Siedzi na łóżku od rana,
Obejmując obrończo kolana.
Kiwa się w przód i w tył,
Pod jej łóżkiem, potwór się krył.
Pokój, w którym się znajduje, jest ciemny i mały,
Puste ściany złe chwile jej znały.
A więc jeszcze raz.
W pokoju ciemnym i pustym,
Dziewczyna płacze ze smutkiem swym.
Nagle podnosi oczy do góry,
Szare ściany, jej oczy przykuły.
Uśmiecha się i szaleńczo śmieje,
Marząc, na boki się chwieje.
CZYTASZ
W Ciemnym Pokoju
HororW ciemnym pokoju na łóżku siedzi od rana, Dłońmi mokrych od łez, obejmuje kolana. Mimo strachu i smutku, kąciki jej ust wędrują do góry. Śmiech przenoszą zakurzałe rury (W pewnych rozdziałach polecam serdecznie czytać do rytmu, do podane...
