Hayatımın bütün evrelerin de sevgiyi tatmak isteyen bir kız oldum hayatım boyunca her duyguyu tadan ben sevgiyi tadamamıştım .
Inanıyordum bir gün benim de karşıma beni seven koruyan sahiplenen biri çıkacaktı.
Çünkü benim kendime bir sözüm vardı.
Bu yalan dünyadan sevgiyi tatmadan ölmek yoktu bana
Hakkediyordum sevilmeyi hemde dibine kadar.
Etrafımda bir sürü insan vardı beni seven, sevmeyen
Şu küçük yaşımda anladığım kadarıyla herşey yalandı dünyamız yalanken insanların doğru olmasını beklemiyordum zaten .
Her ne kadar yanlış olduğunu bilsem de herkese ön yargılı yaklaşırdım ve kimseyede kolay kolay ısınamazdım ısındığınım insanı da kolay kolay bırakmazdım
Benim şu taş kalbim de kimseye yer yoktu .
Ben kimseyi sevemiyordum kalbim almıyordu kabullenmiyordu.
Bencilce gelebilir ama sadece kendimi seviyordum sadece ben vardım sadece kendim için yaşıyordum etrafımdakiler umrumda değildi olmuşlar yada olmamışlar fark etmezdi benim için hepsi boşluktan ibaretti .
Nefret duygusunu severdim ben bir tek nefret etmek insanı güçlü kılardı ben nefretle beslenirdim beni ben yapan asıl duygu nefretti.
Vicdan denilen şeyin bende hükmü yoktu. Acımasızlık beni ben yapandı .
Merhamet duygusu falan bunlar boş şeyler.
Benim kalbim güzel olan hiç birşeyi almıyordu içine
Benim kitabımda sevilmek,merhamet,vicdan, bu tip aptalca duygulara yer yoktu.
Biri ölse dönüp ağlamazdım bile öleceği varmış vakti dolmuş ve gitmiş.
Ölen birinin arkasından ağlamak çok aptalca sen ağlayınca o geri gelmiyor.
Ben ASIL BEYOĞLU ismim gibi yıkılmaz ve güçlüydüm.
Beni ben yapan ise acımasızlığım karanlık tarafım.
Tek inandığım şey bir gün sevilmek hissini en güzel şekilde tadacağımdı.
Benim bu raddeye gelme sebebim ise sevilmemekti sahiplenilmemekti
♥️
MERHABALAR HERKESE ♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH MELEK
Novela JuvenilSevilmeyen çocuklar gördükleri ilk sevgi kırıntısına yapışırlar.
