His Unofficial Boyfriend

1. Hello, Stranger

Pasukan na naman at malamang ay masaya na naman kina mama kasi wala muna ako sa bahay for five months; wala nang makulit sa kanila at wala silang mapapagalitan. On the other hand, I kind of enjoy this set up kasi I can finally seek freedom from my parents. It's hard to meet up with their expectations lalong lalo na si mama who wanted me to become someone na I'm not comfortable with.

Ito na yung unang araw na mawawala ako sa kanila for a long period of time, but I will try my best not to do things na makakapag-stress sa kanila. Iba raw kasi ang high school sa college, and ang sabi ng kuya ko, kapag daw hindi ako pumasok sa isang subject for two consecutive classes, malaki ang chance na I'll miss out a chapter of a book or syllabus, and that alone scares the shit out of me.

"Sir, ito po yung susi sa room number ninyo," wika ng babaeng nagbabantay ata ng dormitory rito. "Bale may ka-share po kayo sa room na iyon. Tawagan ko na lang po siya to accommodate you."

"Huwag na. Alam ko naman yung room number ko at 'di naman mabigat yung maletang dala ko. Okay lang. I can do this alone."

Tinignan niya ang maletang dala ko na may pagtataka sa kanyang mukha. "Sigurado po kayo riyan, sir? Mukhang mabigat po iyan at mukhang – hindi niyo po kaya." She even looked me from my head to toe to emphasize my scrawny built.

Although I must admit na hindi ko nga kayang dalhin 'to, I am such an egotistical person that I told her na kaya ko talangang mag-isang dalhin yung bagahe ko. To my surprise, 'di naman ako nahirapan talaga kahit na nasa fourth floor pa ng building ang dorm room ko.

Pang-apat na katok ko na sa pinto at walang nagbubukas, so I decided to open the door using the spare key that I have in my hand. Pagkabukas ko ay nagulat ako kung gaano ka-kalat at karumi ng room ko, but on a positive note, 'di ginalaw ng roommate ko ang kama ko at ang linis nito. Narinig ko ang pagbuhos ng tubig galing sa shower sa may bandang CR, so I suppose na naliligo ang roommate ko.

I checked his belongings at napansin kong ang dumi talaga niya. His used socks are everywhere, his laptop is definitely overcharged sa gilid ng kanyang kama, at ang dami niyang Funko Pop toys sa lagayan niya ng gamit.

"A man-child," sabi ko sa sarili ko while scratching my head off.

'Di nagtagal at lumabas na siya ng CR, and to my horror, he wasn't wearing anything.

"Gago!" ang sabay naming sabi dahil sa gulat.

In my defense, I saw him without anything on – even a towel.

And to his defense, hindi rin niya siguro alam na may pumasok sa room niya. Namin.

"Sino ka? At bakit ka nandito?" ang kanyang sabi habang nanlilisik ang kanyang mga mata dahil siguro sa galit. Ako naman, nakatingin pa rin sa kawalan kasi 'di pa rin niya tinatakpan ang isang bahagi ng kanyang katawan na kailangan na niyang takpan ngayon.

"I'm your new roommate. Greyson nga pala. You can call me Grey." Nahihiya ako dahil napaka-intimidating ng dating niya. Busog na busog ang mga kilay niya kaya parang antagonist sa isang action movie ang mukha niya. Hindi rin iyon ang napansin kong busog na busog, pero 'di ko na sasabihin iyon kasi it's not a good thing to describe.

Sa wakas at tinakpan niya na rin ng kumot ang kanyang hubad na katawan at nagkatinginan na rin kami. He looks baffled while looking at me with confusion. "Hindi naman nag-inform yung landlady na may roommate ako. Bagong modus operandi 'to ano?" He inspected the whole room and counted his cheap-ass Funko Pop toys from Spiderman hanggang sa isang redhead na laruan whom I suppose was a character from the Harry Potter series.

"If you do think that I would rob you, then I apologize to inform you but I have lots of money to even think of that, pare." I rolled my eyes while staring at him, and he rolled his eyes back while muttering gibberish words. "Ang yabang mo, a," cold niyang wika sa akin. Then it suddenly hits me. Minsan talaga nayayabangan din ako sa sarili ko kaya 'di na lang ako nagsasalita – at ito na ang oras siguro para tumigil na ako sa pagsasalita.