|Mafya Lisede Poysel'in bir çeşit devamı niteliğindedir ama Poysel'i hiç okumadan da başlayabilirsiniz.|
Annelerinin gerçek aşkın büyüsünü anlatan masalları ile süslediği ikizler'i,hiçte böyle bir yaşam beklemiyordu.
İki zıt kutup gibi birbirlerinde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Doğa Karahan
Yılın ilk karı yavaş yavaş gökten süzülürken,Duru hızlıca bahçe kapısını açıp kendini dışarı attı.Upuzun boğazlı kazağının onu soğuğa karşı koruyacağını düşünerek dışarı fırlamıştı.Pembe canavar ayağını anımsatan ev terliği olmasa ayaklarıda çıplaktı.Camın ardından bir süre kar tanelerinin içerisinde kendi kendine dönmesini izledim.Annem'in mutfaktan gelen tıkırtıları dışında evde büyük bir sessizlik vardı.Sapsarı saçlarına ilişmiş kar taneleri,sessizce erirken Duru kendi kendine gülüyordu.Dayanamayıp,ikizimin yanına çıktım.Annemin onu azarlaması an meselesiydi.O çok kolay hastalanabilen biriydi.Beni fark etmemişti.Kendini karın büyüleyici güzelliğine öylece kaptırmıştı.Elini açmış,gözlerini kapatmıştı.Bunun ne anlama geldiğini biliyordum.Kar Dileği.
Duru,kar tanelerinin şans olduğuna inanıyordu.Kendini dünyanın sadece güzelliklerini görmeye kodlamış gibiydi.Yavaşça ona yaklaşıp,arkasından omuzuna dokundum.
"Yine ne diliyorsun?"
Ürkerek,bir adım ilerledi.Kendini sessizliğe ve dileğine öylesine kaptırmıştı ki dünya yansa fark etmezdi.Gözlerini üzerime dikip,sinirli bir bakış attı.
"Doğa!...Böyle yaklaşmaktan vazgeç!"
Omuz silkerek,gülümsedim.Duru'yu korkutmak her zaman çok kolay oluyordu.
"Ne diledin?"
Söylediğimi yineleyerek,ona kaçacak bir yer bırakmadım.Ellerini çenesinin hizasında birleştirerek,saf saf gülümsedi.
"Aşık olmayı diliyorum!" Dedi mest olmuş bir ses tonuyla.Gülümseyerek,kendi etrafında dönmeye başladı.Başını göğe doğru kaldırmış öylece gökyüzünü izlerken,bir anlık takılma sonucu kalçasının üzerine düşmüştü.Kendi kendime güldüm.
"Al sana aşk" diye söylenerek,eve doğru bakındım.O sırada tüm ihtişamı ile bize doğru gelen Bartu,Duru'nun halini göründe kahkaha attı.
"Hak ettiğin yerde misin böcek?"
Ellerimi saçlarımdan geçirip,derin bir nefes aldım.Boyu neredeyse bir ağaç kadar olmuştu ama beyni hâlâ ceviz kadardı.
"Böcek mi?.Hah!" Diyerek oturduğu yerden kalktı Duru.Bartu'nun gözleri ikimizin üzerinde dolaştı ve hafifçe kısıldı.
"Siz ne karıştırıyorsunuz burada?.Yine aptal kar dileği mi?" Dedi Bartu hemen anlayarak.Omuzlarımı hafifçe yukarıya doğru kaldırıp,dudaklarımı büzdüm.Minik Duru'muz aşka o kadar inanıyordu ki,tüm kalbiyle beyaz atlı prensini bekliyordu.
"Aptal değil!"
Göz devirerek omuz silkti.Her yıl,yılın ilk karında bunu yapmayı kendine hobi edinmişti.Soğuktan kemiklerimin titrediğini hissediyordum.
