me alone, Mandi. I want to be alone for a while. You making me really sick." Ani nito at napayuko.

"Oh, okay. Good night tita Grace." Peking ngumiti siya rito bago umalis at nagtungo sa silid niya.

Tumungo muna siya sa silid niya at kumuha ng gamit na ilipat sa basement. Naligo muna siya pagkatapos ay nagbihis at dinala ang human size blue teddy bear na niregalo sa kanya ng magulang noong sampung taon pa lang siya.