Γύρισα το κεφάλι μου σαν το κοριτσάκι του εξορκιστή και διέκρινα μια αιματοβαμμένη δαιμονική φιγούρα να μου χαμογελάει πονηρά.
Ευ-- Ποιος... Ποιος είσαι εσύ;
?-- ΕΜΕΙΣ θες να πεις.
Και ξαφνικά, λες και το "εμείς" ήταν λέξη κλειδί, στη μέση του σκοτεινού δωμάτιου εμφανίστηκε μια μεγάλη φωτιά, βοηθώντας με έτσι να βλέπω λίγο καλύτερα.
Το δωμάτιο ήταν στρογγυλό και η υφή των τοίχων έφερνε λίγο σε σπηλιά, μαύρη βέβαια, αλλά σπηλιά. Γύρω γύρω στους τοίχους, και κρεμασμένοι από τα χέρια, βρίσκονταν αμέτρητοι δαίμονες. Τόσοι, που δεν μπορούσα να τους δω όλους καλά καλά.
Τρομοκρατήθηκα τόσο πολύ, που παραλίγο να βάλω τα κλαματα αλλα το γεγονός ότι ήταν αλυσοδεμένοι και ανίκανοι να μου κάνουν κακο, έβαλα τα δυνατά μου και έμεινα σοβαρή.
Ευ-- Ποιοι είστε εσείς λοιπόν;
?-- Καλώς ήρθες στην κόλαση των δαιμόνων. Κοινώς, κουκλοθέατρο.
Υπάρχει κόλαση για τους δαίμονες; Τι στο διάολο;
Πολύ την χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση τελικά και όλο σε κακό μου βγαίνει.
No wonder.
?-- Με λένε Λεβιάθαν. Και εσύ είσαι;
Τον κοιτάω λοξά και αφού ξεροκαταπιω του απαντάω με δισταγμό.
Ευ-- Εύη.
Λεβ-- Χάρηκα.
Ειπε με ένα αυταρεσκο χαμόγελο.
Ευ-- Εγώ δεν θα το λεγα. Γιατί είστε εδώ; Και γιατί το -εδω- λέγεται κουκλοθέατρο;
Λεβ-- Μεγάλη ιστορία.
Ευ-- Έχω 24 ώρες να περάσω εδώ μέσα. Έχω άπλετο χρόνο.
Ο Λεβιάθαν, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, σουφρωσε τα φρύδια του, και ξεκίνησε να μιλάει με άνεση.
Λεβ-- Εδώ πέρα καταλήγουν όλοι οι δαίμονες που παρακουνε τον ΚΥΡΙΟ Χάρο. Θνητή δεν είσαι; Σκέψου κάτι σαν την απομόνωση στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Από δω μέσα κανένας δεν βγαίνει. Πότε. Και καθώς οι δαίμονες δεν πεθαίνουν ποτέ από φυσικά αίτια, μένουν εδώ πέρα κρεμασμένοι για την αιωνιότητα. Εξού και το τέρμα ειρωνικό "κουκλοθέατρο".
Τον άκουγα να μιλάει και είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα. Τελικά η κόλαση δεν είναι τόσο γαμάτη όσο νόμιζα.
Λεβ-- Εσύ πως κατεληξες εδώ; Και γιατί μόνο για 24 ώρες;
Ευ-- Εεεε να, η Νέμεσις με πήγε στο δωμάτιο των μετενσαρκωσεων και μπορεί και να πειραξαμε την εμφάνιση καποιου.
YOU ARE READING
How to run hell
Fantasy"Τελικά είναι δύσκολο να είσαι το δεξί χέρι του Διαβόλου. Ειδικά τώρα που η γραμματέας του μας άφησε χρόνους, μέχρι και χρέη καθαρίστριας έχω τελέσει και πιστέψτε με, είναι τρομερά αηδιαστικό να καθαρίζεις τα αποφάγια των αμαρτιών..."
