W Ciemnym Pokoju

Rozdział 5

WYRZUTEK

W wieku trzynastu lat nauczyli ją co to znaczy być wyrzutkiem.

Chodziła do szkoły nie widząc w życiu sensu, ogarnięta ciągłym smutkiem.

Nauczyli ją być nikim zabierając jej dumę i wszystkie siły.

Po nocach jej własne łzy, po gardle ją dusiły.

Po zmianie szkoły, dwa lata wśród kreatur, zostawiły na dziewczynie głębokie i krwawe ślady.

Powoli zaczynało się układać, ale gdy w snach dręczyły ją wspomnienia, uśmiech stawał się bardziej blady.

Doszło do cięć, nienawiści i problemów spowodowanych traumą.

Wie, że w wieku trzynastu lat powinni ją w lesie znaleźć martwą.

Kolejna przeprowadzka miała oznaczać wolność i zdjęcie kajdanek smutku.

Zamiast tego krew z jej nóg zaczeła wypływać pomalutku.

Ojciec jakby ją oddzielił od przyjaciół i stał się murem do poznawania nowych znajomości.

Dziewczyna poprostu bardzo potrzebuje bliskości.

Krew ląduje na jej ustach, a na nogach pojawia się więcej strupów.

Ona wie, że już dawno powinna leżeć na cmentarzu wśród trupów.

Macocha stała się zła, 

To chyba była dla niej gra.

Stała się nie miła, chamska i manipulowała.

Zmanipulowana siostra w tą grę zagrała.

Zostawiła ją wraz z drugą, rónież ukochaną, siostrą.

Odwróciły się od  dziewczyny, tracąc kontrolę nad sobą.

Ich wartość przestała być dla niej drogą.

Dołączyły do gry, zachowując się jak pionki.

Doszło do szybkiej rozłąki.

Trzy dziewczyny oddalone od siebie jak najdalej się da.

Czarnowłosa otworzyła oczy. Dostrzegła, że to gra.

Patrząc na matke, zobaczyła manipulatorkę.

Druga też przeprosiła. Czas kontynuuje rozłąkę.

Nagle ucichła ta relacja.

Udała się macochy prowokacja.

Były chłopak będący wsparciem dziewczyny,

Okazał się też fałszywy.

Krzywdzący zboczeniec puścił plotkę.

Kilka zdań i odeszli fałszywi ,,przyjaciele''.

Dziewczyna została całkiem sama.

W jej umyśle otworzyła się brama.

Wyłączone emocje i uczucia.

Pojawił się strup, tam gdzie w sercu ukłucia.

Nastał mur budujący granice.