Inilapag naman si Mikhail ang bulaklak na dala niya sa tabi ng lapida na nasa harap niya, she stared at it for a while before she let out a breath.
Gian Limson Agustín
August 29 19xx - June 25 20xx
"Kamusta ka na diyan?" Mikhail whispered and lightly touched the gravestone. "Binabantayan mo ba ako?" Nakangiting tanong nito pero kaagad din naman nawala ang mga ngiti na iyon.
"Anong ginagawa mo dito!?" Nag-angat naman ng tingin si Mikhail at kaagad na tumayo ng makita si Gerald.
"Binibisita ko lang--"
"Diba ang sabi ko wag na wag ka ng pupunta dito sa libingan ng kapatid ko!?" Inis na turan nito.
"G-gusto ko lang naman makita ang kapatid mo Gerald."
"Baka nakakalimutan mo na ikaw ang may kasalanan kung bakit siya namatay." Gerald said. "Kung hindi dahil sa kapabayaan mo, nandito pa sana ang kapatid ko! Kasalanan mo to!" He said screaming the last word.
Napayuko naman si Mikhail at hindi na nito napigilan ang pagtulo ng luha niya.
"P-pasensya na." She whimpered.
Napapitlag naman ito ng bigla ibato ni Gerald sa paahan niya ang bulaklak na inilapag nito sa lapida.
"Kahit ilang bulaklak pa ang dalhin mo, kahit ilang pasensya pa ang hingiin mo. Hindi mo na maibabalik ang buhay ng kapatid ko kaya pwede ba? umalis ka na ngayon din." He said.
Hindi naman sumagot si Mikhail at pinulot ang bulaklak bago tuluyang tinalikuran si Gerald at ang libingan ng kapatid nito.
She sobbed at hindi na nag-abalang punasan ang luha niya. Tama siya, kasalanan ko nga ang lahat. She thought.
Inapakan naman nito ang gas pedal at pinasibad ang kotse palayo sa sementeryo na iyon, nagsimulan na rin ang ulan kaya naman medyo lumalabo na ang wind shield ng sasakyan.
"Pati ang mundo nakikiramay sa akin." Natatawang turan nito.
Narinig naman niya ang pag-ring ng cellphone niya kaya inabot naman niya iyon at sinagot ang tawag.
Mabilis ang naging pangyayari, pagkalingon niya sa kanyang kaliwa ay may isang truck na papalapit sa kotse niya at bumangga ito.
Mikhail opened her eyes but it was blurry and she can feel the sticky and wet blood on her forehead.
"Gian.." She whispered before she fell into a dark abyss.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Mikhail gripped the blanket that is covering the half of her body, habang siya ay nakatingin sa kawalan.
"Girl, nakikinig ka ba?" Tanong naman ng kaibigan nito na si Sera. "Hello?" Pagtawag nito sa kaibigan niya.
"Madilim..." Mikhail muttered. "Wala akong makita Sera..." She said, Sera can hear a scared tone from her friend kaya naman hinawakan nito ang kamay niya.
"Just relax Mikhail...everything will be fine." Sera assured.
Bumukas naman ang pinto at pumasok ang isang babaeng doctor, mula sa nameplate nito ay makikita mo ang kanyang pangalan.
And her name is Lyka.
"Doc, a-ano pong resulta?" Sera asked.
"Dahil sa malakas na impact ng aksidente, iilang ugat sa ulo ni Ms. Villajuan ang pumutok...I'm so sorry but it is not a temporary blindness." Lyka informed.
Naramdaman naman ni Mikhail ang pagtulo ng luha niya pero kaagad din naman niyang pinunasan iyon.
"P-pero pwede pa naman po siyang makakita diba?" Sera asked.
"Pwede naman, kung may willing na donor pero sa panahon ngayon...napaka-bihira na lang ng mga nagdo-donate ng organs especially ang mata." Lyka said.
Mikhail let out a shaky sigh.
"Thank you Doc." Mikhail said dismissing the doctor.
May in-explain pa ito kay Sera tungkol sa mga magiging gamot niya bago tuluyang umalis.
"Mikhail.."
"Sera...leave me alone first..."
"Pero--"
"Please." Mikhail pleads weakly.
Sera sighed at saka lumabas ng kwarto nito. Mikhail closed her eyes and counted upto five then she opened it again.
And it is the same darkness.
"Why?" She asked. "Bakit hindi mo na lang ako pinatay!?" She asked and gripped the blanket again. "Eto na ba!? eto na ba yung parusa mo sa akin dahil sa pagkamatay ni Gian ha!?" She asked in between her sobs.
She covered her face at doon ay humagulhol.
"Sana pinatay mo na lang ako.."
"Be careful what you wish for." Mikhaul turned to her side when she heard a unfamiliar voice.
"S-sino ka?"
"I'm Gemma and I am working under Zaim Falcon." Pagpapakilala ng boses na iyon.
"A-anong kailangan mo sa akin? Papatayin mo ba ako?" She asked and that made Gemma chuckled.
"I'm not." She answered, narinig naman niya ang paghila nito sa upuan at ang pag-upo nito. "I am here to negotiate." She said.
"Negotiate?"
"I know someone who can donate an eyes for you." Gemma said and that peaked Mikhail's interest.
"It was tempting, but I know there is a catch...what is it?" Mikhail asked.
"Kilangan mong umalis sa pwesto mo as Lieutenant Commander ng Navy at maging miyembro ng Falcon's Army." Gemma explained.
"Falcon's...Army?"
"It's an organization lead by Zaim Falcon, we do jobs, assasinations, escorting and especially...security." Gemma answered.
Hindi naman nagsalita si Mikhail matapos marinig ang mga iyon.
"Bakit ako?" Mikhail asked and that made Gemma smirked.
"Mr. Falcon has been observing you eversince you stepped into that position and he is amazed by your skills and bravery..."
"Okay deal."
"Wait what?" Gemma asked in confusion.
"I've heard enough." Mikhail said. "At isa pa, gusto ko na rin naman umalis sa pagiging Navy. Naghahanap lang ako ng tiyempo and I think this is the right time." She added and that made Gemma chuckled.
