Dirty Mind

Κεφάλαιο 1 "Πρώτη μέρα στο σχολείο"

Πέρασε καιρός. Ολόκληρο το καλοκαίρι έγινε καπνός. Ήταν από τα πιο απαίσια καλοκαίρια που είχαν περάσει ποτέ. Σκέτη απογοήτευση. Σήμερα ειναι η πρώτη ημέρα του φθινοπώρου και νιώθω λες και δεν πέρασε μια μέρα. Αυτό το καλοκαίρι ήταν τόσο ανιαρό. Τώρα όμως ξεκινάνε τα βάσανα.

Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι και κοίταξα τον δρόμο μέσα από το παράθυρο για λίγα δευτερόλεπτα. Άρπαξα μια λευκή πετσέτα μέσα από την ντουλάπα μου και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο. Μπήκα στη ντουζιέρα και έκλεισα τα μάτια. Είχα μισή ώρα χωρίς να κάνω τίποτα. Άφηνα το νερό να πέσει στο σώμα μου ώστε να εξαφανίσει το αφρόλουτρο. Πήρα την απόφαση να σκουπιστω με την λευκή πετσέτα και βγήκα από το μπάνιο.
Τοποθέτησα το νεσεσερ μου στο γραφείο, στερέωσα το καθρεφτάκι μου σε μια άκρη, έβαλα ελάχιστη ενυδατικη κρέμα και τέλος διάλεξα ρούχα ενώ ασχολιόμουν με το ξεμπλεγμα των μαλλιών μου.

Ντύθηκα, άρπαξα την σχολική μου τσάντα και τα ακουστικά με το κινητό. Κατέβηκα στη κουζίνα και είδα την Άσλεϊ με τον Ματ να φτιάχνουν πρωινό.

"Τι κανει η αξιαγάπητη αδελφούλα μου;"είπε ο Ματ ανοίγοντας τα χέρια του για να με αγκαλιασει.

"Η αξιαγάπητη αδελφούλα σου δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκεις τόση όρεξη" είπα εγώ με μια δόση τσαντίλας.

"Αχ γλυκιά μου δεν είσαι καθόλου αισιόδοξη για την σημερινή μέρα"είπε η Άσλεϊ γεμίζοντας το πιάτο μου με αφράτα pancakes.

Έφαγα δυο γεμάτες μπουκιές μαζί με φράουλες και τους κοίταξα και τους δύο κάνοντας eye roll.

"Ο,τι πείτε"

"Άντε μικρή τρελή αργήσαμε για το σχολείο" είπε ο αδελφός μου σηκώνοντας την τσάντα μου. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο είχε φτάσει στο αυτοκίνητο και εγώ τον ακολούθησα ως την εξώπορτα του σπιτιού.

Γύρισα και κοίταξα την Άσλεϊ, της χαμογέλασα και της είπα "Θα προσπαθήσω να είμαι αισιόδοξη για την υπόλοιπη ημέρα. Καλημέρα"

"Καλημέρα γλυκιά μου να περάσεις όμορφα σήμερα" φώναξε.

Άκουσα επίσης την φωνή του Ματ να της φωνάζει καλημέρα όμως εγώ είχα φτασει στο αυτοκίνητο. Έβαλε μπρος το αμάξι και βγήκαμε στον δρόμο.

"Τι έγινε μικρή; Γιατί δεν μιλάς καθόλου;"

"Τι θέλεις να σου πω Ματ;"

"Έλα χαμόγελα πόσο χάλια μπορεί να είναι η πρώτη μέρα του σχολείου μιας 17χρονης;"

"Δεν έχω καθόλου καλό προαίσθημα αδερφέ μου"

"Η μαμά και ο μπαμπάς θα ήθελαν να είσαι χαρούμενη και το ξέρεις. Άκου τον μεγάλο σου αδελφό κάτι ξέρει." τα λόγια του με έκαναν να θέλω να κλάψω όμως δεν το έκανα. Αρκετά είχε να σκεφτεί κι αυτός. Τώρα που με την Κάρλα δεν είναι και στα καλύτερα τους εγώ είμαι αυτή που έπρεπε να τον στηρίζω.Τι σόι αδερφή είμαι;

"Έλα μικρή τρελή φτάσαμε" είπε ενώ μου άνοιξε την πόρτα.

" Να έχεις μια υπέροχη μέρα" του λέω και αρχίζω να περπατάω προς την είσοδο του σχολείου. Αφού κατάφερα να φτάσω στο διάδρομο είδα την Μπονι να κάθεται σε μια γωνιά. Αμέσως έφυγε το άγχος της μοναξιάς από πάνω μου και σχημάτισα αμέσως ένα πλατύ χαμόγελο. Καθώς την πλησίασα ένιωσα ένα σπρώξιμο στον ώμο σαν κάποιος να έπεφτε πάνω μου. Ξαφνικά η διάθεση μου άλλαξε και ειπα"Καλά δεν βλεπεις που π----"

"Τι έγινε όμορφη; Σου εφαγε η γάτα την γλώσσα ξαφνικά;"κατάφερε να πει αυτός που με έσπρωξε.

"Δεν έχω όρεξη για τις βλακείες σου"είπα τσαντισμενη.

Ξεκινησα να φεύγω κι εκείνος με αρπάζει από το χέρι κολλώντας το σώμα μου πάνω στο δικό του. Με ειχε πιάσει κρύος ιδρώτας και είχα κοκκινίσει σαν πεντάχρονο όταν πρωτογνωριζει ένα άτομο.

"Τι εγινε; Σε έπιασαν οι ντροπες ξαφνικά;"μου είπε εκείνος με την πρόθεση να με κανει να νιώσω πιο άνετα όμως στην τελική ήθελα απλά να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Μας κοιτούσαν όλοι όσοι βρισκόταν στον διάδρομο. Στην τελική δεν του είμαι και τίποτα για να έχει τόσο αέρα μαζί μου...