Ben Bir Karar Verdim

minicik ii

"Ikın ıkın Neslihan, harikasın."

"Aaaaaaaah!"

"Karım çok bağırıyor doktor, ilkinde böyle değildi."

Kerem, Neslihan Naz'ı dünyaya getirirken önüne dikilen her engeli azimle aşmış ve Ali doğarken olduğu gibi doğumhanede yerini almıştı. Kadının kafasına ekşiyordu.

"Adam ne olur sus, ben doğuruyorum sen değil. Bağıracağım tabii, pişti oynamıyorum ya."

"Neslihan dikkatini bana ver. Saçlarını görüyorum. Derin bir nefes al ve ıkın."

"Ben sana dedim, o eğitimlerde hep yanlış nefes aldın verdin. Annem de inanmadı bana. Artık altından girip üstünden nasıl çıktıysan, azarı ben işittim."

"Iıııııııııııııh ııııııhhhh!"

Kerem bir yandan kadının alnında boncuk boncuk biriken terleri eliyle siliyor bir yandan da doktor talimatları ona vermiş gibi ıkınıyordu.

"Adam senin niyetin ne? Kabız gibi seslerle tepemde dikkatimi dağıtıyorsun."

"Böyle olmuyor, bebeği tehlikeye atıyoruz. Lütfen bir uzlaşmaya varın."

"Kerem çııııııııık."

"Naz diyecektin herhalde kadın. Ben çıkalı otuz yılı geçti. Bakamayacağım artık, lütfen karımı sezaryene alın. Çok acı çekiyor."

"Yine mi aynı şey? Karım normal doğum yapıyor diye sevinmiyorsun da. Aaaaah!"

"Siz ona bakmayın, damardan veriverin narkozu. Pamuk gibi olacak o zaman. Kesip alırsınız ruhumuz duymaz."

"O aşamayı geçtik Kerem Bey."

"Siz geçtiniz belki doktor hanım ama şu odadan sinirden ölmeden bir çıkayım, sezaryeni üzerinde uygulamalı göstereceğim sana adam."

"Yapmayalım dedim sana. Ali'den sonra öldüm ben, reenkarnasyonla falan sürdürüyorum yaşamımı, sen hangi akla hizmet beni ikna ettin?"

Ortalığı inleten bebek sesini kendi konuşmasının arasında fark eden Kerem, bakışlarını doktorun ters tuttuğu kızına çevirdi. Hayatında daha güzel bir şey görmüş olsa mutlaka hatırlardı.

"İyi ki yaptık biz bunu kadın."

👨‍👩‍👧‍👦

İÇİMDEN GELDİ.