MEYUS

GEÇMİŞİN HABERCİSİ.

O dakika zaman durmuştu sanki. Karşımda ki adam ve deniz feneri arasında sıkışmıştım ya da şöyle mi demeliydim. ' hayatımı kurtaran adam ve hayatımın en büyük gerçeği ile karşılaştığım yer arasında.'

O buradaydı.

29.06.2017 o günden sonra sahile gittiğim her gün onu beklemiştim, gelmemişti. Buraya geldiği insanlar ile konuşmuştum kimsenin haberi yoktu ondan sadece bir kişi bana bir adres vermişti. Onun evinin adresini, gittiğimde kapı duvardı komşularına dahi sormuştum ama aldığım cevap hep aynı olmuştu, bilmiyorlardı. Aradan günler geçtikçe de aramayı bırakmıştım fakat şimdi karşımdaydı, yanımdaydı.

Tarih tekerrürden ibaretti. Yıllar önce de her gün bu sahilde onu beklemiştim, simdi de bekliyordum.

Yer aynıydı, mekan aynıydı, deniz fenerinin hemen altındaydık. Değişen tek şey zaman gibi geliyordu ama bir şey daha vardı. Biz, Biz çok değişmiştik hem fiziksel hem de ruhsal olarak artık ben eski ben değildim.

İlk başta bana yabancı gelen bu adamı nasıl olurda tanıyamazdım. Peki ya simdi? Tek bir kelimesiyle o gece burada yaşanan olayları nasıl hatırlamama sebep olmuştu.

ÜÇ YIL ÖNCE (29,06,2017)

"Kayra!" Bana seslenen Aliye bakmak için arkama döndüğümde ayağımda ki topuklu ayakkabıların acizliğine uğrayıp düşmek üzereyken kolumu kavrayan bir el ile tekrardan dengemi kavrayıp kendime geldiğimde bir adım uzaklaştım.

Kısa bir an beni kimin tuttuğuna bakarak tekrardan bizimkilere döndüm. Gelip yardım etmek yerine hepsi durmuş bizi seyrediyordu. Beni tutan kişiye baktığımda arkasını dönmüş gidiyor olduğunu fark ettim.

Etrafta ki insanlara aldırmadan giden yabancının arkasından bağırdım. "Teşekkür ederim."

Arkasına bile bakmadan gözden kayboldu. Hayır yani en azından saygısızlık olmaması adına arkasını da mı dönüp bakamıyor muydu? Bakmamıştı işte.

Bizim çocukların yanına gidip üzerimdeki elbiseye aldırmadan çimenlerin üzerine oturdum. Bir yanıma Ali diğer yanıma ise selen oturmuştu. Kerim, Tunç, Eda ve Güneş ise yerlerini aldığında koyu bir sohbete dalmıştık.

Bu gece burada olma sebebimiz ise bam başkayı. Okulda düzenlen yıl sonu balosundan çıkmış yaz aylarında görüşme şansımız olmadığı için adeti bozmayarak sahile gelmiştik. Ayağımda ki ayakkabılara daha fazla dayanamayarak çıkarmış çimenlerin üzerine atmıştım.

Güneş bütün akşam olduğu üzere hala fotoğraf çekiyordu. Güneş hariç hepimiz bu durumdan oldukça sıkılmıştık ama ağzımızı açıp tek bir kelime edemiyorduk. Tuna bir ara şansını denemek istemiş ama sevgilisi Güneş tarafından susturulmuştu.

Bir saat oturmuş gecenin tadını çıkarmıştık. Herkes teker teker giderken sadece Ali ve ben kalmıştık.

"Seni almaya gelen olacak mı yoksa benim mi bırakmamı istersiniz kayra hanım? Bu insancık emrinize amade" bir yandan Aliyi dinliyor diğer yandan ayakkabılarımı giyiyordum.

"Gerek yok beni Kuzey alacak sen git" diyerek telefonumu çıkartarak kuzeye beni almaya gelmesini söyleyerek bulunduğum yerin konumunu atmıştım.

"Kuzey abi gelesiye kadar bekleye bilirim yalnız kalma "

"Gerek yok Ali gelir şimdi hadi git sen" diyerek Aliye sarıldım ve geri çekildim.

"Emin misin?"

"Hayır Kayrayım" Ali bir an tiksinircesine yüzüme baktı, bir anlığına bende kendimden soğumuştum.